เดือนที่ผ่านมา สำนักข่าว BBC เสนอข่าวเหตุการณ์คาร์บอมบ์ที่เกิดขึ้นหน้าสำนักงานใหญ่กองกำลังนาโต้ภายในกรุงคาบูล ขณะกลุ่มตาลีบัน ออกแถลงการณ์จะทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางการเลือกตั้งใหญ่ทั่วประเทศและออกมายอมรับว่าตนเองเป็นผู้ก่อเหตุ ก่อนจะยืนยันว่า กองกำลังตะวันตกต้องถอนตัว
\\/--break--\>
ผมนั่งหน้าจอทีวี ขณะที่ยาดาอยู่ในกรุงคาบูล
.....
วันหนึ่ง
“ยังอยากไป มิชชั่น อาฟกานิสถานไม๊” ผอ.เครือข่ายเอเชียเพื่อการเลือกตั้งเสรี (ANFREL) ส่งเสียงตามสาย
“อยากไปพี่ ต้องให้คำตอบเมื่อไร” เธอกล่าวผ่านน้ำเสียงราบเรียบปนระริกระรี้นิดหน่อย
“พรุ่งนี้ แค่นี้ก่อนนะ” ตรู๊ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด
นั่นแหละ เป็นที่มาของการบินไปอาฟกานิสถาน
สิ่งที่ต้องเตรียมมีไม่มากไปกว่า “การเตรียมจิตใจของตัวเอง” อย่างน้อยเพื่อนและรุ่นพี่ที่เคยไปมาก่อนก็บอกเธออย่างนั้น ที่น่าสงสัย คือ อัลเฟรล ทีม จากกรุงคาบูล อีเมล์มาขอกรุ๊ปเลือด ผ่านคำปลอบใจง่ายๆ ว่า ‘ไม่มีไรหรอก แค่บันทึกเอาไว้ เผื่อเหตุการณ์ฉุกเฉิน’
การบินไปอาฟกานิสถานเป็นเรื่องที่ยุ่งยากพอสมควร ยาดาต้องบินไปลงดูไบ เพื่อขอวีซ่าที่นั่น ค้างสองคืนแล้วบินต่อไปยังกรุงคาบูลและไม่มีบริษัทประกันฯที่ไหนยอมประกันทีมงานสังเกตุการณ์การเลือกตั้งในครั้งนี้ แต่สุดท้ายก็หาบริษัทจากซานฟรานซิสโกที่ยินยอมรับความเสี่ยงในนาทีสุดท้าย ก่อนการเดินทางเริ่มต้น
ประกันทั้งชีวิต อุบัติเหตุและการลักพาตัว
แน่นอน เธอ บอกแม่ว่า ไปเนปาลค่ะ
.....
ดูไบ หรูหรา แม้แต่เครื่องบินยังหรูหรา โอ่โถงและถึงพร้อมด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกและหนังเป็นร้อยๆ เรื่อง แชมเปญ ไวน์ ไปจนถึง ปลั๊กเสียบโน๊ตบุ๊กและบริการโทรศัพท์กลับบ้าน
กล่าวกันว่า คนไทยเก้าในสิบคน เมื่อคิดถึงดูไบ จะคิดถึงอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร ความอู้ฟู่ของเมืองร่ำรวยน้ำมันและภาพหญิงใส่ชุดดำคลุมร่างและเรือนผม กับข้อห้ามที่เข้มงวดสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ ทั้งหมด กลับเป็นความขัดแย้งที่ลงตัวในโลกอาหรับ
ตึกระฟ้าและย่านการค้าที่แสนแพง ที่นั่นเต็มไปด้วยแรงงานข้ามชาติตั้งแต่ ไทย ฟิลิปปินส์ ปากีสถาน อินเดีย บังคลาเทศ อย่างน้อยโรงแรมที่ยาดาไปพัก พนักงานของโรงแรมส่วนใหญ่เป็นคนฟิลิปปินส์
สิ่งที่น่ามหัศจรรย์ที่สุด คือ ดูไบ เป็นเมืองที่เหมือนถูกเสกขึ้นมาจากทะเลทรายอันว่างเปล่า แสงไฟยามค่ำและการจราจรที่คับคั่ง อาคารบ้านเรือน อควอร์เรี่ยม สวนน้ำ ภัตตาคาร อาหาร และ ป้ายรถเมล์ติดแอร์
“แหม่ มันน่าจะเอามาไว้ที่เมืองไทยสักแผง” ยาดายิ้มๆ
“แต่มันไร้รสชาติ” เธอกล่าว
“ทำไม” !!!
“มันไร้วิถีชีวิต ที่นั่นมีแต่วัตถุเต็มไปหมด มาซื้อเอาที่จตุจักรก็ได้หรอก” ^v^!
1.ห้างสรรพสินค้าบริเวณย่านหรู ริมหาดและอาคารบ้านเรือนย่านคนรวยในดูไบ
2.ตลาดติดแอร์ ขายสินค้านำเข้าราคาแพง
3.เรือล่องทะเลสาบ จำลองความเป็นอาหรับภายในโรงแรมที่พัก
4.ภายในตัวตลาด มาดิน่า ซูค
5.ชิ๊ช่าหรือมอระกู่ วางขายเป็นปกติของโลกอาหรับ
6.ที่มองเห็น คือ ตึกเรือใบ หากนักท่องเที่ยวต้องการขึ้นไปเยือนจะต้องจ่ายหนึ่งร้อยเหรียญ
7.ป้ายรถเมล์ ติดแอร์
8.Dubai Beach
9.โก ซูค ตลาดทองและเพชรพลอย ของนักช็อปตัวจริง
10.ดูไบ แสงไฟกลางทะเลทราย