จะวาดเทียน เขียนรุ้ง ทุกทุ่งหญ้า
จะวาดเทียน เขียนรุ้่ง ทุกทุ่งหญ้า
จะจรด ปลายปากกา ตามตาเห็น
จะระบาย สีปลายฟ้า ท้ายามเย็น
จะจดความ ยามทุกเข็ญ เพื่อจดจาร
จะพกพา กระดาษเปล่า ไว้เล่าเรื่อง
จะซึมซับ ความรุ่งเรือง ไว้เล่าขาน
จะเหน็บหนีบ ปากกาน้อย ไว้ร้อยกาล
จะเหยียบย่ำ ทั่วถิ่นฐาน ผ่านเวลา
จะเที่ยวท่อง ล่องไป ใต้ดวงจิต
จะสอบสับ จับความคิด ปิดตัณหา
จะไถ่ถาม ความถูกต้อง จากผองประชา
จะหลอมใจ ให้แกร่งกล้า ท้าชั้นชน
จะขุดคุ้ย กรุยความลึก ไม่นึกพัก
จะเรียนรู้ ความรัก หลักเหตุผล
จะหยุดยืน ใต้ผืนฟ้า หาตัวตน
จะขีดเขียน ความเป็นคน ที่ค้นเจอ
บล็อกของ นายกรุ้มกริ่ม
นายกรุ้มกริ่ม
ผมเขียนบันทึกฉบับนี้หลังจากล่วงเลยเวลาที่ผมควรจะเขียนมาปีกว่า เพื่อรำลึกถึงพี่สาวคนหนึ่งที่สอนข้อคิดให้กับพวกเราไว้มากมายโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจ เพื่อฝากเรื่องราวของเธอไว้สำหรับทุกคนที่พบผ่าน และเพื่อจดจารให้เธออยู่ในใจของเราเสมอ นานเท่าที่จะทำได้
นายกรุ้มกริ่ม
หลังจากนั่งรถทัวร์ออกจากกรุงเทพฯ ตอนหกโมงเย็น ทันทีที่เท้าเหยียบตัวอำเภอละงู จังหวัดสตูล ตอนเก้าโมงเช้าของวันใหม่ ผมก็ถูกโยนขึ้นท้ายกระบะของคนไม่รู้จัก และเข้าร่วมขบวนโพกผ้า ติดธงเขียว เขียนว่า “ปกป้องสตูล” “STOP ท่าเรืออุตสาหกรรม”
นายกรุ้มกริ่ม
"ประกาศรัฐสภา เรื่องหลักเกณฑ์และวิธีการดำเนินการเข้าชื่อเสนอกฎหมาย
นายกรุ้มกริ่ม
จะจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางกรุงร้าง
อยากจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางกรุงร้าง
อยากเสกสรรค์ วันอ้างว้าง ทางสับสน
อยากเผื่อแผ่ แง่งามใส่ หัวใจคน
นายกรุ้มกริ่ม
จะจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางทุ่งหญ้า
จะสุมไฟ ใต้ฟ้า ท้าความหนาว
จะไกวเปล เหล่ดารา พาพร่างพราว
จะไล่เรียง เสียงสายราว ดาวดนตรี
นายกรุ้มกริ่ม
เป็นยามเช้าที่วุ่นวาย และแสงแดดร้อนจัด ผมตื่นแล้วรีบวิ่งมาขึ้นเรือด่วนคลองแสนแสบในชั่วโมงเร่งด่วนที่อัดแน่นไปด้วยผู้คน เพื่อไปให้ถึงมหาวิทยาลัยรามคำแหง
นายกรุ้มกริ่ม
วันที่ 23 พฤศจิกายน 2554 วันที่ศาลนัดอ่านคำพิพากษาคดี อากง จำเลยคดีส่ง SMS หมิ่นฯ เข้ามือถือเลขาฯนายกอภิสิทธิ์ 4 ข้อความ ขณะที่สถานการณ์น้ำท่วมยังโอบล้อมเมืองหลวงอยู่ไม่ห่าง ต้องลุ้นกันวันต่อวันว่านัดอ่านคำพิพากษาจะถูกเลื่อนเหมือนคดีอื่นๆ หรือไม่