ป.ตรีไม่มีความหมาย มันเป็นของโหลๆไปแล้ว

คงเป็นอีกวันที่ทำผลงานให้กับองคฺ์กรไม่ได้เลย     ชีวิตของเด็กปริญญาตรีจบใหม่ต่างต้องเผชิญกับอุปสรรคนาๆประการ  ทีแรก ฉันก็นึกว่าฉันเป็นคนเดียวที่เป็นเด็กปริญญาตรีที่จบมาก็ลำบาก  เพราะชีวิตในมหาลัยมัวแต่สะดวกสบาย  

แต่พอได้เจอเพื่อคนอื่นที่เป็นเด็ก ป.ตรีจบใหม่  ก็รู้ว่า  ยังมีเพื่อนหลายคนที่เผชิญสภาวะหางานทำยาก  ไอ้ที่เรียนๆมาก็ไม่ตรงกับความต้องการของตลาด   หางานที่ใช่ยาก

เรียนจบใหม่มันเจ็บจัง   เรียนจบเก่าก็เจ็บเหมือนกัน

เพื่อนเด็กปริญญาตรีจบใหม่หลายคน  โดยเฉพาะคนที่เรียนในมหาลัยตกเกรด   หรือเรียนในมหาลัยดังแต่เรียนคณะตกเกรด   คนเหล่านี้จบออกมาต้องลำบากจริงๆ   เราไม่สามารถหางานตรงกับที่เรียนมา   ในสังคมที่เราอยู่มันเต็มไปด้วยการแข่งขันภายใต้เศรษฐกิจย่ำแย่  เส้นสายและการฝาก     ช่วงชิงเอาตัวรอด    การตลาดกลายเป็นเรื่องเห็นแก่ตัว   การค้าโฆษณาเต็มไปด้วยการโกหกขี้โกง    เราอยู่ในสังคมที่เต็มไปด้วยการตลาด    งานที่รองรับเด็กจบปริญญาตรีทางเลือกน้อยอย่างพวกเรา ก็คือ  งานขายประกัน  งานขายตรง  งานในห้างสรรพสินค้า  งานออฟฟิศซึ่งเป็นได้แค่ลูกจ้างต๊อกต๋อยเท่านั้น   ต้องไปเจอวัฒนธรรมออฟฟิศแบบแปลกๆด้วย

ยกเว้นแต่   เด็กจบป.ตรีที่มีสถานะทางสังคมดี  คนมีตังค์ก็ทำธุรกิจส่วนตัว  หรือจบสายวิทย์สุขภาพก็มีงานทำ  หรือคนมีเส้นก็สบายไปอีกแบบ   

หลายคนรังเกียจเส้นสาย  แต่พอไปสมัครงานจริงๆจะได้รู้ว่า  ใช้เส้นสายกันกระจุยกระจายไปเลย  วางเงินมั่ง รู้จักมักจี่มั่ง   สารพัดวิธี

แต่ถ้ามองดีๆ  ก็จะรู้ว่า  เด็กจบปริญญาตรีสมัยนี้คงไร้ความสามารถมั้ง  จะหาคนที่เก่งจริงๆนะยาก  อันที่จริง  เราน่าจะฝึกให้เด็กมัธยม เด็กเทคนิค และเด็กป.ตรี พัฒนาความสามารถซักอย่างโดดเด่นออกมา  แล้วพัฒนาความสามารถให้เป็นสิ่งเลี้ยงชีพ   แต่เอาเข้าจริง  เราเรียนอะไรกันก็ไม่รู้    พอจบออกมา เราก็งงตัวเอง  ว่าที่เรียนมา เราได้อะไร

แล้วจะทำยังไงดีล่ะ  ฉันก็เป็นเด็กปริืญญาตรีจบใหม่ที่ไร้ความสามารถเหมือนกัน   ฉันและเพื่อนจบป.ตรี ไม่เห็นจะได้รับเงินเดือนหมื่นห้าเลยนี่นา   อย่างเฉลี่ยก็ได้ซักเก้าพันถึงหนึ่งหมื่นนะ