ทิศทางการเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวที่สะเปะสะปะทำให้ชาวบ้านหลายคนทิ้งชีวิตเรือกสวนไร่นา หันมาเป็นผู้ประกอบการอย่างไร้ทิศทาง ไร้การจัดการ ไร้ความคิด ในสังคมมือใครยาวสาวได้สาวเอาที่ต้องการแต่ประโยชน์ส่วนตน
การทำงานในฐานะประธานชมรมฯ เป้าหมายสูงสุดของเรา คือ?
การทำงานเรื่องสิ่งแวดล้อมไร้จุดสิ้นสุด เราไม่อาจจะคาดหวังเป้าหมายได้ในระยะเวลาอันใกล้ ประเด็นของผม คือ การทำงานเรื่องสิ่งแวดล้อมต้องไม่คาดหวัง เราจะทำไปเรื่อยๆ
สิ่งที่เราต้องการ คือ เพื่อน เครือข่ายและคนที่มองไปในทิศทางเดียวกับเรา โดยหวังว่า พวกเขาจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการทำงาน
เราเชื่อว่า การทำงานของเราจะทำให้คนเปลี่ยนพฤติกรรม
อย่างน้อย ลูกค้าของพี่เคน บอกว่า รู้สึกดีและจะกลับไปทำที่สงขลาบ้านเกิดของตัวเอง
อย่างน้อย ลูกค้าคนหนึ่ง บอกว่า เขาไม่โยนห่อขนมออกทางหน้าต่างรถอีกต่อไป
อย่างน้อย ลูกค้าคนหนึ่งเก็บเปลือกส้มใส่กระเป๋ากางเกงไว้แล้วค่อยเอาไปทิ้งถังขยะในภายหลัง
เขาเดินหน้าทำในสิ่งที่เขาคิด
แต่ไม่วาย พี่เคนกลับถูกมองจากสังคมว่าจะเล่นการเมืองหรือเปล่า
หรือมันบ้าหรือเปล่าวะ !!!
บ้าก็บ้า เขาตอบตัวเองเช่นนั้น ...และในมุมกลับ เขาเชื่อว่า มีคนอีกหลายคนที่พร้อมจะบ้ากับเขา
เขาบอกลูกน้องของเขาว่า “ใครจะทำกับเราหรือไม่ เราจะไม่ต่อว่าเขา แต่เราต้องทำจะกี่ปีเราก็จะทำ เราจะไม่หยุด จนกว่าทุกคนจะหันมาทำกับเรา”
JUST DO iT
พี่เคนหวังว่า สายน้ำทุกสายจะสะอาดด้วยหัวใจของคน
การทำงานของชมรมฯ ขยายไปยังกลุ่มเด็ก พี่เคนนำเด็กมาเรียนรู้เรื่องสิ่งแวดล้อม ทั้งวาดรูปและการเขียนเรียงความ ให้ทุนการศึกษาสำหรับเด็กที่ทำหน้าที่เพื่อประโยชน์สาธารณะ
‘แต่งแต้ม ผ้าสีขาว ด้วยจิตอาสา’
เขาเชื่อว่า คนเราไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ภายใต้สิ่งแวดล้อมที่ย่ำแย่ ทุกคนล้วนใช้ประโยชน์จากสายน้ำและหากเราดูแลรักษา ‘ธรรมชาติจะรักเรา’
สิ่งสุดท้ายกับสิ่งที่เลือก
“ผมไม่คิดจะเล่นการเมือง” ผมแค่อยากทำเพื่อคนอื่นเท่านั้น
แต่ต้องช่วยกัน ผมไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้เพียงตัวคนเดียว
บนรอยยิ้มของชายหนุ่ม คือ มิตรภาพของคำว่า เพื่อน
ลูกผู้ชาย-สายน้ำเข็ก !!