Skip to main content

สายลมต้นฤดูหนาวกระหวัดวนบนยอดหญ้า เห็นเป็นริ้วๆ

เหนือผลาญหินแห่งดงนาทาม

ทุ่งดอกแดงอุบลสลับเหลืองพิมร บานสะพรั่ง

ถึงแม้จะดูแห้งแล้งแต่ในโลกของธรรมชาติกลับมอบชีวิตและความสมดุล

...

แมลงทับ ปีกแข็ง เลื่อมพราย เกาะอยู่กลางกลุ่มกระดุมเงินสลับสีน้ำเงินของดุสิตา

ทิพยเกษร สร้อยสุวรรณ ดอกดินและหยาดน้ำค้าง หยดหยาดความงามลงบนหินผา

ใครบางคนจ้องมองเอนอ้าบานบนลานหินอย่างไม่วางตา

 

...

เสียงเพลงจากสายลมหนาวเริ่มต้นบรรเลง ดอกดงนาทามเอนลู่ไปตามเงาของเวลา

.ริมผา ดวงตะวันแสงแรกค่อยคลี่คลายสายหมอกสีขาวและกลุ่มควันเริ่มโชยสายจากหมู่บ้านริมโขง

โขงสีปูนขุ่นนิ่งสนิทอยู่กลางป่าผืนใหญ่ด้านตะวันออก

ใครจะไปเชื่อว่า โลกในธรรมชาติยิ่งใหญ่และงดงาม นับจากวันที่เราค้นพบไฟฟ้าและกิจวัตรแห่งชีวิตที่แปลกออกไป

 

...

ทุกๆ วัน เรามองสายน้ำผ่านทีวีจอแบนขนาด 44 นิ้ว

ทุกๆ วัน เราจับสายลมผ่านแอร์คอนดิชั่น

ทุกๆ วัน เราดมดอมดอกไม้ผ่านสเปรย์ปรับอากาศของแอมเวย์

และสัมผัสกลิ่นไอของโลกผ่านรายการดิสคัฟเวอรี่

กับความเชื่อที่ว่า แสงแดดทำให้เกิดมะเร็งผิวหนัง

เป็นเช่นนั้น ทุกๆ วัน ทุกๆ วัน ทุกๆ วัน

 

...

จนลืมไปว่า จุดกำเนิดของชีวิตอยู่กลางโลกแห่งธรรมชาติ

ไกลออกไปทางฝั่งตะวันตก บทเพลงของจักรวาลถูกบรรเลงบนเรียวนิ้วของนักวิทยาศาสตร์

เมื่อโลกแคบลง

แดงอุบลจะบานอยู่ในห้องแลป

 

แด่ดอกไม้แห่งดงนาทาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทิศทางการเติบโตของธุรกิจการท่องเที่ยวที่สะเปะสะปะทำให้ชาวบ้านหลายคนทิ้งชีวิตเรือกสวนไร่นา หันมาเป็นผู้ประกอบการอย่างไร้ทิศทาง ไร้การจัดการ ไร้ความคิด ในสังคมมือใครยาวสาวได้สาวเอาที่ต้องการแต่ประโยชน์ส่วนตน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
แดดยามบ่ายกระทบสายน้ำเป็นริ้วเต้นระริกรินไหลไปตามแก่งหินน้อยใหญ่ ทิวไม้สองฝั่งแน่นขนัดทอดกายยึดผืนดินไม่ให้น้ำกัดเซาะ ราวกับมืออันอบอุ่นของแม่ที่โอบอุ้มทารกแนบอก
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
คลิ๊กที่ภาพเพื่อดูภาพขยาย    
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
คนงานบนเรือขนสินค้าขนาดใหญ่ริมฝั่งโขง กำลังทำงานของพวกเขา เรือขุดทรายตักทรายจากกลางลำน้ำ ชายชราหาปลาอยู่บนเรือท้องแบน ธุรกิจการค้าคึกคัก ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เชียงคานเมืองริมฝั่งโขง ถูกพูดถึงมากมายในหมู่นักท่องเที่ยว นักเดินทางหลายคนหยุดเวลาเอาไว้ที่นั่นด้วยการนอนอ่านหนังสือเป็นอาทิตย์ ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทุกเช้าๆ คุณแม่ชาวปกาเกอญอจะออกมาสะพายลูก ... ระหว่างเดินไปตามถนนกลางหมู่บ้าน ระหว่างอาบน้ำริมห้วยแม่แงะ ระหว่าง รอ ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ในลมหนาวมีใบหน้าใสซื่อ ดูเหมือนว่า จะกลายเป็นธรรมเนียมไปแล้วอย่างยิ่ง ที่จะต้องถ่ายภาพใบหน้าคน ... ทุกปีที่ไปงานวันเด็กไร้สัญชาติ รอยยิ้มของคนหลังภูเขา อ่อนโยนแบบเด็กๆ ..
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ห้องทะเบียนราษฏรเคลื่อนที่ถูกจำลองขึ้นบนลานโล่งบริเวณบ้านผู้ใหญ่บ้าน ,คนไร้รัฐบ้านแม่แพะมารวมตัวกันเพื่อทำประชาคม ,ยกมือรับรองสถานะบุคคลเป็นพยานรู้เห็นว่าครอบครัวที่ได้รับการสำรวจทั้งหมดอยู่บนผืนดินแห่งนี้มานาน ก า เ ล
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ดินแดนอันไกลโพ้นเหนือความคิดฝัน ,เทือกเขาและดวงตะวันนิ่งงัน ราวกับภาพวาด
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
มุมหนึ่งของเชียงคาน จ.เลย ,หากใครเคยไปเชียงคานจะเห็นแม่น้ำโขงยาวสุดลูกหูลูกตา ก่อนจะลับหายเข้าไปยังฝั่งลาวตรงแก่งคุดคู้ ,ในภาพมองเห็นเรือดูดทรายเอกชน ,แนวโน้มการพัฒนาเพื่อให้เป็นเมืองท่องเที่ยว ,คนที่นั่นออกปากปฏิเสธเป็นพัลวันถึงความไม่ต้องการให้เจริญขีดสุดแบบปาย ,แต่ขณะเดียวกันก็อ้าแขนต้อนรับนักท่องเที่ยว ,รวมถึงนักเก็งกำไรเข้ามาหาซื้อที่ดิน ,หลับตาก็พอมองออกว่าภายในระยะ 5-10 ปี เชียงคานจะอยู่ในสภาพของเมืองท่องเที่ยวที่ถึงพร้อมไปด้วยสาธารณูปโภคที่เสนอสนองความต้องการของคนในทุกระดับชั้น ,แต่ความเห็นส่วนตัว ผมชอบปายคับ (คลิ๊กที่ภาพเพื่อขยายภาพ)