Skip to main content

ไม่แน่ใจหรอกว่าเคยไปแม่ฮ่องสอนมากี่ครั้งกันแน่ รู้แต่เพียงว่า เพราะความที่มันไกลเสียจนมีคนร่ำลือถึงได้พยายามดั้นด้นไปให้ถึง ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง (ก็ยังอ๊วกเหมือนเดิม อิ อิ)

...


หากผมมีโอกาสได้แต่งงานนะ ผมจะแต่งที่แม่ฮ่องสอน”

เออ คุณไม่ต้องส่งการ์ดเชิญมาให้ผมนะ ไกลชิบ”

เฮ้ย มันมีเครื่องฯ .. บินถึง ..”

เออ ผม เมาเครื่อง”

...


ห่างออกจากปายเพียงไม่กี่กิโลเมตร คุณจะพบอีกโลกของประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ที่เต็มไปด้วยรักและแรงศรัทธา ปนเปื้อนหยาดเหงื่อและน้ำตา ทั้ง 2 ถูก เปรียบเปรยอย่างติดตลก “สรวงสวรรค์และนรก” (เอ่อ อย่างไหนสวรรค์ อย่างไหนนรก คิดกันเอาเองนะครับ)

...


ถนนโค้งมากกว่าพันกิโลเมตร ซ่อนรอยยิ้มของชาวเขาผู้ขายของริมทาง เมื่อนักท่องเที่ยวหยุดพักดูทิวทัศน์ หลังภูเขาสลับซับซ้อน ลูกแล้วลูกเล่า ลูกและสามีของเธอรออยู่ที่นั่น

...

โซไรด้า เขียนแคนโตให้ 5 บทจิ”

ไงพี่”

เอาเกี่ยวกะแม่ฮ่องสอนนะ การเดินทางบนเส้นทางคดเคี้ยวของจิตวิญญาณ”

ได้ๆ ขอเวลา 20 นาที ขอกินมาม่าเจก่อน”

20 นาทีผ่านไป

...


1,

ปีนป่ายความฝัน …

ไกลถึงเมืองสามหมอก

หนเดียวในชีวิต


2,

หากฉันหยุดทุกอย่างไว้ที่นั่น

ตัวตนที่เหลือ …

จะยังอยู่จนถึงปัจจุบันไหม


3,

ใครต่างบอก …

เมืองสามหมอกงดงามดังภาพฝัน

สำหรับฉันมัน คือ ความจริงต่างหาก


4,

เก็บความหวังมาจนถึงตีนดอย

และทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนั้น …

เมื่อตีนสัมผัสหินและแม่น้ำ


5,

จับมือเธอเดินไปตามทางใบไม้

สายตาเรามองไกลออกไป

เท่าที่หัวใจจะกางไปถึง …


6,

อบอุ่นเกินจะเอ่ยอะไรออกมา

เมื่อเม็ดหมอกกระเซ็น

ตามใบหน้า…


7,

เธอคงไม่อยากให้เราจบลงแบบนี้

แบบที่ลมเอื่อยๆ พัดเอาใบไม้ไปทิ้งกลางสายน้ำ ...

และเรากำลังผิวปากร้องเพลง


8,

ความรักสิ้นสุดลงแล้ว …

เมื่อฉันเดินลงจากดอย

และเธอเดินขึ้นภูสูงลูกนั้น


9,

สองข้างทางสร้างประติมากรรมมากมาย

ทั้งประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม …

ซึ่งล้วนข้องเกี่ยวกับรักและศรัทธา


10,

ฉันจะบอกอะไรให้

เมื่อมนุษย์สร้างตึกได้

เมืองแห่งนี้ก็สร้างจิตวิญญาณฉันได้เช่นกัน




































บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทิศทางการเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวที่สะเปะสะปะทำให้ชาวบ้านหลายคนทิ้งชีวิตเรือกสวนไร่นา หันมาเป็นผู้ประกอบการอย่างไร้ทิศทาง ไร้การจัดการ ไร้ความคิด ในสังคมมือใครยาวสาวได้สาวเอาที่ต้องการแต่ประโยชน์ส่วนตน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
แดดยามบ่ายกระทบสายน้ำเป็นริ้วเต้นระริกรินไหลไปตามแก่งหินน้อยใหญ่ ทิวไม้สองฝั่งแน่นขนัดทอดกายยึดผืนดินไม่ให้น้ำกัดเซาะ ราวกับมืออันอบอุ่นของแม่ที่โอบอุ้มทารกแนบอก
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
คลิ๊กที่ภาพเพื่อดูภาพขยาย    
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
คนงานบนเรือขนสินค้าขนาดใหญ่ริมฝั่งโขง กำลังทำงานของพวกเขา เรือขุดทรายตักทรายจากกลางลำน้ำ ชายชราหาปลาอยู่บนเรือท้องแบน ธุรกิจการค้าคึกคัก ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เชียงคานเมืองริมฝั่งโขง ถูกพูดถึงมากมายในหมู่นักท่องเที่ยว นักเดินทางหลายคนหยุดเวลาเอาไว้ที่นั่นด้วยการนอนอ่านหนังสือเป็นอาทิตย์ ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทุกเช้าๆ คุณแม่ชาวปกาเกอญอจะออกมาสะพายลูก ... ระหว่างเดินไปตามถนนกลางหมู่บ้าน ระหว่างอาบน้ำริมห้วยแม่แงะ ระหว่าง รอ ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ในลมหนาวมีใบหน้าใสซื่อ ดูเหมือนว่า จะกลายเป็นธรรมเนียมไปแล้วอย่างยิ่ง ที่จะต้องถ่ายภาพใบหน้าคน ... ทุกปีที่ไปงานวันเด็กไร้สัญชาติ รอยยิ้มของคนหลังภูเขา อ่อนโยนแบบเด็กๆ ..
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ห้องทะเบียนราษฏรเคลื่อนที่ถูกจำลองขึ้นบนลานโล่งบริเวณบ้านผู้ใหญ่บ้าน ,คนไร้รัฐบ้านแม่แพะมารวมตัวกันเพื่อทำประชาคม ,ยกมือรับรองสถานะบุคคลเป็นพยานรู้เห็นว่าครอบครัวที่ได้รับการสำรวจทั้งหมดอยู่บนผืนดินแห่งนี้มานาน ก า เ ล
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ดินแดนอันไกลโพ้นเหนือความคิดฝัน ,เทือกเขาและดวงตะวันนิ่งงัน ราวกับภาพวาด
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
มุมหนึ่งของเชียงคาน จ.เลย ,หากใครเคยไปเชียงคานจะเห็นแม่น้ำโขงยาวสุดลูกหูลูกตา ก่อนจะลับหายเข้าไปยังฝั่งลาวตรงแก่งคุดคู้ ,ในภาพมองเห็นเรือดูดทรายเอกชน ,แนวโน้มการพัฒนาเพื่อให้เป็นเมืองท่องเที่ยว ,คนที่นั่นออกปากปฏิเสธเป็นพัลวันถึงความไม่ต้องการให้เจริญขีดสุดแบบปาย ,แต่ขณะเดียวกันก็อ้าแขนต้อนรับนักท่องเที่ยว ,รวมถึงนักเก็งกำไรเข้ามาหาซื้อที่ดิน ,หลับตาก็พอมองออกว่าภายในระยะ 5-10 ปี เชียงคานจะอยู่ในสภาพของเมืองท่องเที่ยวที่ถึงพร้อมไปด้วยสาธารณูปโภคที่เสนอสนองความต้องการของคนในทุกระดับชั้น ,แต่ความเห็นส่วนตัว ผมชอบปายคับ (คลิ๊กที่ภาพเพื่อขยายภาพ)