Skip to main content

Soy la sombra de una pena,
ฉันคือท่วงทำนองแห่งความเศร้า


Soy el eco de un dolor.
ฉันคือเสียงสะท้อนของความปวดร้าว


Triste soledad, que me queda hoy.
แสนเศร้ากับสิ่งที่ทิ้งขว้างไปวันนี้


El recuerdo de que te amé
ความทรงจำที่เคยรักเธอ


Y una extraña desolación, eyy, eyyy.
และความร้าวลึกภายใน


Soy la sombra de una pena,
ฉันคือท่วงทำนองแห่งความเศร้า


Soy el eco de un dolor.
ฉันคือเสียงสะท้อนของความเจ็บปวด


Quiero olvidar, quiero encontrar perdón.
อยากจะลืมและค้นหาทางให้อภัย


Ten piedad de mi corazón
เพื่อปลอบโยนหัวใจแห่งตน


Yo te imploro mi Señor.
พระเจ้าฉันได้โปรดช่วยด้วย


Borraré las tinieblas y esconderé mi llanto
ฉันจะกำจัดความมืดมนและซ่อนการสะอื้นไห้


El recuerdo que sufro se volverá un canto.
จะนำความทุกข์ทนมาร้องเป็นเพลง


Volveré a la vida, volveré a cantar, ya verá,
ฉันจะมีชีวิต ฉันจะขับขานท่วงทำนองอีกครั้ง และจะตาสว่างอีกครา


Volveré a la vida, volveré a cantar, ya verá .
ฉันจะมีชีวิต ฉันจะขับขานท่วงทำนองอีกครั้ง และจะตาสว่างอีกครา

(เพลง samba pa ti ของ Jose Feliciano โพล้เพล้ – แปล)

เดินไปถึงยอดเขา เหมือนยอดเขาไม่มีอยู่จริง
ฉันมองหาความสูง ไม่มีอะไรมากไปกว่าดวงตากับหัวใจ
เมฆปะทะหน้าผา หรือหน้าผาปะทะเมฆ ความพยายามปล่อยให้เมฆไหลท่วมป่าหิน
ความพยายามของดวงตากับหัวใจ
ลื่นล้มหกคะมำมาตลอดเส้นทาง ทางเส้นนี้ลื่น สูงชันและไม่มีใคร
ยอดเขามีจริงนั่นหรือ ฉันมองเห็นยอดเขาอื่น อีกยอดเขาและอีกยอดเขา
ลมเย็นพัดเมฆหมอกผ่านหน้าตาฉันไป
มันผ่านท่วงทำนองความเศร้าของฉันไปด้วย
ฉันปรารถนาให้ความยากลำบากได้ชำระล้างภายใน
ก้าวย่างแต่ละก้าว ความเงียบ เสียงป่า และลมหายใจเข้าออก
สัมผัสความหนักเหนื่อย ไม่เห็นที่มา เหมือนไม่มีดินแดนที่ไปถึง
ออกไปปีนยอดเขากับมิตรสหาย ถามหาสิ่งมีอยู่จริงบนยอดเขา
อาณาจักรแห่งนั้น มีเรื่องใดบ้างดำรงอยู่อย่างไม่เกินเลย
ใบไม้หนาเย็นเฉียบดื่มกินแสงดาวเดือนเป็นอาจิณ
ดื่มกินความยาวนานของความมืด
และแสงสว่างที่นำพาเมฆขาวผ่านมาด้วย
ลมบาดหิน’ มีอยู่ทุกวัน หินแหลมคมทะลวงเวิ้งว้างอากาศ
ยังมีลมบาดหินอยู่ทุกวัน ทุกคืน
เดินไปบนยอดเขา ถามหายอดเขา’ ถามหายอดเขายอดอื่นๆ
เหมือนยอดเขาไม่มีอยู่จริง ทุกอย่างเพียงให้พื้นที่ยืนต่อไปได้
เดินทางกลับ หรือไม่ก็มุ่งสู่ปลายยอดเขาอื่น
ไม่มีอื่นใดมากไปกว่าความว่างเปล่ากับลม
มองได้อย่างเดียว เราเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง มองแล้วสบายใจ”
ฉันมองหาความสูง ไม่มีอะไรมากไปกว่าดวงตากับหัวใจ


-----------------------------

หมายเหตุ:
ลมบาดหิน’ สำนวนของอา’ รงค์ วงษ์สวรรค์
เดินไปบนยอดเขา ถามหายอดเขา’ วรรคหนึ่งในเพลงชื่อแสงดาว ของไวด์ซี๊ด
มองได้อย่างเดียว เราเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง มองแล้วสบายใจ” คำพูดของ พ้อเลป่า


 

บล็อกของ ชนกลุ่มน้อย

ชนกลุ่มน้อย
  ผมไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พบกับบัวหิมะ นาทีเผชิญหน้าราวกับพบนักบวชในป่าหินบนความสูงของยอดเขา 2,100 เมตร ยอดเขาที่ผมบอกผ่านจอไม่ได้เสียด้วย จึงไม่อาจเขียนรายละเอียดใดๆ อันบอกถึงถิ่นพำนักที่อยู่ของดอกไม้บนหินชนิดนี้
ชนกลุ่มน้อย
  กระท่อมของลุงชวนเสพติด ผมนั่งๆเดินๆนอนๆในแบบของมนุษย์ถ้ำ กระท่อมปีกไม้อีกหลังหนึ่งอยู่ใกล้ลำเหมือง ลำเหมืองที่ไหลมีชีวิตผ่านดงกล้วย เลาะกอไผ่ หายเข้าไปในสวนผลไม้ ความเงียบของกระท่อมน่าหลงใหลเหลือเกิน
ชนกลุ่มน้อย
  เหมือนคนฟื้นจากป่วยไข้ต่อเนื่องมานาน พอไปยืนอยู่กลางไร่ยางโตน เครื่องยนต์ที่ผ่านโรงซ่อมมาใหม่หมาด ก็ถูกทดสอบชิ้นส่วนแตกหักที่ประกอบขึ้นมาใหม่ กลไกภายในเริ่มเข้ารูปรอย ให้กลับมาใช้งานอย่างเดิมได้อีกครั้ง พบลุงในช่วงเวลาภายในผมอย่างนั้น …
ชนกลุ่มน้อย
    โลกของเขาช่างแตกต่างจากคนอื่น ยากจะถามหาเหตุผลด้วยซ้ำว่า ผลน้ำเต้าแก่แกะเม็ดในออกไป เอามารวมกับลำไม้ไผ่เล็กๆ เปิดรูตามปล้อง กลายเป็นเครื่องดนตรีที่เรียกว่า “ฟูหลู” หรือแคนน้ำเต้าได้อย่างไร และสิ่งนั้นนำพาเรื่องใดมาสู่ตัวเขาบ้าง
ชนกลุ่มน้อย
Soy la sombra de una pena, ฉันคือท่วงทำนองแห่งความเศร้า
ชนกลุ่มน้อย
I've been lately thinking พักนี้ฉันมักคิดถึง About my lifes time ช่วงชีวิตของฉัน All the things I've done สิ่งที่ทำลงไปแล้ว
ชนกลุ่มน้อย
 ถนนสายนี้เกิดขึ้นมาในความเงียบเปลี่ยว ผมผ่านไปทุกครั้ง สวนทางกับรถแล่นผ่านไปมาน้อยมาก ผมยืนอยู่บนตำแหน่งข้างถนนปากทางเข้าบ้านแม่ป๋าม ขวามือไปเชียงใหม่ ซ้ายมือไปพร้าว อำเภอที่ดูราวติ่งเนื้อโด่เด่สุดเอื้อมของจังหวัดเชียงใหม่ ไม่มีเหตุผลจำเป็นพอที่ใครคนหนึ่งจะผ่านไปหา หากไม่จำเป็นด้วยเลือดเนื้อถิ่นเกิด หรือหน้าที่การงาน
ชนกลุ่มน้อย
  When I was young, my Dad would say Come on Son let's go out and play เมื่อยังเยาว์วัย พ่อจะบอกมานี่มาลูก ออกไปเล่นนะ Sometimes it seems like yesterday อย่างกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน And I'd climb up the closet shelf When I was all by my-self และฉันจะปีนชั้นตู้เสื้อผ้าเมื่ออยู่คนเดียว Grab his hat and fix the brim Pretending I was him คว้าหมวกของเขามาใส่ และทำตัวเป็นพ่อ no matter how hard I try แต่ไม่ว่าจะพยายามหนักเท่าไหร่ No matter how many tears I cry แต่ไม่ว่าจะร้องไห้มากเพียงใด No matter how many years go by แต่ไม่ว่ากี่ปีจะผ่านไป I still can't say good-bye ฉันยังไม่สามารถบอกลา He…
ชนกลุ่มน้อย
  ผมกลับมาเดินทางสู่ “คู่มือมนุษย์” ของ ท่านพุทธทาสภิกขุ ด้วยความรู้สึกอย่างท่องเดินทางไปในธรรม ในช่วงเวลาวิกฤติชีวิตไล่ตามสั่นคลอน เกิดภาวะความไม่ปกติ จนดูราวกับว่า อากาศรอบตัวมืดดำลงฉับพลันอีกครั้งหนึ่ง
ชนกลุ่มน้อย
  "ได้" พ่อของลูกคือลูกของพ่อ ตอบเพียงแค่นั้น  ลูกของพ่อคือหลานของปู่ก็ลิงโลด  "ได้ขึ้นภูเขาแล้ว ได้ไปภูเขา...""ลูกต้องเข้าใจอย่างหนึ่งนะ"  พ่อของลูกคือลูกของพ่อบอกแล้วเงียบคิด"มีอะไรเหรอ""เราไปร่วมงานคุณตานะ  จำได้มั้ย  คุณตาที่ให้ปูแม่น้ำ""จำได้ๆ  แต่มันตายหมด เหลือสองตัว คุณพ่อเอาไปปล่อยในสระพืชไร่มอชอ"