ยินยลบนถนนสายหนึ่ง

ที่สี่แยก
พอไฟแดงวาบขึ้น ผมบังคับรถกระบะคู่กายหยุดกึก อีก 3-4 วินาทีต่อมา ยังมีรถจักรยานยนต์ 2 คัน วิ่งไล่ตามกันไป ตามติดด้วยรถเก๋งสีครีมอีก 1 คัน ไม่มีการกลัวรถอีกสายหนึ่งจะพุ่งออกมาชนเอา ใจถึงจริงๆ ท่านผู้กล้าบนท้องถนน ผมมองตามอย่างกังขา ในเวลาเช้าจะมีรถตามสี่แยกมากจริงๆ ต่อแถวยาวเหยียด เหมือนนักวิ่งรอสัญญาณปล่อยตัวออกจากจุดสตาร์ต ต่อมาอีก 3-4 วินาทีไฟเขียวเบื้องหน้ายังไม่ปรากฏ แต่นกรู้เป็นรถจักรยานยนต์ 2 คันขยับตัวออกรถ อีก 1 คันตามหลัง รถรับจ้างสีเหลืองประจำทางเคลื่อนตามติดแม้ไฟเขียวยังไม่สว่างวาบ ส่วนผมคนซื่อพอไฟเขียวสว่างขึ้นจึงเคลื่อนรถออกไป นับเป็นเหตุการณ์ปรกติชินตา ก่อนไฟเขียวออกและหลังไฟเขียวสว่างจ้าขึ้นราว 3-4 วินาที จะมีรถออกก่อนสัญญาณเสมอ ดังแสดงว่า ข้าเก่ง ข้ารู้น่า เดี๋ยวมันก็เขียวหรอก จะรอหาอะไรอีก มีคนทำงานวิจัยเรื่องนี้ไว้ทิ่มแทงใจดีแท้สรุปว่า การจราจรเมืองไทย จะมีรถออกก่อนสัญญาณไฟเขียวราว 3-4 วินาที จำนวน 2-3 คัน และหลังสัญญาณไฟแดงดับไปแล้ว 2-3 วินาที จะยังมีรถวิ่งผ่าไฟแดงอีก 2-3 คันเช่นกัน ท่านลองสังเกตดูเถอะครับ

ในต่างอำเภอ
ถ้าสังเกตจะพบว่า มีรถจักรยานยนต์ขับรถย้อนศรเสมอ ยุคแรกๆผู้ขับขี่จะขับช้าๆก้มหน้าเหมือนเหนียมอาย คล้ายบอกทางอ้อมว่าฉันทำผิดนะ เกิดการเลียนแบบ นานเข้าจนถึงวันนี้ ต่างขับขี่รถจักรยานยนต์หน้ามองตรง ไม่สะทกสะท้าน ขับเร็วด้วย วิ่งไประยะไกลๆ บ้างวิ่งข้ามถนนตัดเลนไปตามใจ เก่งกล้าถึงขนาดขับเลยเส้นขาวข้างถนนออกมา ผู้ขับขี่ที่เคารพกฎจราจรคนอื่นที่เป็นส่วนใหญ่ต้องระวังพวกนี้ มีมากขึ้นทุกวัน รถยนต์ขับย้อนศรเริ่มมีบ้าง ขับแบบหน้าตาเฉยเช่นกัน อยากเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ไปปฏิบัติซุ่มดูตามจุดดังกล่าว ที่เห็นประจำและทำกันจริงจังเป็นการตั้งด้านตรวจเอกสาร เช่น ใบขับขี่ ป้ายวงกลม ส่วนจับไม่สวมหมวกนิรภัยมีบ้างไม่มาก ในตัวเมืองเชียงใหม่ มักมีการจอดรถยนต์ตามป้ายห้ามจอด จอดควบเส้นข้างทาง ที่น่าเบื่อเป็นรถสีล้อแดงรับจ้าง วิ่งหาผู้โดยสารจอดตามใจ อยากจอดที่ไหนก็ได้ ทำให้จราจรติดขัด

ขณะขับรถ
ใจผมเริ่มลอยนึกไปถึงเรื่องพันธมิตรฯยึดสนามบินสุวรรณภูมิเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ.2551 นานถึง 3 ปีเศษแล้ว อัยการสั่งเลื่อนคดีหลายครั้งหลายหน จนเราลืมเรื่องนี้กันไป ไม่ทราบว่า อัยการจะมีคำสั่งออกมาอย่างไร เมื่อไร นึกถึงเรื่องนี้ผมชักหงุดหงิด พอดีทราบข่าวล่าสุดว่า คดีปิดสนามบินสองแห่งนั้น อัยการ นัดฟังคำสั่งวันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ.2555 ใจแวบไปถึงเรื่องที่สอง คดีส่งเสือโคร่งเบงกอลไปประเทศจีนนั้น นายสมัคร ดอนนาปี ผู้อำนวยการสำนักจัดการที่ดินป่าไม้ กรมป่าไม้ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เข้าพบอัยการสูงสุดเพื่อทวงถามความคืบหน้าคดีดังกล่าว ที่ ป.ป.ช.ได้มีการชี้ข้อมูลและส่งเรื่องให้อัยการสูงสุด ส่งฟ้องในคดีอาญาตั้งแต่ปี พ.ศ.2550 ซึ่งผ่านมา 5 ปี ยังไม่มีความคืบหน้า เรื่องนี้หลายคนคงลืมไปแล้ว...อีกเรื่องถูกใจมากเลยคือเรื่องรัฐธรรมนูญ รัฐบาลชะลอลงวาระ 3 ไปก่อน และมีการพูดถึงมาตรา 309 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550 เป็นมาตราที่ต้องแก้ไขมากที่สุด สาระสำคัญคือ ป้องกันการรัฐประหาร หากฝ่ายใดรัฐประหาร เมื่อพ้นอำนาจจะไม่มีการนิรโทษกรรม...หูผมได้ยินเสียงรถเบรกเอี๊ยด จึงตื่นจากอาการใจลอย เห็นป้ายไฟแดงสว่างจ้า แต่รถผมยังวิ่งตามกลุ่มรถข้างหน้าที่ทิ้งระยะห่างออกไป เห็นกลุ่มรถทางแยกขวามือกำลังออกรถเคลื่อนเข้ามาหาผม ผมใจหายวาบ รีบเหยียบคันเร่งพุ่งไปข้าง ใจลอยไม่ดีเลย.

.............................................