วันนี้หนูมาศาลจังหวัดลำพูน จริงอย่างที่เพื่อนหนูบอกจริงๆด้วยค่ะ ในขณะที่เด็กมหาวิทยาลัยตีกลองกันดังตุ๊มต๊ามๆ รับน้องกันอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน และหาได้มีสาระแก่นสารอันใดไม่นอกจากความสนุกเท่านั้น นอกจากสนุกแล้วก็ยังแหกปากด่ากัน รุ่นพี่ด่ารุ่นน้องและกดขี่ข่มเหงรุ่นน้องได้อย่างมีอำนาจ รุ่นพี่เองก็มัวแต่บ้าอำนาจอยู่ในมหาวิทยาลัยค่ะ และมัวแต่คิดว่าตัวเองใหญ่คับมหาลัย
แต่อีกฝั่งหนึ่งในพื้นที่ที่ห่างไปไม่มากจากมหาวิทยาลัย ชาวบ้านกำลังเดินขบวนอย่างบากบั่นสู้แดดร้อน ทำไมชาวบ้านต้องมาประท้วงล่ะคะ ไม่ใช่หรอกว่าชาวบ้านโง่หรือโดนลากจูง ถ้าว่าการโง่ให้ลากจูงนั้นนักศึกษาโง่กว่า เพราะยอมให้เขาจูงจมูกเอาไปด่าเอาไปข่มเหง อย่างไม่มีเหตุผลเลยด้วย ชาวบ้านไม่ได้โง่นะคะ ทำไมเขาต้องออกมา คุณไม่รู้หรอกว่าเขาโดนความเจ็บยังไงบ้าง ชาวบ้านไม่มีที่ดินทำนาทำไร่ เขาก็เอาที่ดินที่รกร้างว่างเปล่ามาทำไร่ทำนาทำมาหากิน แต่แล้วนายทุนก็มาฟ้องว่าชาวบ้านบุกรุกที่ดิน อ้าว หนูก็งงนะคะ ก็นายทุนไม่ได้ใช้ประโยชน์จากที่ดินอะไรเลยนี่คะ ปล่อยให้มันรกร้างว่างเปล่าอ่ะ แล้วนายทุนก็ฟ้องร้องค่ะ นี่ก็มีชาวบ้านโดนตัดสินจำคุก มันเจ็บปวดมากเลยนะที่ชาวบ้านตัวเล็กตัวน้อยต้องโดนยักษ์ขมูขี ตัวใหญ่ๆมาฟ้องเอาฟ้องเอา ศาลก็เข้าข้างนายทุนใหญ่ค่ะ แล้วชาวบ้านจะเอาอะไรไปสู้ล่ะคะ
กลับไปที่ฝั่งมหาวิทยาลัย นักศึกษายังมองว่าชาวบ้านที่ไปประท้วง ประท้วงทำไม ไร้สาระ ฉันขอตีกลอง ร้องเพลง ไม่ขอออกไปนอกมหาวิทยาลัย
กลับมาที่ฝั่งของชาวบ้าน ชาวบ้านยังตั้งหน้าตั้งตาอาบแดดร้อนหน้าศาลจังหวัดลำพูน ตั้งใจฟังคำศาลอย่างตั้งใจ
วันนี้นักศึกษาเป็นนกพิราบขาวที่กักขังตัวเองไว้ และชาวบ้านก็คือนกพิราบที่โบยบินออกไปแต่ถูกนางยักษ์ขมูขี และนายทุนใหญ่ จับกิน ..
วันนี้ ( 6 มิ.ย.55) ณ ศาลจังหวัดลำพูน ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ศาลฎีกาอ่านคำพิพากษาคดี "บุกรุกทำให้เสียทรัพย์ ความผิดต่อพระราชบัญญัติป่าไม้" (คดีที่ดินลำพูน) โดยมีจำเลยได้แก่ นายประเวศ ปันป่า นายสืบสกุล กิจนุกร และนายรังสรรค์แสนสองแคว โดยมีเครือข่ายภาคประชาชน นักวิชาการจากทั่วประเทศร่วมให้กำลังใจกว่า 500 คน (อ่านเพิ่มเติม: ศาลฎีกาตัดสินคดีที่ดินลำพูนจำคุก 1 แกนนำ1 ปีไม่รอลงอาญาฐานร่วมกันบุกรุก) (ภาพประกอบจาก: ประชาธรรม)
บล็อกของ ยุภาวดี ฑีฆะ
ยุภาวดี ฑีฆะ
คนเราควรเชื่อมั่นในศักยภาพของผู้อื่น และสิ่งที่คนไทยขาดโคตรๆก็คือ การเชื่อมั่นในศักยภาพของผู้อื่น
ยุภาวดี ฑีฆะ
คงเป็นอีกวันที่ทำผลงานให้กับองคฺ์กรไม่ได้เลย ชีวิตของเด็กปริญญาตรีจบใหม่ต่างต้องเผชิญกับอุปสรรคนาๆประการ ทีแรก ฉันก็นึกว่าฉันเป็นคนเดียวที่เป็นเด็กปริญญาตรีที่จบมาก็ลำบาก เพราะชีวิตในมหาลัยมัวแต่สะดวกสบาย
ยุภาวดี ฑีฆะ
วันทำงานโรงงานวันแรกนั่งอบรมไปค่อนวัน ศึกษาเกี่ยวกับทฤษฎี เขาคงปรับความรู้ผู้ใช้แรงงานอย่างพวกเราให้เป็นผู้ใช้แรงงานที่มีความรู้ เพราะมาตรฐานมันเป็นเครือข่ายที่มีหลายประเทศทั่วโลก พวกดิวิชั่นใหญ่ๆมีแต่ชาวต่างประเทศ
ยุภาวดี ฑีฆะ
มิตรสหายท่านหนึ่ง เคยกล่าวกับข้าพเจ้าไว้ว่า พวกที่กบฏอย่างพวกเรานี้ มักมีนิสัยมาตั้งแต่เด็กที่เป็น
ยุภาวดี ฑีฆะ
ในนาม "พรรคสามัญชน" ขอเชิญชวนทุกท่านที่รักแม่น้ำ รักสิ่งแวดล้อม รักทรัพยากรทางทะเล พวกเรามาร่วมใจกันทำแคมเปญ ลอยกระทงอธิษฐานการคัดค้านเขื่อนหลายแห่งเช่น หยุดการสร้างเขื่อนไซยะบุรี เขื่อนแม่ว
ยุภาวดี ฑีฆะ
หนู ไม่เอาเขื่อน
เพื่อนหนู ไม่เอาเขื่อน
พี่น้องของหนู ไม่เอาเขื่อน
รักสิ่งแวดล้อม ไม่เอาเขื่อน
เขื่อนจ๋า ทำไมนะต้องทำลายชุมชน
ยุภาวดี ฑีฆะ
เขาพูดกันว่า....“ใครที่ไม่เอาการรับน้อง ก็ออกไปจากมหาลัยนี้ซะ(ออกไปจากคณะนี้ซะ)”
“ใครที่ไม่รักพ่อ ก็ออกไปจากประเทศนี้ซะ”
เราเห็นอะไรในฐานคิดนี้ หนูเห็นการสร้าง “ความเป็นอื่น”กับคนที่คิดไม่เหมือนตัวเอง และก็ยังไม่เปิดโอกาสให้คนอื่นได้มีพื้นที่แสดงความคิดเห็น
ยุภาวดี ฑีฆะ
"อาจารย์ขา หนูกำลังต่อต้านระบบว้ากน้อง แต่หนูทำยังไงหนูก็แพ้"
"ก็คุณมันเสียงส่วนน้อย คุณสู้เสียงส่วนใหญ่ทั้งมหาวิทยาลัยนี้ไม่ได้หรอก""คุณควรวางเฉย หรือไม่ก็บอกให้เพื่อนคุณเปลี่ยนทีละเล็กทีละน้อย"
ยุภาวดี ฑีฆะ
วันนี้หนูมาศาลจังหวัดลำพูน จริงอย่างที่เพื่อนหนูบอกจริงๆด้วยค่ะ ในขณะที่เด็กมหาวิทยาลัยตีกลองกันดังตุ๊มต๊ามๆ รับน้องกันอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน และหาได้มีสาระแก่นสารอันใดไม่นอกจากความสนุกเท่านั้น นอกจากสนุกแล้วก็ยังแหกปากด่ากัน รุ่นพี่ด่ารุ่นน้องแ