พือพูดก่อนร้อง พือหยิบไมโครโฟน หันมาทางผม ผมจึงเริ่มบรรเลงเตหน่า
"โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
โถ่ โก รา เนอ โหม่ ลา เล ปลือ เออ เนอ เหม่ เก
ดู ลอ หร่า เหน่ เก เตอ เก เก เลอ ดู เตอ วอ
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
เนอ ที คี แกะ เปอ ที ถ่า เนอ ที ถ่า แกะ เปอ ทีคี
เนอ หมื่อ ถ่อ แกะ เปอ หมื่อ นึ เนอ หมื่อ นึ แกะ เนอ หม่อ ถ่อ
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
เนอ เส่ กี่ เปอ เส่ จ๊อ คี เนอ เส่ จ๊อ แกะ เปอ เส่ กี่
เนอ หมื่อ หล่อ เหน่ เปอ เต่อ แล เนอ แว หล่อ เต่อ เหม่ เปอ แว
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
เนอ หมื่อ ชา แกะ เปอ หมื่อ นา เนอ หมื่อ นา แกะเปอ หมื่อ ชา
เนอ แกละ หมื่อ แกะ เปอ ปา ปู เนอ แกละ โป แกะ เลอ ปวา ปู
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
เนอ แหมะ ถี่ เตอ ลอ คะ ปวา เปอ แหมะ ถี่ เตอ ลอ คะ นา
เนอ หล่อ โอะ เปอ โอะ เต่อ เซ เปอ หล่อ โอะ เนอ โอะ เต่อ เซ
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
................................. ..................................ฯลฯ"
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
นกโกรา แม่เฝ้าถามหาเจ้าแล้ว เจ้าจงกลับไปเถิด
อย่าไปทางดูลอหร่า(นรก) จงกลับไปทางดูเตอวอ(สวรรค์)
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
ต้นน้ำของเจ้าเป็นสบน้ำของเรา สบน้ำของเจ้าเป็นต้นน้ำของเรา
ตะวันออกเจ้าเป็นตะวันตกเรา ตะวันตกเจ้าเป็นตะวันออกเรา
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
รากไม้เจ้าเป็นยอดไม้เรา ยอดไม้เจ่าเป็นรากไม้เรา
ที่หากินเจ้าเราไม่ไปผ่าน ที่ทำกินเจ้าเราไม่ใช่ของเรา
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
กลางคืนเจ้าเป็นกลางวันเรา กลางวันเป็นกลางคืนเรา
ทางเดินเจ้าเป็นหุบเหวเรา เส้นทางเจ้าเป็นป่าทึบเรา
โยเอ โย ออ เอ เอ เอ เอ โย ออ โย เอ ออ ออ ออ ออ
สิ่งที่เจ้าเห็นไม่เหมือนเรา สิ่งที่เราเห็นตรงข้ากับเจ้า
ที่อยู่เจ้าเราอยู่ไม่ได้ ที่อยู่เราเจ้าอยู่ไม่ได้
พือส่าอุเง ติดลมจนไม่ยอมหยุด ผู้ดำเนินรายการมองหน้าผมส่งสัญญาณให้หยุด ผมพยายามบอกพือว่า ให้หยุด แต่ผมไม่แน่ใจว่าแกไม่ได้ยินหรือว่าแกไม่สนใจ แกบรรเลงของแกต่อเรื่อยๆ จนผมต้องหยุดบรรเลงเตหน่าและหยุดร้องตามแก พือจึงหยุดและมองหน้าผมแบบงงๆ เหมือนคนที่กินข้าวยังไม่อิ่มแต่มีคนมาเก็บอาหารเสียก่อน
ผมดึงมือของพือแล้ว ค่อยๆ อธิบายให้แกเข้าใจ
"เค้าอยากให้เราร้องเป็นตัวอย่างเพียงนิดเดีวครับ พือ"
"เออ เออ เออ นิดเดียวก็ไม่เป็นไร ไปส่งพือที่บ้านก่อนนะ พืออยากไปนอนพัก" ผมจึงหาเด็กเพื่อไปส่งพือ
"ถ้ากลับบ้านอย่าลืมไปหาพือที่บ้านนะ พือมีนิทานบางเรื่องอยากเล่าให้ฟัง" พือบอกผมก่อนซ้อนท้ายจักรยานยนต์เด็กที่ไปส่งพือที่บ้าน