Skip to main content

หน้าต่างสีตะกั่ว เปิดกว้างกว่าวันก่อน

นกประหลาดหัวขาวลำตัวเท่านิ้วก้อยปีกขาดไปข้างหนึ่ง

บินผ่านมาเกาะอยู่ริมหน้าต่าง

มันกำลังบินเข้ามายังโพรงกลวงๆในตัวข้าพเจ้า

สบตากันนาน มองจ้องกันนาน

สัตว์แปลกหน้าเผชิญหน้ากัน ข้าพเจ้ากลับมองไม่เห็นความจริง

ท้องทุ่งหลังเก็บเกี่ยวกำลังตากแดด

เปลี่ยววังเวง รอความตาย

jonn Denver ร้องเพลง poems, prayers and promises




ปิคกิ้งกีตาร์นวลเนียน บทกวีคำต่อคำเกลี่ยคำไปทั่วหน้ากระดาษ

โพรงกลวงๆในตัวข้าพเจ้าต่างหาก ตัวมอดแมงระเริงไชชอน

รูจมูกข้าพเจ้าได้กลิ่นสาบขนสัตว์

หูข้าพเจ้าได้ยินเสียงคอร์ด D9

ตาข้าพเจ้าเห็น จอห์น เดนเวอร์ เดินร้องเพลง BACK HOME AGAIN

ไปตามทางเดินกลางป่าแห้งๆ ใบไม้เหลือง บ้างปลิวใบน้ำตาลไหม้คว้างๆลงดิน

ไม่มีใครเดินผ่านมา ถนนกวี เพลงกวี

BACK HOME AGAIN จบลงแล้ว เขายังร้องเพลง BACK HOME AGAIN

หมวกใบยับยู่ยี่ยังอยู่บนศีรษะของเขา

ฉากหลังไกลๆ เป็นยอดเขาสีเทาที่ไม่เคยมีใครเดินไปถึง

กีตาร์ MARTIN รุ่น SHENADOAH ตัวนี้หรือเปล่า

ร้องเพลง THIS OLD GUITAR ได้ทั้งวัน

บุหงาส่าหรีริมหน้าต่างทิ้งดอกร่วงไปหมดแล้ว

กระรอกมาแอบกินลูกสักแก่ๆ เสียงดังเหมือนช่างแกะสลักหิน

พลันทันใด โพรงกลวงๆในตัวข้าพเจ้าก็ต้อนรับการมาถึงของ MR.TAMBOURINE MAN

นายแทมเบอรีนแมนบอกให้ข้าพเจ้าแกะกล่องกีตาร์ หยิบกีตาร์ออกมา

ข้าพเจ้าต้องคาดคาร์โป 5 เลือกเล่น KEY C

กีตาร์ในมือข้าพเจ้าดังเหมือนแมวป่วยฉี่ใส่สังกะสี

เสียงโหวกเหวก กีตาร์ดิบล่อนจ้อนของบ็อบ ดีแลน มีเสียงเปียโนคลอเบาๆ

เหมือนคนสองคนนั่งหันหลังให้กัน ในห้องเดียวกัน

ฮาร์โมนิก้า เป็นเสียงผึ้ง 10,000 ตัวกำลังไล่ตามนางพญา

รังของมันเหมือนกลุ่มดาวพิณ ล่องลอยอยู่กลางอากาศ

ภาวนาอย่าให้พวกมันลงมาทำรังในโพรงกลวงตัวข้าพเจ้า

ตะโกนออกไปด้วยพลังเสียงห่ามๆ BOB DYLAN

สับคอร์ดลงบน KEY C คาดคาร์โป 5

นายแทมเบอรีนแมนมองมาด้วยสายตาคอยลุ้นให้ลงห้องคอร์ด

อย่าเปลี่ยนเป็นอื่นไปก่อน อย่าเบื่อไปก่อน

เขาพูดด้วยสายตานักบวชเดินร่อนเร่พเนจร

แล้วเขาก็ชวนเล่นเพลง LINE A ROLLING STONE

ข้าพเจ้าออกเสียง NOTHING… ดังๆ

NOTHING ..NOTHING… NOTHING ..NOTHING..



โพรงกลวงๆ ในตัวข้าพเจ้า ขยายออกไปเป็นถ้ำเก่าแก่มืดสลัว

รูจมูกข้าพเจ้าได้กลิ่นขี้ค้างคาว

หูข้าพเจ้าได้ยินเสียงคอร์ดกีตาร์ ข้าพเจ้าเข้าไปพบ G/GM7/AM/D7

เวียนวนคอร์ดไปมาก่อนทะลุกลางปล้องด้วยคอร์ด Csus4/CM7/AM/G/F/G6

ข้าพเจ้ากลับมาวนคอร์ดเดิมอีกครั้ง ตอนนี้มิสเตอร์แทมเมอรีนแมนนั่งมองดูอย่างเดียว

จังหวะ (4/4) เริ่มได้ G/GM7(2) AM/D7(2) Csus4/CM7(2) AM/G/F(2) G6

โพรงกลวงๆ ในตัวข้าพเข้า เหมือนท้องฟ้าหลับตากลืนแพะทั้งตัว

ข้าพเจ้าไม่ห่วงว่ามิสเตอร์แทมเบอรีนแมนจะพอใจหรือไม่

ข้าพเจ้ามองหานกประหลาดหัวขาวลำตัวเท่านิ้วก้อยปีกขาดไปข้างหนึ่ง

มันหลบเข้ามาทำรังในโพรงกลวงๆข้าพเจ้าตอนไหน

G/GM7(2) AM/D7(2) Csus4/CM7(2) AM/G/F(2) G6

ข้าพเจ้าเล่นคอร์ดซ้ำไปมา จนลืมไปว่ามิสเตอร์แทมเบอรีนแมนยังนั่งมองโพรงกลวงๆ


***แด่..สัปดาห์แรกแห่งปี 2552 และเหล่ามิสเตอร์แทมเบอรีนแมนทั้งหลาย




บล็อกของ ชนกลุ่มน้อย

ชนกลุ่มน้อย
  ผมไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พบกับบัวหิมะ นาทีเผชิญหน้าราวกับพบนักบวชในป่าหินบนความสูงของยอดเขา 2,100 เมตร ยอดเขาที่ผมบอกผ่านจอไม่ได้เสียด้วย จึงไม่อาจเขียนรายละเอียดใดๆ อันบอกถึงถิ่นพำนักที่อยู่ของดอกไม้บนหินชนิดนี้
ชนกลุ่มน้อย
  กระท่อมของลุงชวนเสพติด ผมนั่งๆเดินๆนอนๆในแบบของมนุษย์ถ้ำ กระท่อมปีกไม้อีกหลังหนึ่งอยู่ใกล้ลำเหมือง ลำเหมืองที่ไหลมีชีวิตผ่านดงกล้วย เลาะกอไผ่ หายเข้าไปในสวนผลไม้ ความเงียบของกระท่อมน่าหลงใหลเหลือเกิน
ชนกลุ่มน้อย
  เหมือนคนฟื้นจากป่วยไข้ต่อเนื่องมานาน พอไปยืนอยู่กลางไร่ยางโตน เครื่องยนต์ที่ผ่านโรงซ่อมมาใหม่หมาด ก็ถูกทดสอบชิ้นส่วนแตกหักที่ประกอบขึ้นมาใหม่ กลไกภายในเริ่มเข้ารูปรอย ให้กลับมาใช้งานอย่างเดิมได้อีกครั้ง พบลุงในช่วงเวลาภายในผมอย่างนั้น …
ชนกลุ่มน้อย
    โลกของเขาช่างแตกต่างจากคนอื่น ยากจะถามหาเหตุผลด้วยซ้ำว่า ผลน้ำเต้าแก่แกะเม็ดในออกไป เอามารวมกับลำไม้ไผ่เล็กๆ เปิดรูตามปล้อง กลายเป็นเครื่องดนตรีที่เรียกว่า “ฟูหลู” หรือแคนน้ำเต้าได้อย่างไร และสิ่งนั้นนำพาเรื่องใดมาสู่ตัวเขาบ้าง
ชนกลุ่มน้อย
Soy la sombra de una pena, ฉันคือท่วงทำนองแห่งความเศร้า
ชนกลุ่มน้อย
I've been lately thinking พักนี้ฉันมักคิดถึง About my lifes time ช่วงชีวิตของฉัน All the things I've done สิ่งที่ทำลงไปแล้ว
ชนกลุ่มน้อย
 ถนนสายนี้เกิดขึ้นมาในความเงียบเปลี่ยว ผมผ่านไปทุกครั้ง สวนทางกับรถแล่นผ่านไปมาน้อยมาก ผมยืนอยู่บนตำแหน่งข้างถนนปากทางเข้าบ้านแม่ป๋าม ขวามือไปเชียงใหม่ ซ้ายมือไปพร้าว อำเภอที่ดูราวติ่งเนื้อโด่เด่สุดเอื้อมของจังหวัดเชียงใหม่ ไม่มีเหตุผลจำเป็นพอที่ใครคนหนึ่งจะผ่านไปหา หากไม่จำเป็นด้วยเลือดเนื้อถิ่นเกิด หรือหน้าที่การงาน
ชนกลุ่มน้อย
  When I was young, my Dad would say Come on Son let's go out and play เมื่อยังเยาว์วัย พ่อจะบอกมานี่มาลูก ออกไปเล่นนะ Sometimes it seems like yesterday อย่างกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน And I'd climb up the closet shelf When I was all by my-self และฉันจะปีนชั้นตู้เสื้อผ้าเมื่ออยู่คนเดียว Grab his hat and fix the brim Pretending I was him คว้าหมวกของเขามาใส่ และทำตัวเป็นพ่อ no matter how hard I try แต่ไม่ว่าจะพยายามหนักเท่าไหร่ No matter how many tears I cry แต่ไม่ว่าจะร้องไห้มากเพียงใด No matter how many years go by แต่ไม่ว่ากี่ปีจะผ่านไป I still can't say good-bye ฉันยังไม่สามารถบอกลา He…
ชนกลุ่มน้อย
  ผมกลับมาเดินทางสู่ “คู่มือมนุษย์” ของ ท่านพุทธทาสภิกขุ ด้วยความรู้สึกอย่างท่องเดินทางไปในธรรม ในช่วงเวลาวิกฤติชีวิตไล่ตามสั่นคลอน เกิดภาวะความไม่ปกติ จนดูราวกับว่า อากาศรอบตัวมืดดำลงฉับพลันอีกครั้งหนึ่ง
ชนกลุ่มน้อย
  "ได้" พ่อของลูกคือลูกของพ่อ ตอบเพียงแค่นั้น  ลูกของพ่อคือหลานของปู่ก็ลิงโลด  "ได้ขึ้นภูเขาแล้ว ได้ไปภูเขา...""ลูกต้องเข้าใจอย่างหนึ่งนะ"  พ่อของลูกคือลูกของพ่อบอกแล้วเงียบคิด"มีอะไรเหรอ""เราไปร่วมงานคุณตานะ  จำได้มั้ย  คุณตาที่ให้ปูแม่น้ำ""จำได้ๆ  แต่มันตายหมด เหลือสองตัว คุณพ่อเอาไปปล่อยในสระพืชไร่มอชอ"