Skip to main content

เดือนที่ผ่านมา สำนักข่าว BBC เสนอข่าวเหตุการณ์คาร์บอมบ์ที่เกิดขึ้นหน้าสำนักงานใหญ่กองกำลังนาโต้ภายในกรุงคาบูล ขณะกลุ่มตาลีบัน ออกแถลงการณ์จะทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางการเลือกตั้งใหญ่ทั่วประเทศและออกมายอมรับว่าตนเองเป็นผู้ก่อเหตุ ก่อนจะยืนยันว่า กองกำลังตะวันตกต้องถอนตัว

\\/--break--\>
ผมนั่งหน้าจอทีวี ขณะที่ยาดาอยู่ในกรุงคาบูล

.....


วันหนึ่ง

ยังอยากไป มิชชั่น อาฟกานิสถานไม๊” ผอ.เครือข่ายเอเชียเพื่อการเลือกตั้งเสรี (ANFREL) ส่งเสียงตามสาย

อยากไปพี่ ต้องให้คำตอบเมื่อไร” เธอกล่าวผ่านน้ำเสียงราบเรียบปนระริกระรี้นิดหน่อย

พรุ่งนี้ แค่นี้ก่อนนะ” ตรู๊ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด

นั่นแหละ เป็นที่มาของการบินไปอาฟกานิสถาน


สิ่งที่ต้องเตรียมมีไม่มากไปกว่า “การเตรียมจิตใจของตัวเอง” อย่างน้อยเพื่อนและรุ่นพี่ที่เคยไปมาก่อนก็บอกเธออย่างนั้น ที่น่าสงสัย คือ อัลเฟรล ทีม จากกรุงคาบูล อีเมล์มาขอกรุ๊ปเลือด ผ่านคำปลอบใจง่ายๆ ว่า ‘ไม่มีไรหรอก แค่บันทึกเอาไว้ เผื่อเหตุการณ์ฉุกเฉิน’


การบินไปอาฟกานิสถานเป็นเรื่องที่ยุ่งยากพอสมควร ยาดาต้องบินไปลงดูไบ เพื่อขอวีซ่าที่นั่น ค้างสองคืนแล้วบินต่อไปยังกรุงคาบูลและไม่มีบริษัทประกันฯที่ไหนยอมประกันทีมงานสังเกตุการณ์การเลือกตั้งในครั้งนี้ แต่สุดท้ายก็หาบริษัทจากซานฟรานซิสโกที่ยินยอมรับความเสี่ยงในนาทีสุดท้าย ก่อนการเดินทางเริ่มต้น


ประกันทั้งชีวิต อุบัติเหตุและการลักพาตัว

แน่นอน เธอ บอกแม่ว่า ไปเนปาลค่ะ

.....


ดูไบ หรูหรา แม้แต่เครื่องบินยังหรูหรา โอ่โถงและถึงพร้อมด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกและหนังเป็นร้อยๆ เรื่อง แชมเปญ ไวน์ ไปจนถึง ปลั๊กเสียบโน๊ตบุ๊กและบริการโทรศัพท์กลับบ้าน


กล่าวกันว่า คนไทยเก้าในสิบคน เมื่อคิดถึงดูไบ จะคิดถึงอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร ความอู้ฟู่ของเมืองร่ำรวยน้ำมันและภาพหญิงใส่ชุดดำคลุมร่างและเรือนผม กับข้อห้ามที่เข้มงวดสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ ทั้งหมด กลับเป็นความขัดแย้งที่ลงตัวในโลกอาหรับ


ตึกระฟ้าและย่านการค้าที่แสนแพง ที่นั่นเต็มไปด้วยแรงงานข้ามชาติตั้งแต่ ไทย ฟิลิปปินส์ ปากีสถาน อินเดีย บังคลาเทศ อย่างน้อยโรงแรมที่ยาดาไปพัก พนักงานของโรงแรมส่วนใหญ่เป็นคนฟิลิปปินส์


สิ่งที่น่ามหัศจรรย์ที่สุด คือ ดูไบ เป็นเมืองที่เหมือนถูกเสกขึ้นมาจากทะเลทรายอันว่างเปล่า แสงไฟยามค่ำและการจราจรที่คับคั่ง อาคารบ้านเรือน อควอร์เรี่ยม สวนน้ำ ภัตตาคาร อาหาร และ ป้ายรถเมล์ติดแอร์


แหม่ มันน่าจะเอามาไว้ที่เมืองไทยสักแผง” ยาดายิ้มๆ

แต่มันไร้รสชาติ” เธอกล่าว

ทำไม” !!!

มันไร้วิถีชีวิต ที่นั่นมีแต่วัตถุเต็มไปหมด มาซื้อเอาที่จตุจักรก็ได้หรอก” ^v^!


1.ห้างสรรพสินค้าบริเวณย่านหรู ริมหาดและอาคารบ้านเรือนย่านคนรวยในดูไบ

 


2.
ตลาดติดแอร์ ขายสินค้านำเข้าราคาแพง

 


3.
เรือล่องทะเลสาบ จำลองความเป็นอาหรับภายในโรงแรมที่พัก

 


4.
ภายในตัวตลาด มาดิน่า ซูค

 


5.
ชิ๊ช่าหรือมอระกู่ วางขายเป็นปกติของโลกอาหรับ

 


6.
ที่มองเห็น คือ ตึกเรือใบ หากนักท่องเที่ยวต้องการขึ้นไปเยือนจะต้องจ่ายหนึ่งร้อยเหรียญ

 


7.
ป้ายรถเมล์ ติดแอร์

 


8.Dubai Beach

 


9.
โก ซูค ตลาดทองและเพชรพลอย ของนักช็อปตัวจริง

 


10.
ดูไบ แสงไฟกลางทะเลทราย

 

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทิศทางการเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวที่สะเปะสะปะทำให้ชาวบ้านหลายคนทิ้งชีวิตเรือกสวนไร่นา หันมาเป็นผู้ประกอบการอย่างไร้ทิศทาง ไร้การจัดการ ไร้ความคิด ในสังคมมือใครยาวสาวได้สาวเอาที่ต้องการแต่ประโยชน์ส่วนตน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
แดดยามบ่ายกระทบสายน้ำเป็นริ้วเต้นระริกรินไหลไปตามแก่งหินน้อยใหญ่ ทิวไม้สองฝั่งแน่นขนัดทอดกายยึดผืนดินไม่ให้น้ำกัดเซาะ ราวกับมืออันอบอุ่นของแม่ที่โอบอุ้มทารกแนบอก
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
คลิ๊กที่ภาพเพื่อดูภาพขยาย    
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
คนงานบนเรือขนสินค้าขนาดใหญ่ริมฝั่งโขง กำลังทำงานของพวกเขา เรือขุดทรายตักทรายจากกลางลำน้ำ ชายชราหาปลาอยู่บนเรือท้องแบน ธุรกิจการค้าคึกคัก ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เชียงคานเมืองริมฝั่งโขง ถูกพูดถึงมากมายในหมู่นักท่องเที่ยว นักเดินทางหลายคนหยุดเวลาเอาไว้ที่นั่นด้วยการนอนอ่านหนังสือเป็นอาทิตย์ ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทุกเช้าๆ คุณแม่ชาวปกาเกอญอจะออกมาสะพายลูก ... ระหว่างเดินไปตามถนนกลางหมู่บ้าน ระหว่างอาบน้ำริมห้วยแม่แงะ ระหว่าง รอ ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ในลมหนาวมีใบหน้าใสซื่อ ดูเหมือนว่า จะกลายเป็นธรรมเนียมไปแล้วอย่างยิ่ง ที่จะต้องถ่ายภาพใบหน้าคน ... ทุกปีที่ไปงานวันเด็กไร้สัญชาติ รอยยิ้มของคนหลังภูเขา อ่อนโยนแบบเด็กๆ ..
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ห้องทะเบียนราษฏรเคลื่อนที่ถูกจำลองขึ้นบนลานโล่งบริเวณบ้านผู้ใหญ่บ้าน ,คนไร้รัฐบ้านแม่แพะมารวมตัวกันเพื่อทำประชาคม ,ยกมือรับรองสถานะบุคคลเป็นพยานรู้เห็นว่าครอบครัวที่ได้รับการสำรวจทั้งหมดอยู่บนผืนดินแห่งนี้มานาน ก า เ ล
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ดินแดนอันไกลโพ้นเหนือความคิดฝัน ,เทือกเขาและดวงตะวันนิ่งงัน ราวกับภาพวาด
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
มุมหนึ่งของเชียงคาน จ.เลย ,หากใครเคยไปเชียงคานจะเห็นแม่น้ำโขงยาวสุดลูกหูลูกตา ก่อนจะลับหายเข้าไปยังฝั่งลาวตรงแก่งคุดคู้ ,ในภาพมองเห็นเรือดูดทรายเอกชน ,แนวโน้มการพัฒนาเพื่อให้เป็นเมืองท่องเที่ยว ,คนที่นั่นออกปากปฏิเสธเป็นพัลวันถึงความไม่ต้องการให้เจริญขีดสุดแบบปาย ,แต่ขณะเดียวกันก็อ้าแขนต้อนรับนักท่องเที่ยว ,รวมถึงนักเก็งกำไรเข้ามาหาซื้อที่ดิน ,หลับตาก็พอมองออกว่าภายในระยะ 5-10 ปี เชียงคานจะอยู่ในสภาพของเมืองท่องเที่ยวที่ถึงพร้อมไปด้วยสาธารณูปโภคที่เสนอสนองความต้องการของคนในทุกระดับชั้น ,แต่ความเห็นส่วนตัว ผมชอบปายคับ (คลิ๊กที่ภาพเพื่อขยายภาพ)