ผลทางการเมืองของมติศาลรัฐธรรมนูญ

 

"เสียงข้างน้อย" ที่ศาลรัฐธรรมนูญพูดถึงว่าต้องปกป้องไว้จากอำนาจเสียงข้างมากนั้น ไม่ใช่เสียงข้างน้อยธรรมดาในระบอบประชาธิปไตย แต่คืออภิสิทธิ์ชนส่วนน้อยในระบอบประชาธิปไตยครึ่งใบที่ได้อำนาจอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นและเหนือเสียงข้างมากมาจากการรัฐประหารและรัฐธรรมนูญที่ร่างโดยอำนาจรัฐประหารนั้น

การที่ศาลรัฐธรรมนูญฉวยรวบอำนาจที่ไม่ได้มีไว้ให้แม้ในรัฐธรรมนูญนั้นเองเอาไปใช้คอยปกป้องอำนาจอภิสิทธิ์ที่ต่อต้านเสียงข้างมากของ "เสียงข้างน้อย" ดังกล่าว ย่อมส่งผลโดยตรงเป็นการผลักไส "เสียงข้างมาก" ของประชาชนที่ถูกกีดกันกดทับจากอภิสิทธิ์ชนเหล่านั้นให้ไปอยู่ฝั่งตรงข้ามกับรัฐธรรมนูญที่ร่างโดยอำนาจรัฐประหารและศาลรัฐธรรมนูญเอง

 

ที่ฝั่งตรงข้ามนั้นคือที่ตั้งของรัฐบาลและรัฐสภาจากการเลือกตั้งของเสียงข้างมากที่อิงอำนาจทุนใหญ่

 

รอยร้าวและความแตกแยกระหว่าง "เสียงข้างมาก" กับ "รัฐบาลและรัฐสภาฯที่อิงอำนาจทุนใหญ่" ในกรณีร่างพรบ.นิรโทษกรรมเหมาเข่งถูกเชื่อมสมานและผนึกกลับเข้าหากันอย่างรวดเร็วด้วยมติศาลรัฐธรรมนูญดังกล่าว แทนที่จะถูกขยายออกไปเพื่อช่วงชิงเสียงข้างมากให้ห่างออกมา

 

ด้วยการตัดสินใจทางการเมืองที่ผลัดกันผิดพลาดของทั้งสองฝ่าย ความขัดแย้งวนกลับไปสู่สภาวะ ["เสียงข้างมาก" + "อำนาจทุนใหญ่" ในนามประชาธิปไตย] vs. ["เสียงข้างน้อย" + "อำนาจรัฐประหาร" ในนามความดีและความเป็นไทย] อย่างที่เคยเป็นมาอีกครั้งหนึ่ง

จากนี้กระบวนการแหงนหน้ามองฟ้าคอตั้งบ่าเพื่อหาอำนาจพิเศษมาพลิกดุลอำนาจทางการเมืองให้เป็นคุณกับฝ่ายตนคงจะดำเนินกันไปอย่างชุลมุน

 

ท่ามกลางความปั่นป่วน เปื่อยยุ่ย เสื่อมถอย ไม่มั่นใจ ชะงักงันของชีวิตเศรษฐกิจสังคมที่ยังไม่เห็นฝั่ง