..จะยังเป็นโลกใบเดิมหรือไม่

ที่จั่วหัวแบบนี้ ผมไม่ได้มาพูดเรื่องการเมืองหรอกครับ (ผมเขียนวัน-เวลาเอาไว้เพื่อเตือนความจำของตัวเองเท่านั้นแหละ)

ผมจะมาเล่าเรื่องที่ทำงานประจำของผมให้คุณๆ ฟังครับ

ผมก็เป็นเช่นคนเขียนหนังสือแลกเงินทั่วไป ที่โดยลำพังเงินจากการเขียนหนังสือนั้น ไม่พอในการใช้ชีวิตเท่าไหร่ สิ่งที่พอจะทำได้ ก็คือการหางานประจำทำ เพื่อให้มีข้าวกิน และมีแรงจะทำงานเขียนดีๆ ได้ (เอาเข้าจริง พอเรามีตังค์กินข้าว ก็กลายเป็นว่าเราขี้เกียจจนเราไม่ทำงานเขียนซะงั้น เฮ้อ...)

ผมมาทำงานเก็บค่าเช่า-ค่าน้ำ และเดินจดเลขมิเตอร์น้ำที่แฟลตในละแวกที่หลายๆ คนร่ำลือกันว่า "แดงจัด" ในกรุงเทพฯ ซึ่งในตอนแรกๆ ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ

แต่พอมาทำงานจริงๆ และได้สัมผัสกับชาวบ้านในแฟลตจริงๆ ผ่านการพูดคุย และเดินจดมิเตอร์น้ำแล้ว ก็พบว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้นซะทีเดียว

ผมพบว่าเอาที่จริง ในแฟลตที่ผมทำงานนั้น ทั้งแดงทั้งเหลืองก็อยู่ปนๆ กันนะแหละ

ที่ผมบอกแบบนั้น เพราะในช่วงที่มีการชุมนุมของพันธมิตร ผมก็พบว่าหลายๆ บ้านก็เปิด ASTV แช่ไว้ทั้งวัน ในขณะเดียวกันในช่วงที่ นปช. ชุมนุม ผมก็เห็นหลายๆ บ้านเป็น D-Station แช่ทั้งวันเหมือนกัน (เผลอๆ บ้านที่เปิดทั้ง ASTV และ D-Station จะเป็นบ้านหลังเดียวกันก็ได้นะ)

บางห้องประกาศกันโต้งๆ ว่า "บ้านนี้ไม่เอาประชาธิปัตย์" ไว้ที่หน้าบ้าน ในขณะที่อีกบ้านก็ประกาศจุดยืนชัด ด้วยการแปะสติกเกอร์ต่อต้านทักกี้ (ขออนุญาตเรียกคุณทักษิณแบบนี้นะครับ ผมว่าดูน่ารัก และละม้ายคล้ายนักร้อง J  - Popดี...) พร้อมทั้งมี "มือตบ" เป็นของประดับบ้านอีกนะ

เมื่อกลับเข้าในออฟฟิศ ที่เป็นจุดจ่ายเงินค่าเช่าแฟลตของชาวบ้าน เราก็จะได้ยินความเห็นทางการเมืองของคนทั้งสองฝ่าย ซึ่งแม้จะรู้สึกดุเดือดเพียงใด แต่มันก็เป็นเพียงเรื่องหนึ่งในบรรดาหลายๆ เรื่องที่ถูกพูดถึง นอกจากเรื่องเศรษฐกิจ และเรื่องซุบซิบนินทา

แม้กระทั่งกับเพื่อนร่วมงานของผม ก็มีทั้งคนที่มักไปชุมนุมเสื้อแดงอยู่บ่อยๆ และสาวใต้ที่ประกาศตนกันชัดๆ ว่าเป็นประชาธิปัตย์เต็มตัว...มีแม้กระทั่งคนที่บอกว่า "สู้กันให้ตายแม่มทั้งคู่นะแหละ" ..... - -"

แต่ยังไงซะ เราก็ไม่เคยต้องปะทะกันเพราะเรื่องพรรค์นี้

เพราะเอาเข้าจริงทั้งเหลือง ทั้งแดง ทั้งน้ำเงิน ฯลฯ ต่างก็เป็นหน่วยหนึ่งในสังคม ที่ต้องพึ่งพาอาศัย และอยู่ร่วมกันอยู่ดี ผมเองก็ยังต้องอาศัยแท็กซี่เสื้อแดง และก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยแถวบ้านผมก็ออกจะเหลืองอ๋อย

...ผมจินตนาการถึงประเทศที่มีสีเพียงสีเดียว ไม่ว่าจะเหลือง หรือแดงทั้งแผ่นดินนั้น ต่างเป็นโลกที่ห่วยแตก และน่าสะพรึงกลัวเสียนี่กระไร

()()()()()()()()()()()()

หลังจากวัน - สองวันนี้ กระแสความโกรธแค้น ชิงชังจากคนทั้งสองสี (รวมถึงบรรดา "คนไม่มีสี" ด้วย) กระพือโหมทั่วไปหมด

ถึงเวลานี้ ผมไม่สนใจบรรดาแกนนำของทุกสีอีกแล้ว... แต่ผมสนใจว่า ในวันพฤหัสนี้ เมื่อออฟฟิศผมเปิดทำการ

โลกใบที่ผมต้องเข้าไปทำงานนั้น จะยังเป็นโลกใบเดิมหรือไม่...