เมื่อ "ผม" อ้าปากเรียกหา "สิทธิเสรีภาพ"

เมื่อ "ผม" อ้าปากเรียกหา "สิทธิเสรีภาพ"

ผมไม่ได้หมายความว่า ผมจะไม่ทำตามหน้าที่ หรือผมจะไม่ถูกควบคุมดูแลให้อยู่ในร่องในรอย
ผมไม่ได้เรียกหาอิสระ ที่จะทำอะไรก็ได้ ที่จะไม่ถูกลงโทษ ให้กับตัวเอง หรือให้กับพวกพ้อง
 
แต่เพราะผมเห็น ผมรู้ ผมได้ยิน เรื่องราว
เรื่องราวของมนุษย์ธรรมดาๆ มนุษย์ที่ผมไม่เคยรู้จัก ไม่เคยพบ ไม่เคยพูดคุย
มนุษย์เหล่านั้นได้ถูกกระทำ ถูกเหยีดหยามเหมือนกับมนุษย์ไม่ใช่มนุษย์ อย่างที่ไม่อาจยอมรับได้
เพียงเพราะความแตกต่างทางเชื้อชาติ ภาษา ฐานะ หน้าตา ความคิด ความเชื่อ
 
ในเมื่อผู้คนยังปิดหูปิดตา อ้างกฎเกณฑ์ ความสงบ ความมั่นคง อ้างบุญกรรม ให้สบายใจต่อไป
แล้ว "มนุษย์" จะมีอะไรมาถามหาความเป็นธรรมให้กับเรื่องราว
นอกจาก "สิทธิที่เกิดมาเป็นคน"....
"สิทธิมนุษยชน"
 
 
ป.ล. ยินดี ดีใจ ขอต้อนรับการกลับมาของบล็อกกาซีน
 

ความเห็น

Submitted by ฝนฤดูหนาว on

อ่าน Blog คุณจบแล้ว อยากจะอ้วกพอสมควร ดัดจริตสุดๆ นี่ถ้าไม่รู้ว่าคุณมีความเห็นต่อ "ผู้ถูกกระทำ" หรือ "เสื้อแดง" อย่างไรมาก่อน ก็คงค่อนข้างเคลิ้มนะ และ เชื่อว่าคุณเป็นคนหนุ่มรุ่นใหม่ที่จะลุกขึ้นมาเรียกร้อง และคัดค้านความไม่ชอบธรรมของผู้ปกครอง หรืออำนาจรัฐอันวิปริตนี้

คุณคงไม่ขวยเขิลเกินไปใช่หรือไม่ ที่จะยอมรับว่า ข้อเขียนของคุณชิ้นหนึ่ง เปรียบเสื้อแดง เป็น "โจร" ที่ขโมย "หมา"(นัยถึงความสงบ; พื้นที่ราชประสงค์;อะไรที่แดงทำแล้วไม่ดี) ซึ่งมี "รัฐบาล" เป็นเจ้าของหมา คุณถามว่า เจ้าของหมาจะจัดการกับโจรอย่างไรดี? และเพื่อนๆที่หื่นกระหายเลือดคนเหมือนกันก็เข้ามาแสดงความเห็นกันสนุกสนานไปเลยตามความประสงค์ของคุณ

นี่เจ้าของหมาก็จัดการอย่างเลือดเย็นอย่างที่คุณต้องการแล้วไง จะออกมาแหกปากสำรอกอะไรใน Blog ให้ดูดีๆ อีกเล่า?

อย่าพยายามจะดัดจริตทำอะไร หรือพูดอะไรที่ดูเหมือนเท่ห์ จริงๆแล้วตรรกะมันน่าสมเพชจริงๆ

พิมพ์คำว่า "สิทธิมนุษยชน" "สิทธิเสรีภาพ" ได้ แต่คุณไม่มีมันอยู่ในสำนึก หรือก้อนไขมันตัวกะโหลกเลย

ลองคิดดู

Submitted by นายกรุ้มกริ่มครับ on

สวัสดีครับ

แหม ขอบคุณที่ติดตามอ่านของผมมาไม่น้อยกว่า 1 อันครับ

จริงๆ ผมไม่ได้ตั้งใจจะเขียนอะไรให้ตัวเองดูดีเท่าไร ที่เขียนอันนี้ขึ้นมาวัตถุประสงค์เพื่อจะเจิมการกลับมาของบล็อกเท่านั้น
แล้วก็ไม่รู้จะเขียนอะไร ก็เลยพล่ามๆ มาเรื่อยเปื่อย ไม่ได้จะให้หมายถึงเสื้อแดงหรือใครด้วย

อาจจะเป็นอย่างที่คุณว่า ก็ได้ ว่าผม "ออกมาแหกปากสำรอก" อะไรออกมามั่วๆ

แต่งานเขียนชิ้น โจร กับ หมา ผมเผยแพร่ในเฟซบุ๊ค ขณะนั้นผมมีเพื่อนประมาณ ร้อยเศษๆ คนเท่านั้น
จุดประสงค์ชิ้นนั้น เพื่อจะสื่อสารกับรุ่นน้องหนึ่งคน ที่ถกเถียงเรื่องนั้นด้วยกันมาก่อนเท่านั้น ไม่ได้จะว่าใครเป็นโจร หรือเป็นหมา
เวลาผมเขียนอะไรใส่เฟซบุ๊ค ผมรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ได้ส่วนตัว คนทั่วไปอ่านได้
แต่คนทั่วไปที่เข้ามาอ่าน ก็น่าจะสามารถเข้าใจได้บ้างว่า คนเขียนก็ตั้งใจเขียนไว้ในพื้นที่ส่วนตัว

งานชิ้นนั้นผมโดนด่ามากทีเดียว จากคนที่เห็นใจเสื้อแดงทั้งหมด
อาจจะเป็นความอ่อนด้อยในด้านความสามารถในการเขียนของผมเอง ที่ผมสื่อสารทำให้เห็นไม่ตรงกัน
ผมเองได้ เขียน เรื่อง สมมติไว้ในตอนต้นบทความ โดยที่ผมเองก็ไม่ได้ยอมรับว่ามันเป็นความจริง
ผมขออธิบายด้วย ตรรกะเดียวกัน ว่า การจะสื่อสารเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ให้ไปถึงคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ผมเลือกที่จะ ละเลยที่จะกล่าวถึงบางประเด็นที่ถูกต้องชอบธรรมกว่า หรือ แกล้งๆ มองไม่เห็นอะไรสักอย่างไป มีตัวอย่างของผมอีกหนึ่งชิ้นที่ใช้วิธีการนี้สื่อสาร http://ilaw.or.th/node/373
ทั้งนี้ก็อยากให้การสื่อสารบางอย่างเดินทางไปให้ถึง ไม่ติดกำแพงทัศนคติ

ในห้วงเวลาที่ผมเขียนเรื่อง "รัฐบาลยิงโจร แต่ โจรตีหมา"
เป็นช่วงที่เริ่มกระชับพื้นที่ เิริ่มมีคนตาย ผมเลยเลือกที่จะมองข้ามประเด็นว่า ใครถูกใครผิด มองข้ามว่า เป็นสิทธิในการชุมนุม หรือทำให้คนอื่นเดือดร้อน โดยสมมติ ข้อเท็จจริงทั้งหมดให้เข้าข้าง "เพื่อนๆที่หื่นกระหายเลือดคน" ของผม แต่เปิดภาพอื่นๆ ใ้ห้เห็นบ้างแล้วเรียกร้องให้คิดใหม่ ตัดสินใจอะไรใหม่ มองอะไรใหม่ได้ไหม
ผมขอโทษทุกคน ไม่ว่าจะเสื้อแดงหรือไม่ ที่ผมเลือกการเปรียบเทียบด้วยคำว่า "หมา" ผมแค่อยากสื่อให้เห็นว่า มันมี "เจ้านาย" ที่มีอำนาจเหนือกว่ามันเท่านั้น โดยตอนแรกผมเริ่มเขียนโดยใช้สัญลักษณ์ "ลูก" กับ "พ่อ" แต่เขียนเสร็จแล้วกลัวโดนล่าแม่มด เลยรีบๆ หาตัวละครอื่นมาใส่เข้าไป หาได้มีเจตนาเปรียบ คน ให้เป็น หมา แต่อย่างใดไม่

ขณะที่หากคุณอ่านคอมมเ้มนต์ในเฟซบุ๊คจริง ก็จะเห็นจุดยืน ของผมที่ประกาศไว้แล้วในความเห็นที่ 4
"พี่เลือกข้อ 3. แต่รู้สึกว่า ถ้าใครเลือกเล่นบทใจดีจัด จ่ายเงินไปเลยตามที่มันเรียกร้อง เพื่อ"หมา" พี่ก็จะชื่นชม ไม่ซ้ำเติมว่าโง่หรืออ่อนแอ"

หากวิธีการสื่อสารแบบนี้ทำให้ใครไม่พอใจ ก็ต้องขอโทษด้วยอีกเช่นกัน
ใครจะใช้วิธีนี้หรือไม่ก็ไ้ด้ครับ แต่ผมยืนยันจะใช้วิธีการนี้ต่อไปครับ

ลองคิดดู

ผมใช้ตัวตนในเฟซบุ๊ค กับในนี้ ไม่เหมือนกัน ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนรู้จัก จำได้ ไม่ว่าในแง่ไหนก็ตาม
ขอบคุณอีกครั้งครับ

เด็กหนุ่มในอพาร์ทเม้นต์

 
ชั้น 10 ของอพาร์ทเม้นต์แห่งหนึ่ง 

เด็กหนุ่มอายุ 18 ปี นั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่คนเดียวบนชั้นนั้น

เด็กหนุ่มเพิ่งเข้าเรียนปี 1 ที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง แต่วันนี้เขาขี้เกียจไปเรียน จึงนั่งเล่นคอม แชทคุยกับสาวๆ อยู่ที่บ้าน