Skip to main content

 

ถ้าคุณผู้อ่านแวะเข้าห้องเฉลิมกรุงของเว็บไซต์ pantip.com (พันทิปไม่ได้มีแค่ห้องราชดำเนินนะครับพี่น้อง...) ซึ่งเป็นเวบบอร์ดที่พูดถึงแวดวงดนตรี ละครเวที และงานศิลปะอยู่เป็นประจำละก็ คุณคงจะรู้ว่าศิลปิน-นักร้องที่กำลังเป็นที่กล่าวขวัญถึงที่สุดในห้องเฉลิมกรุงในช่วงเดือน - สองเดือนที่ผ่านมานั้นเป็นใคร

ถ้าคุณไม่ใช่เด็กห้องเหลิมกรุง คุณอาจจะเดาว่าเป็น Wonder Girls, Girl's Generation, ดงบังชินกิ, ซุปเปอร์จูเนียร์ หรือบรรดาบอยแบนด์ - เกิร์ลกรุ๊ปทั้งสัญชาติไทยและเกาหลี

\\/--break--\>

แต่ในความจริง...มันไม่ใช่อย่างนั้นแฮะ

 

ศิลปินที่ดังที่สุดในพันทิปตอนนี้ และสามารถทะลุทะลวง และสยบกระแสเกาหลีฟีเวอร์ได้อย่างราบคาบ (และยังสามารถโผล่ไปสร้างกระแสในกลุ่มอื่นๆ นอกจากเฉลิมกรุง-เฉลิมไทย ได้อีก) นั่นก็คือวง "โซคูล" - วงป๊อปร็อกจากจังหวัดพิษณุโลก ที่มีผลงานออกมาหลายชุดภายใต้ชายคา GMM - Grammy

 

แม้จะเป็นวงที่ออกอัลบั้มในสังกัดใหญ่ แต่ก็ไม่ได้เป็นศิลปินระดับบิ๊กเนม ด้วยเหตุนี้คงทำให้ท่านๆ ที่ไม่ค่อยเล่นเนต อาจจะงงที่อยู่ดีๆ เมื่อคุณหลงเข้าพันทิป แล้วก็พบว่ามีกระทู้โซคูลเต็มไปหมด และดีกรีความงงจะเพิ่มไปใหญ่ เมื่อคุณได้ยินคำประเภท "โซคูลเลี่ยน", "บร๊ะเจ้าโจ๊ก", "ชาบูๆๆๆๆๆ" ซึ่งกระแสโซคูลเลี่ยนก็ระบาดไปยังบอร์ดต่างๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งในบอร์ดอย่างบอร์ดฟ้าเดียวกัน !!!

 

แม้ว่า ณ เวลานี้ กระแสที่ว่าจะซาไปแล้ว แต่การมองย้อนกลับไปมองดูปรากฎการณ์ที่ผ่านมา น่าจะช่วยให้เราได้เรียนรู้อะไรบ้าง

 

หรือถ้าให้พูดแบบจริงใจกว่านั้น นี่เป็นข้ออ้างของผม เพราะผมเริ่มเขียนตั้งแต่กระแสมันขึ้น จนมาเพิ่งเสร็จก็ตอนนี้เนี่ยล่ะ (ฮา)

 

เรื่องมันเริ่มต้นมาจากมิวสิควีดิโอของพวกเขาครับ

 

โดยปกติ มิวสิควีดิโอของศิลปินต่างๆ มักจะเป็นเครื่องมือสร้างภาพลักษณ์ศิลปินที่ดีชิ้นหนึ่ง ประมาณว่าถ้าคุณอยากให้แฟนเพลงเห็นภาพศิลปินนั้นๆ แบบไหน คุณก็นำภาพนั้นมาใส่ในมิวสิควีดิโอนั้นๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบรรดาครีเอทีฟแกเห็นว่าโซคูลเอาดีทางขำได้ หรือเพราะว่าอยากแกล้งพวกเขาก็ไม่รู้ (ฮา) เลยทำให้ใน MV ของพวกเขา แทบจะหาโอกาสโชว์หล่อ จะได้โชว์ก็แค่ช็อตฮาๆ จากคุณโจ๊ก - พรภพ จันทร์เจริญ นักร้องนำและมือกีตาร์ของวง ตั้งแต่น้ำตาไหลพราก, ปิดตาลง พร้อมโชว์คำว่า Love You ที่อยู่บนเปลือกตา, ใส่แว่นดำรุ่นพ่นน้ำตาได้, ขี่ควายหนีแฟนเพลง เรื่อยไปจนถึงกินซิมมือถือ!

 

 

  

าพจาก MV เพลง "ซากอ้อย" ซึ่งถือเป็นเพลงในตำนานของพวกเขา :-P

 

ความฮาของมิวสิควีดิโอ และมาดแบบไม่ห่วงหล่อของพวกเขากลายเป็นที่เลื่องลือ และฮากลิ้งกันไปแบบปากต่อปาก ยิ่งในยุคที่มีเว็บแบบ YouTube ที่ทำให้คุณสามารถดูวีดิโอมากมายได้ตามที่คุณอยาก (...ถ้าบ้านคุณไม่ใช่บ้านที่ยังต่อเนตด้วยโมเด็มแบบผมนะ :-P) คำร่ำลือเลยยิ่งขจรขจายไปไกลใหญ่

 

และมันก็ขจรขจายมายังเว็บ pramool.com

 

เว็บประมูลดอทคอมนี่เป็นเว็บที่แปลกครับ เพราะจุดเริ่มต้นของผู้ทำเว็บ ต้องการให้เป็นเว็บสำหรับเป็นที่ซื้อขาย - แลกเปลี่ยน และประมูลสินค้าตามชื่อเว็บ แต่ไปๆ มาๆ ในส่วนของเว็บบอร์ด กลับกลายเป็นส่วนที่โดดเด่นที่สุดไปซะงั้น

 

ซึ่งในเว็บบอร์ดนี่ล่ะ ที่อยู่ดีๆ มีผู้ใช้นามปากกาว่า Inwpower ตั้งกระทู้หัวข้อ "เฮ้ย วง So Cool นี่มันวงInWป่าววะ" (บอกกันนิดนึง เผื่อจะงงกันว่าคำว่า InW เนี่ย รูปร่างมันคล้ายๆ กับคำว่า "เทพ" ในภาษาไทยนะครับ) ซึ่งเนื้อในกระทู้มีดังนี้... (เพื่ออรรถรสในการอ่าน ผมขออนุญาตคงเนื้อความของกระทู้ โดยไม่เซ็นเซอร์...แต่ขออนุญาตแก้คำผิดนิดส์นึงนะครับ)

 

"กรูเห็นแมร่งเล่นสุดยอดเลยว่ะ โคตรเทพ กรูว่ามันต้องเป็นตำนานของประเทศไทยแน่ๆว่ะ ฝีมือ สุดยอด solo กระจาย


กรูไม่เคยเห็นวงไหนเก่งเท่านี้แล้วว่ะในประเทศไทยอ่ะ เพลงก็เนื้อหารุนแรงทำนองดุดัน เกรี้ยวกราด ผมว่านักร้องนำมันเป็นนักประพันธ์เพลงที่น่าจะมีฝีมือระดับโลกเลยว่ะ การเรียบเรียงดนตรี ทำได้ลงตัว ดีกว่าพวกวงตำนานของต่างประเทศอีกว่ะ มันน่าจะเป็น อีกตำนานบทใหม่ของวงการ Rock ของโลกเลยว่ะ

MV
นี่ก็ใช้กราฟฟิก ภาพคม มี story board การกำกับ ดีทุกอย่างน่าจะไปได้ไกลระดับโลกเลยว่ะ กรูว่า เว้ยยยยย ยิ่งพูดยิ่งอยากฟัง


ต้องรีบไปหาซื้อ CD แล้วว่ะ เฮ้ย เอาคาราโอเกะดีกว่าจะได้ดู MV ในตำนาน

ปล.เป็นอีกหนังหน้าประวัติศาสตร์ไทยต้องจารึกไว้"

 

อ่านแล้วก็คงพอจะเดาได้นะครับ...ว่าพี่แกประชด :-)

 

(จริงๆ ในกระทู้นี้มีอะไรฮาๆ อีกเพียบ ลองเข้าไปดูที่ http://bbs.pramool.com/webboard/view.php3?katoo=C13280 เองแล้วกัน)

 

จากกระทู้อำเอาขำ ไปๆ มา ดันมีคนเริ่มขำด้วย กระแสเลยแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มมีการบัญญัติคำว่า "โซคูลเลี่ยน" (ซึ่งล้อเลียนมาจากคำว่า "เรโทรเลี่ยน" ซึ่งเป็นคำที่ใช้เรียกแฟนคลับของวง Retrospect) เริ่มมีการเรียกโจ๊กว่า "บร๊ะเจ้า" (แผลงมาจาก "พระเจ้า" ซึ่งหลังๆ คำตระกูล "บร๊ะ" ก็งอกเงยมาอีกเรื่อยๆ อย่างเช่น "บร๊ะลานุภาพ" และเมื่อมีคนรู้ว่าโจ๊กมีแฟน ก็เริ่มมีคนเรียกแฟนของโจ๊กว่า "บร๊ะมเหสี"... ล่าสุด เมื่อ girly berry เริ่มทำเอ็มวีรั่วๆ บ้าง พวกเธอก็กลายเป็น "บร๊ะสนม" โดยปริยาย...เอาเข้าไป^ ^") ,การ "บูชา" ที่หลังๆ แผลงเป็น "ชาบู"

 

หลังจากนั้นกระแสโซคูลเลี่ยนก็เริ่มระบาดเข้ามาในห้องเฉลิมกรุงใน pantip.com ผ่านทางสมาชิกบอร์ดประมูลที่เป็นสมาชิกของพันทิปด้วย แต่ในการระบาดครั้งนี้มีข้อแตกต่างออกไป จากเดิมที่กระแสโซคูลเลี่ยนเริ่มจากการตั้งใจอำเพื่อประชด กลายเป็นการอำโดยบรรดาแฟนพันธุ์แท้ไปซะงั้น

 

ในเวลานี้เอา เริ่มมีกระทู้ "เรื่องจริง 17 ข้อ เกี่ยวกับ joke socool!!!" ที่นำเอาบรรดา "ตำนานปลอมๆ" ของโจ๊ก ซึ่งแต่ละอันก็บ้าบอได้โล่ดีแท้ ผมจะยกบางข้อมาให้อ่านละกัน

 

    • น้ำตาของ โจ๊ก โซคูล สามารถ รักษามะเร็งได้ แต่โจ๊ก โซคูล ไม่เคยร้องไห้

    • โจ๊ก โซคูล สามารถฟังประกาศ คมช. เพียงครั้งเดียวได้

    • โจ๊ก โซคูล เป็นคนเดียวที่สอบโทเฟล ได้คะแนนเต็มด้วยการตอบทุกคำถามว่า โจ๊ก โซคูล

    • โจ๊กโซคูลสามารถ กิน เลย์เพียงชิ้นเดียว ได้ แต่คุณต้องอร่อยชิ้นเดียวไม่เคยพอ

 

(มีการค้นพบภายหลังว่า บางข้อเป็นการก๊อปปี้มาจากมุข Chuck Norris's Fact - ที่ฝรั่งเขาล้อเลียน Chuck Norris ดารานักบู๊รุ่นเก๋า...แต่อย่างข้อประกาศ คมช. เนี่ย ผมว่าน่าจะเมดอินไทยแลนด์นะ)

 

กระแสในพันทิปเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ด้วยสารพัดมุขที่เล่นกันไม่รู้จักหยุดจักหย่อน ไม่ว่าจะเป็นบรรดารูปภาพที่แสดง "บร๊ะลานุภาพ" อย่างเช่นการปรากฏกายพร้อมๆ กับ Yoshiki ของ X-Japan หรือรูปการ "บูชา" ในรูปแบบต่างๆ

 





 

ซึ่งถ้ามันจบลงแค่เรื่องในเวบบอร์ด ก็คงไม่ต่างกับหลายๆ กระแส ที่ผ่านมาและผ่านไปบนหน้าจอ แต่มันเปลี่ยนไปเมื่อ so cool และต้นสังกัดดันเล่นด้วย ด้วยการปล่อยคลิปขอบคุณกระแสบูชาบร๊ะเจ้า และมีการออกซิงเกิ้ลเพลง "Pantip" ซึ่งเป็นเพลงเก่าของวงโลโซ แต่ก็เปลี่ยนเนื้อ เป็นแบบนี้...


มันเกิดจากประมูล ที่คุณให้ฉันเป็นบร๊ะเจ้า
ช่วนกันเชียร์เป็นเรื่องเป็นราว ช่วยแก้ข่าวที่คนเม้นท์มา
ก็ชีวิตฉันในช่วงนี้ เพลงมันฮิตมันฮิตเป็นบ้า
ไม่ค่อยจะมีเวร่ำเวลา จะออกมาเจอะเจอหน้าใคร

ก็เจ็บในใจที่ใครพูดกัน ว่าฉันมันเสี่ยวไม่เป็นท่า
ไปพารากอนก็เจอมา เจ็บจนฮาไม่เป็นงั้นเลย

ก็อยากเข้าไปพันธุ์ทิพย์ อยากจะไปพันธุ์ทิพย์ให้ไว
มันอยากจะเจอเธอแทบตาย ก็อยากเข้าไปพูดคุย
ก็อยากเข้าไปพันธุ์ทิพย์ อยากจะไปพันธุ์ทิพย์แน่เอย
มันอยากให้เธอช่วยที ก็อยากจะเจอเพื่อนซี้ อยู่ที่พันธ์ทิพย์

มันสุดจะยินดี ที่ให้ฉันเป็นบร๊ะเจ้า
จะชาบูอะไรก็เอา แพะแก่ๆเอามาเชือดกัน
ก็ชีวิตฉันในช่วงนี้ เพลงมันฮิตมันฮิตเป็นบ้า
ไม่ค่อยจะมีเวร่ำเวลา จะออกมาเจอะเจอหน้าใคร...

 

จริงๆ กระแสบร๊ะเจ้าโจ๊กนี่ ถ้าจะมองเป็นแค่เรื่องฮาแตกมันก็ใช่อยู่แล้วละ แต่หากมองกันให้ลึกกว่านั้น ผมมองเห็นถึงบร๊ะลานุภาพ เอ้ย... พลานุภาพของสังคมออนไลน์ ที่สามารถสร้าง "กระแส" ให้เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว (ล่าสุดที่เราเห็น ก็กระแสคุณป้า Susan Boyle นั่นไง) รวมถึงความเปิดกว้างของสังคมออนไลน์ ที่เป็นพื้นที่ในการรื้อสร้าง และกระจายสิ่งที่มีอยู่แล้ว ให้มันเลยเถิดไปได้อีก

 

แต่ไม่ว่าปรากฎการณ์บร๊ะเจ้าโจ๊กจะบอกอะไรกับเราได้ แต่ที่แน่ๆ ผมรู้ว่า...

 

ผมไม่ได้เป็นคนเลือกที่จะเขียนถึงบร๊ะเจ้า แต่บร๊ะเจ้าเป็นผู้เลือกผมครับ :-P

 

ปล. ขอบคุณหลายๆ กระทู้ในห้องเฉลิมกรุง ของเว็บ pantip.com สำหรับภาพประกอบครับ

 

 

 

 

 

บล็อกของ เด็กใหม่ในเมือง

เด็กใหม่ในเมือง
คุณรู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับข่าวการเมืองในตอนนี้บ้างหรือเปล่าครับ? เอาเข้าจริง ถ้าคุณเป็นคนปกติทั่วไป แม้ว่าจะสนใจการเมืองมากขนาดไหน แต่ถ้ารับปริมาณข่าวการเมืองจากหลากหลายฝ่ายถี่ๆ มันก็พาลจะเกิดอาการเอียน พาลให้ท้องเฟ้อ เรอเหม็นเปรี้ยว หรือหนักๆ เข้าอาจจะเล่นเอาอ้วกแตกเอาง่ายๆ (อันนี้ผมขอยกเว้นบรรดานักเสพติดการเมืองตามบรรดาเวบบอร์ดการเมืองต่างๆ นะ ไม่รู้ว่าพวกพี่แกกินอะไรกัน ถึงได้สนใจเรื่องพรรค์นี้กันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย) และด้วยภาวะการเมืองอันชวนพะอืดพะอมแบบนี้ อาจทำให้หลายๆ คนไม่มีอารมณ์จะสนใจเรื่องหนัง ละคร รวมถึงเรื่องบันเทิงเริงใจต่างๆ…
เด็กใหม่ในเมือง
ตั้งแต่เขียนคอลัมน์ “บ้านบรรทัดห้าเส้น” แบบขาดๆ หายๆ มาได้หลายปีนั้น มีบทความแบบหนึ่งที่ผมพยายามเขียนมามากครั้ง...แล้วก็เขียนไม่ค่อยได้สักที บทความประเภทที่ว่าก็คือรายงานคอนเสิร์ตนั่นเอง ด้วยความที่ผมมักหาเรื่องไปดูคอนเสิร์ตทั้งฟรี และไม่ฟรีอยู่เสมอๆ นัยว่าเพื่อเป็นการหาประสบการณ์ทางดนตรี เพื่อเพิ่มพูนความรู้เรื่องดนตรีไปด้วย (...ข้ออ้างดังกล่าวฟังดูสวยหรูนะครับ แต่มันเป็นเหตุผลที่ผมจะเก็บเอาไว้อธิบายให้แฟนตัวเองเข้าใจ เวลาที่เธอบ่นถึงราคาบัตรคอนเสิร์ตที่ผมจ่ายไปในแต่ละเดือน) พอได้ดูคอนเสิร์ตแต่ละครั้ง แล้วได้เจออะไรดีๆ ก็อยากจะเอามาเล่าให้ท่านผู้อ่านฟัง แต่พอจะเริ่มต้นเขียน…
เด็กใหม่ในเมือง
แม้ว่าช่วงนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นช่วงตกต่ำของวงการดนตรีไทย ด้วยยอดขายของซีดีที่นับวันจะต่ำเตี้ยติดดินลงทุกที แต่ถ้าเรามองกันถึงเนื้องาน ในช่วงสี่เดือนแรกของปีนี้มีงานที่น่าสนใจออกมาหลายชิ้น ไม่ว่าจะเป็นงานของภูมิจิตที่ผมพูดไปถึงเมื่อคราวที่แล้ว, โปรเจ็กต์โฟล์คของคุณมาโนช พุฒตาลที่เริ่มต้นด้วยซิงเกิ้ล “อยู่อยุธยา” (ทั้งนี้ไม่นับรวมถึงงานที่ผมสนใจด้วยความลำเอียงล้วนๆ อย่างอัลบั้มใหม่ของโฟร์ – มด... แหม ก็น้องมดเขาน่ารักนี่ อิอิ...)รวมถึงงานชิ้นนี้ที่ผมจะพูดถึงในครั้งนี้ด้วยผมกำลังจะพูดถึงอัลบั้ม “ต้นฉบับเสียงหวาน” ของ “สวีทนุช” ครับ
เด็กใหม่ในเมือง
ในขณะที่ผมกำลังนั่งเขียนบทความชิ้นนี้ เราได้เห็นบรรดานักคว้าดาวปรากฏในหน้าจอของโมเดิร์นไนน์ทีวี และในอีกไม่นานก็คงถึงคราวของรายการ Academy Fantasia ที่จะกลับมาอยู่ในความสนใจกันอีกครั้งพูดถึงรายการเรียลิตี้โชว์ทั้ง 2 รายการที่ว่านั่น ดูจะเป็นเส้นทางลัดของบรรดา “นักล่าฝัน” หลายๆ คนที่หวังจะเข้าสู่วงการดนตรี ซึ่งดูจะเป็นเส้นทางที่คนจับจ้อง และหลายคนพร้อมจะกระโดดลงไปหามันมากที่สุด... แม้ในที่สุดเราจะได้เห็นว่า เอาเข้าจริงคนที่ถูกลืมจากเวทีเหล่านี้มีมากกว่าผู้ที่ได้รับชื่อเสียงหลายเท่านักแต่ในคราวนี้ ผมจะพูดถึงวงดนตรีวงหนึ่ง ที่เส้นทางการเดินทางของพวกเขาดูจะขรุขระ ไม่ได้มีสปอตไลท์สาดส่อง…
เด็กใหม่ในเมือง
จริงๆ แล้วผมตั้งใจจะประเดิมคอลัมน์ใหม่นี้ ด้วยการเขียนถึงหนังเรื่อง "รักแห่งสยาม" (ที่เขียนเสียช้าขนาดนี้ ก็เพราะผมเพิ่งได้ดูหนังเรื่องนี้จากรอบพิเศษที่ชาว pantip.com ร่วมกันจัดขึ้น) แต่ก็มีเหตุผลสำคัญ ที่ทำให้ผมเปลี่ยนใจกระทันหัน เหตุผลที่ว่านั่นก็คือการยุติรายการของคลื่นวิทยุ 99.5 The Radio ครับ ถ้าใครได้ติดตามแวดวงวิทยุในกรุงเทพฯ (หรือถ้าไม่ได้ตามในกรุงเทพฯ จะฟังวิทยุทางเนตก็เช่นกัน) รวมถึงเป็นนักฟังเพลงสากลอยู่บ้าง คงจะรู้จักรายการนี้ในฐานะที่เป็นแหล่งรวมนักจัดรายการระดับ "เทพ" ของวงการวิทยุเมืองไทย ตั้งแต่คุณหมึก - วิโรจน์ ควันธรรม, คุณมาโนช พุฒตาล, คุณเดือนเพ็ญ สีหรัตน์,ป้าแต๋ว - วาสนา…