ฉันมีสก็อตเทป
ไว้ในมืออยู่เสมอ
แปะติดจนตัวเบลอ
เดินเกลื่อนกลาดทั่วมอชอ
ปีไหนก็ปีไหน
ยังเดินไปจนตัวหงอ
ติดโปสเตอร์ทั่วมอชอ
ทั้งaction ทั้งเสวนาร่ำไป
วันนี้ฉันก็ติด
ฉีกเสียงซี๊ดไปกันใหญ่
นักศึกษาผ่านมาไป
ไม่สนใจฉันกันเลย
ติดสก็อตเทป กระโปรงเปิด
เห็นเกงในอันเอ้อระเหย
ตั้งอกตั้งใจฉีกแปะอย่างเคย
ไม่สนใจสภาพอันใด
นักศึกษาผ่านไปมา
ไม่สนใจบอร์ดอันใหญ่
ฉันติดอย่างตั้งใจ
ไม่มีใครอ่านมามอง
นักศึกษาทำอะไรกัน
ฉันเงี่ยฟังจนตับหลอน
ติดโปสเตอร์ด้วยมือปอนปอน
เขาพูดกันว่อนเรื่องคะแนน
ฉันฟังเสียงนักศึกษา
ผ่านไปมาไม่มองแหงน
พูดแต่เรื่องคะแนน
บ้างตกมีน ไม่พอใจ
บ้างว่าจะไปดร็อบ
โอ๊ย ไม่ชอบ คะแนนที่ได้
บ้างว่าอาจารย์โหดไป
กดคะแนนไว้ ไม่แบ่งปัน
นักศึกษาเดินเหินผ่าน
นับประมาณยี่สิบนั้น
พูดแต่เรื่องคะแนนกัน
ในหัวมัน ไม่พูดเรื่องอะไร
นี่แหละ ความคิดนักศึกษา
ที่เดินผ่านไปมา แล้วก็เดินกลับไปใหม่
ในหัวหลงตัวเลขคะแนนไซร้
ฝันใฝ่ จะได้คะแนนดีดี
ฉันเดินออกมา
จากนักศึกษา...เหล่านี้
รู้สึกแปลกแยกเต็มที
ให้ตายเถอะขี้ ฉันไม่เหมือนใคร
ฉันเป็นนักศึกษา
ที่มุ่งหวังว่า จะปฏิวัติสังคมใหม่
แต่ฉันมองทั้งขวาทั้งซ้าย
ก็ไม่มีใคร มาช่วยฉันแปะสก็อตเทปเลย
.............................ฉันยังติดต่อไป
ติดแปะใหม่ หน้าตาเฉย
ยังยิ้มให้โปสเตอร์เอย
กับคราบเหงื่อที่ท่วมกาย
เดินติดโปสเตอร์ไป
พลางเงี่ยหูฟัง อย่างง่ายๆ
นักศึกษาพวกผู้ชาย
เขาเม้าท์เรื่องกินเหล้ากัน
"ไอ้ห่าแม่งโคตรเด็ด
ซัดเหล้าเพียวอย่างแข็งขัน
ใครทำได้เหมือนมัน
กินเหล้าด้วยกัน แม่งเจ๋งกว่าใคร"
เดินจากมา ที่ม้าหินอ่อน
เพื่อพักผ่อนให้แจ่มใส
แล้วมีผู้ชายใส่เสื้อชอปพิรี้พิไร
เสียงดังใหญ่ คุยโวกัน
"เฮ้ย ไอ้เหี้ย แม่ง ไอ้สัด
ควยชะมัด ไอ้ห่านั้น
แม่งมันควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ากัน
ควงหลายคน สวยทุกคน
มันไปที่โรงหนัง
แล้วก็ยังได้อีกหน
เจอผู้หญิงที่โรงหนังหนึ่งคน
เพิ่งรู้จัก ได้กันเลย
กูก็มีผู้หญิงหุ่นน่าเอา เขามาให้
แต่กูก็ไม่เอาเขาเฉย
เพราะผู้หญิงแม่งตามตื๊อจังเลย
ตามตื๊อเป็นปี กูรำคาญ"
ฉันรอรถม่วงอยู่นานมาก
กระเทยกับสาวสาวถ่ายรูปสนุกสนาน
โพสหน้าแอ๊บแบ๊วอยู่ตั้งนาน
โพสหน้านั้นหน้านี้ มือยกมือถือยิ้มรี่ ถ่ายท่านี้จนสุขใจ
ฉันยังเดินแปะต่อ
กับโปสเตอร์อันใหญ่ใหญ่
นักศึกษาผู้หญิงร่ำไร
เธอชอนไชเรื่องนินทา
"อีนั่นนะ พอปลดซ็อค
มันก็นุ่งสั้นแท้ว่า
เหมือนเซร่ามูนแปลงร่างมา
พีทสั้นท่าโชว์ขาอ่อน"
ฉันเดินแปะต่อไป
โปสเตอร์ใหม่หน้าสลอน
นักศึกษาชายคนมาก่อน
ถามคนมาหลัง อย่างตั้งใจ
"ครับผม ครับครับพี่
ผมไม่มีพี่รหัสที่ไหน
ผมมีแต่พี่เทคไง
พาผมไปเลี้ยงวันนี้"
ว่าแล้วน้องป้ายชื่อ
หน้าซื่อซื่อ หน่อมแน้มนี้
ก็ยกมือไหว้รุ่นพี่
ทั้งที่มือนี้ ไม่เคารพด้วยใจ
ฝ่ายพี่ มือวางตัก
แล้วพยักหน้ารับ เมื่อน้องไหว้
วางยศฐาบรรดาศักดิ์ใหญ่
หน้าตาขรึม มาดเข้มเอง
ฉันเห็นแล้วสลด
แล้วกลั้นตด ขำโหวงเหวง
รุ่นพี่แก่กว่ารุ่นน้องปีเดียวเอง
ทำยังกะเป็น เจ้าใหญ่นายโต
ฉันก็เดินออกไปใหม่
โถ อะไร มากมายโอ้
บันไดอาร์บีห้า น้องนั่งโชว์
ร้องเพลงเชียร์ ดังแต่ไกล
"ไม่น้อง เสียงไม่สูง
เอาให้ดัง ต้องร้องใหม่
ร้องให้ดี ให้ดังไว้
ความภูมิใจ ของคณะเรา"
โถเอ๋ย จะอ้วกแตก
ร้องกี่รอบ จะพอเล่า
หรือพี่หูหนวกเอา
น้องร้องดัง เสือกไม่ได้ยิน
การศึกษาประเทศไทย
จะก้าวไปไหนให้เจริญสิ้น
เมื่อนักศึกษายังเคยชิน
กับเรื่องแบบนี้ที่เป็นมา
ห่วงเรื่องของตัวเอง
ส่วนเรื่องสังคม ไม่เห็นหน้า
ห่วงคณะ ห่วงพวกพ้องบรรดา
พวกเดียวกัน พิธีกรรมเหมือนกัน
ประเทศไทยหรือจะก้าวไปไหน
ถ้านักศึกษาไทย ที่ใฝ่ฝัน
รักตัวเอง รักพวกตัวเองเท่านั้น
แก้ไขปัญหาสังคมอะไรกัน ฉันทำไม่เป็น
ฉันติดโปสเตอร์ใบสุดท้าย
แล้วเดินจากภาพที่เห็น
ความหวังที่มีต่อนักศึกษา กระจุยกระเด็น
ปัญญาชนหล่น จนปัญญา