Skip to main content

จะจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางกรุงร้าง         

          อยากจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางกรุงร้าง

อยากเสกสรรค์ วันอ้างว้าง ทางสับสน

อยากเผื่อแผ่ แง่งามใส่ หัวใจคน

อยากรองรับ รักร่วงหล่น บนริมทาง

           ฟัง เพลงหยาบ ฉาบสีแสง ใจแล้งฝัน

คน ขวักไขว่ ใต้ฝุ่นควัน อันกว้างขวาง

ร้อน เหยียดแย่ง แข่งทรัพย์สิน สิ้นหนทาง

ใจ จริงซ่อน ความอ้างว้าง ไว้ภายใน

           ไม่ได้มี อะไรดี กว่าคนอื่น

ไม่ได้ตื่น ก่อนผองชน หนทางใส

เป็นเพียงคน เดินทาง พลางพบไป

มีเพียงใจ เคยขื่นขม ล้มลุกมา

            จะต่อเติม คนว่างเปล่า ด้วยชีวิต

จะผ่อนผัน คนยึดติด ริษยา

จะหยอกเย้า คนเศร้า ด้วยศรัทธา

จะฝ่าฝน คนเหว่ว้า เพื่อฟ้าพราว

            จะจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางกรุงใหญ่

จะบอกใบ้ ให้คนฝัน พลันกล้าก้าว

จะพร่างพรม เสียงหัวเราะ เคาะเดือนดาว

จะรับรู้ เรียนเรื่องราว และไล่เรียง

           จะเก็บดาว ที่ร่วงหล่น ให้คนหวั่น

จะถักทอ ล้อคืนวัน ให้ถกเถียง

จะเสริมสร้าง ใจจืดจาง อย่างข้างเคียง

จะหลั่งน้ำตา ให้หล่อเลี้ยง หัวใจกัน

            จะพาหวัง ครั้งเก่า เข้าเติมต่อ

จะจุดไฟ ให้คนท้อ รอความฝัน

จะผูกเปล ให้คนเหงา เคล้าแสงจันทร์

จะขับกล่อม เพลงแห่งวัน แด่ผองชน

            จะจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางกรุงร้าง

จะเปลี่ยนผัน วันอ้างว้าง ทางหมองหม่น

จะตกแต่ง แบ่งยิ้มใส่ หัวใจคน

จะคืนรัก ที่เคยหล่น บนทางธาร

            จะจุดเทียน เขียนรุ้ง กลางกรุงใหญ่

จะฝากฝัน ปันไฟ ให้กล้าหาญ

จะไกวเปล แม้ไร้จันทร์ ดั่งวันวาน

จะเล่นล้อ รอขับขาน เมื่อผ่านเลย .....

 

 

 

 

ขอบคุณคุณโสมคานสำหรับวรรคทองวรรคแรก

หากฝันถึงถิ่นแคมป์ กองไฟ แสงจันทร์ไม่ได้ เราก็จะต้องจุดเทียนเขียนรุ้งอยู่กลางกรุงได้เหมือนกัน เพราะยังมีอะไรให้ต้องทำอีกมากมาย

 

บล็อกของ นายกรุ้มกริ่ม

นายกรุ้มกริ่ม
  นาทีที่ผมยืนอยู่ข้างเวที ห่างจากจุดที่แสงไฟสารพัดจะสาดส่องเป็นระยะหนึ่งก้าวเต็มๆ ผ้าม่านสีดำผืนบางๆ เท่านั้นที่ทำหน้าที่กั้นระหว่างริมฝีปากของผมกับแสงไฟด้านนอก บริเวณที่ยืนอยู่นั้นปิดมืดหมด มืดสนิทจนมองไม่เห็นแม้แต่คนที่ยืนข้างๆ และความคิดความฝันของตัวเอง ระหว่
นายกรุ้มกริ่ม
  
นายกรุ้มกริ่ม
 ชั้น 10 ของอพาร์ทเม้นต์แห่งหนึ่ง เด็กหนุ่มอายุ 18 ปี นั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่คนเดียวบนชั้นนั้นเด็กหนุ่มเพิ่งเข้าเรียนปี 1 ที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง แต่วันนี้เขาขี้เกียจไปเรียน จึงนั่งเล่นคอม แชทคุยกับสาวๆ อยู่ที่บ้าน
นายกรุ้มกริ่ม
เห็นด้วยกับไอเดียคสช.
นายกรุ้มกริ่ม
 พร่างพรายแสง ดวงดาวน้อยสกาวส่องฟากฟ้าเด่นพราวไกลแสนไกล 22 พฤษภาคม 2558 วันคร
นายกรุ้มกริ่ม
ผมไม่เคยได้ยินชื่อของ “คฑาวุธ” มาก่อนเลย จนกระทั่งวันที่ 10 มิถุนายน 2557  ในเช้าวันที่กำลังยุ่งเหยิงอยู่กับจำนวนคนถูกเรียกและถูกจับโดยคสช.
นายกรุ้มกริ่ม
 ยุคสมัยแห่งความหวาดกลัวการรัฐประหารในประเทศไทยเมื่อ 22 พฤษภาคม 2557 เป็นการยึดอำนาจท่ามกลางบรรยากาศที่ประชาชนตื่นตัวทางการเมืองอย่างสูงสุด จึงคาดหมายได้ว่าแรงต้านจากประชาชนฝ่ายป
นายกรุ้มกริ่ม
17 เมษายน 2557 เป็นวันสุดท้ายที่มีบุคคลอ้างว่าว่าพบเห็นนาย “บิลลี่” หรือพอละจี รักจงเจริญ แกนนำชาวกะเหรี่ยงบ้านบางกลอย ที่เคลื่อนไหวต่อสู้เรื่องสิทธิที่ทำกินในเขตอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน หรือบางคนนิยามว่าเขาคือ “นักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน” การหายตัวไปของคนคนหนึ่งที่ตั้งตัวเป็นฝ่
นายกรุ้มกริ่ม
ผมได้ยินชื่อลุงครั้งแรกตามสื่อ ได้อ่านเรื่องราวผ่านๆ ดูคลิปของลุง แต่ไม่ได้ตั้งใจดูนัก ผมได้ยินว่าลุงเป็นนักแปล และเป็นนักเขียนด้วย โดนคดี 112 แต่ไม่รู้ว่าลุงทำอะไร ผมได้ยินคนตั้งฉายาลุงว่า "กึ่งบ้ากึ่งอัจฉริยะ" ผม
นายกรุ้มกริ่ม
 มาเยือนเมือง “สตูล สะอาด สงบ” เป็นครั้งที่สอง หลังจากเมื่อปีกว่าๆ ที่แล้วติดสอยห้อยตามเพื่อน NGO มาดูกิจกรรม “สัญญาประชาคม” ที่คนสตูลร่วมกันแสดงพลังคัดค้านการก่อสร้างท่าเรือน้ำลึกที่ปากบารา แต่ครั้งนี้สดใสกว่าเดิม มาร่วมเป็นพี่เลี้ยงในกิจกรรมที่อาจารย์พานักศึกษาจากม.ทักษิณ มาลง