“นาย ... !! เขียนงานให้เรายัง” ผมถามดาด้าตัวละครเก่าของผม
“อีกนิดนึงพี่”
“เฮ้ย เอาวันนี้นะ” (จันทร์) ม่ายงั้น ‘เจ้’ ทวง
“เอ๋า พี่ไม่ได้กำหนดเวลานี่”
“เออ รีบเลย”
เวลาผ่านไป ไม่นานเลย
.....
“ดาด้า นายแน่มาก”
“ไร”
“อ่านแล้วขนลุกเลยว่ะ”
“ไปห้องน้ำเลยไป”
!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เราไม่ได้ต้องการให้แผ่นดินนี้ มีไว้เพื่อให้ดวงใจอันโหยหาของเธอมาพักพิง
...อันเนื่องมาจากเหตุผลทางสงคราม
ฉันอยากให้ดินแดนแห่งนี้ของฉัน
...มีไว้เพื่อให้เธอมาพักพิงด้วยเพราะมันโอบอุ้มเธอพ้นจากความตื่นตระหนก
...เธออุ่นดวงใจเมื่อมาเร้นกายในบ้านของฉัน
ถึงจะอย่างไรก็แล้วแต่
...ฉันไม่อาจจ้องมองเข้าไปที่ดวงตาของเธอได้นานนัก
นั่นเป็นเพราะฉันไม่อาจเก็บภาพดวงตาที่แสนเศร้าของเธอเอาไว้ได้
ฉันอยากเห็นรอยยิ้มและแววตาเธอที่ฉายแววความสุข...มาสู่กลางใจฉัน
มิใช่รอยยิ้มที่แสนเศร้ากับดวงตาที่แสนจะเทาทุกข์คู่นั้น
เธอถามฉันว่า ...“จะกลับมาที่นี่อีกมั้ย ?” ฉันนิ่งเฉยไม่อาจเอื้อนเอ่ยตอบอะไรเธอได้...
ก็ฉันจะบอกเธอได้อย่างไรเล่าว่า...ฉันไม่อยากกลับมาเจอเธอ ณ สถานที่แห่งนี้
นั่นเพราะฉันไม่อยากให้เธออยู่ที่นี่นานนัก
...จะเป็นไปได้มั้ย ที่ไฟสงครามจะดับมอดลง
แล้วเราเจอกัน ณ ที่แห่งหนอื่น
ที่ซึ่ง เธอ ไม่หวาดผวาต่อคนแปลกหน้าเช่นฉัน
และไม่ระแวดระวังต่อโลกภายนอกจนเกินไป
คิดถึงเธอเช่นกัน...เพื่อนรัก
11.
ฉันบังเอิญพบ
อีกนิยามหนึ่งของมิตรภาพ
โดยมิรู้เลยว่าเราเข้าใจมันตอนไหน
12.
ไม่อาจก้าวพ้นอำนาจอะไรได้สักอย่าง
เมื่อดวงตาฉันยังจับจ้อง
ก้อนเมฆ
13.
ร้องขอพื้นที่เล็กๆ ริมลำห้วย
ขออาบน้ำตอนเช้าที่ตื่นนอน
และแช่ตัวในยามเย็นใกล้แสงตะวันรอน
14.
สุภาพบุรุษยื่นกระดาษแผ่นเล็กเขียนข้อความ “In my Home “
พร้อมรอยยิ้มที่เต็มความหวัง
15.
รับรู้ในฐานะคนผ่านทาง
ฉันทำได้เพียง
เติมแรงใจให้เธอ...เพื่อนรัก
16.
บ้านหลังหนึ่งอัดแน่นด้วย
ข้าวสารหลายกิโล
และความหิวโหยจากดวงตา
17.
ต่อจากนี้ไปบนแผ่นดินสีเขียว
เธอจะพบ
หมู่แมลงโบกบินตามแรงดึงดูดโลก
18.
ตื่นจากฝันร้าย
พบตัวเองเดินเด็ดดอกไม้อยู่กลางหุบเขา
ข้างๆ เด็กผู้ชายคนหนึ่ง
19.
สันติภาพ
อาจหมายถึงกองฟืนข้างกระท่อม
หรือสายน้ำจากลำธารกลางแสงแดด
20.
โลกหมุนวนวันแล้ววันเล่า
ทุกอย่างเคลื่อนไหวตามฤดูกาล
สันติภาพเมื่อไหร่จะเวียนมาถึงสักที
“แม่คับ ผมฝันว่าได้กลับบ้าน”
“อือ หลับซะลูก”
ขอบคุณดาด้า ผู้อยากเป็นนักฝันที่สุดในโลก
