โลกของเธอ…บิเบียน่า

วันนี้ขอเปลี่ยนจากวรรณกรรมไทยมาเป็นวรรณกรรมต่างประเทศกันบ้าง หลังจากอ่านวรรณกรรมเล่มนี้จบแล้ว ยอมรับว่ารู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างวรรณกรรมเยาวชนของไทยและต่างประเทศ ทั้งสำนวนภาษา ทั้งเทคนิคลีลาการเล่าเรื่องและความเข้มข้นจัดจ้านของเนื้อหา

ขอบ่นนิดหนึ่งว่าเท่าที่อ่านและเขียนถึงวรรณกรรมเยาวชนของไทย จำนวนไม่น้อยถ้าไม่เล่าเรื่องชนบทเรียบ ๆ ง่าย ๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นติดตามแล้วก็มักจะบรรเจิดเพริศแพร้วในเรื่องจินตนาการมากเสียจนกลายเป็นนิทานก่อนนอนไปหรือไม่ก็เขียนสำหรับให้เยาวชนอ่านเท่านั้น ไม่ท้าทายผู้อ่านวัยอื่น ๆ แต่อย่างไรเสีย เชื่อว่าวรรณกรรมเยาวชนไทยคงจะได้พัฒนาขึ้นเป็นลำดับ หากว่าได้รับการส่งเสริมสนับสนุนดีพอ

"โลกของเธอ... บิเบียน่า" วรรณกรรมสัญชาติสเปนคือหนังสือที่เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย เด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านดี มีครบทุกรสชาติ ตั้งแต่อารมณ์ขัน ความสุขสนุกสนานแบบเด็ก ๆ ความเศร้าซึ้งสะเทือนใจ เป็นหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่ผมวางไม่ลง หยิบมาอ่านแล้วต้องอ่านให้จบ

เด็กน้อยบิเบียน่า อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่สวยงาม เธอกำพร้าแม่ตั้งแต่กำเนิด อาศัยอยู่กับพ่อขี้เมาที่ไม่ทำการทำงาน เป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับบิเบียน่าแล้ว เธอรักพ่อของเธอมากและไม่คิดว่าพ่อจะเลวร้ายดังที่คนอื่นพูดแม้ว่าจะติดสุราก็ตามเพราะสำหรับเธอแล้วคนเมาก็มีหลายประเภท พ่อของเธอเป็นคนเมาที่อยู่ในประเภทคนดี ครั้งหนึ่งบิเบียน่า ลองถามพ่อว่า

"พ่อคะ คนขี้เมาเป็นยังไงคะ"

"มีคนบอกหนูใช่ไหมว่าพ่อเป็นคนขี้เมา"

"ค่ะพ่อ ใคร ๆ ก็บอก"

พ่อนิ่งคิดก่อนตอบว่า "จริง ๆ แล้วพ่อไม่อยากเป็นคนขี้เมาหรอกนะ เรื่องของเรื่องก็คือว่า พ่อรู้สึกเจ็บที่ตรงนี้" พูดพลางชี้ไปที่หัวใจ "แล้วเหล้ามันทำให้พ่อรู้สึกดีขึ้นเวลาดื่ม"

"แล้วทำไมพ่อไม่ไปหาหมอล่ะคะ"

"คืองี้นะลูก มันเป็นความเจ็บปวดที่หมอคนไหนก็รักษาไม่หาย"

"ถ้างั้นมีใครรักษาพ่อได้บ้างคะ"

"พ่อคิดว่าคงไม่มีใครเลย" (หน้า 8)

พ่อเกรงว่าบิเบียน่าจะเศร้าโศกไปกับคำตอบจึงบอกต่อไปว่า คนเดียวที่จะรักษาอาการเจ็บที่หัวใจได้คือบิเบียน่านั่นเอง

การกำพร้าแม่ของบิเบียน่าได้รับการชดเชยด้วยการที่เธอแวดล้อมด้วยคนดี ๆ ไม่ว่าจะเป็นป้าอังกุ๊สเตียส เพื่อนบ้านแสนดีที่คอยดูแลเอาใจใส่บิเบียน่าราวกับเป็นลูกของตนเอง พาบิเบียน่าติดสอยห้อยตามไปรับจ้างทำความสะอาดตามบ้านต่าง ๆ บางครั้งบิเบียน่าก็ได้รับจ้างให้ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กจนบิเบยน่าสามารถเก็บเงินสะสมได้ไม่น้อย แต่เงินสะสมของเธอก็มักถูกพ่อขโมยไปดื่มเหล้าและเล่นการพนัน

คุณครูต๊ะฉิ เป็นคุณครูประจำชั้นที่ปกป้องและหวงแหนบิเบียน่า บิเบียน่าประทับใจตัวคุณครูมากจนคิดว่าเมื่อโตขึ้นจะเป็นครู อย่างไรก็ตาม คุณครูต๊ะฉิเห็นว่าพ่อของบิเบียน่าไม่มีคุณสมบัติของการเป็นพ่อที่ดี เอาแต่ดื่ม ไม่ทำงานซ้ำยังขโมยเงินลูกเอาไปดื่มเหล่าและเล่นการพนันเสียอีก ไม่เหมาะที่จะดูแลบิเบียน่า

กิ๊นโฉ่ เป็นเด็กชายแก่แดด เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย เขาชอบบิเบียน่าเพราะว่าบิเบียน่าทั้งเก่ง ฉลาดแล้วก็สวยด้วย แม้ว่าเขาจะไม่ได้เรื่องในเรื่องการเรียน แต่เขาตามติดคอยช่วยเหลือบิเบียน่าตลอด เป็นคนสำคัญคนหนึ่งที่มีส่วนช่วยให้พ่อของบิเบียน่าเลิกเหล้า

บิเบียน่าเติบโตขึ้นท่ามกลางสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เป็นที่รักของทุกคนเลยก็ว่าได้ แต่แล้ววันหนึ่งโศกนาฎกรรมอันเนื่องมาจากความเข้าใจผิดก็มาเยือนเพื่อทดสอบความเข้มแข็งและความรักระหว่างเธอกับพ่อ

เมื่อบิเบียน่าลองขี่จักรยานครั้งหนึ่ง เธอก็ติดใจ อยากขี่มันอีก จักรยานพาชีวิตแล่นฉิวไปข้างหน้า เธอตื่นเต้นมากกับการได้ขี่จักรยาน เธอเก็บหอมรอมริบเงินที่หามาได้เพื่อจะซื้อจักรยานแต่สุดท้ายเงินก็ถูกพ่อเอาไป หัวใจเธอแทบสลายเมื่อเห็นกระปุกออมสินแตกกระจายด้วยน้ำมือพ่อของเธอ

ประจวบเหมาะกับที่พี่สาวของเด็กชายกิ๊นโฉ่ซึ่งมีฐานะร่ำรวยทิ้งจักรยานเก่าคันหนึ่งไว้ข้างทางและไม่แยแสใส่ใจจักรยานคันนั้นอีก บิเบียน่าจึงขอจักรยานที่ถูกทิ้งมาทาสีใหม่สวยงาม แต่ด้วยความเข้าใจผิด เรื่องกลับกลายเป็นว่าพ่อของบิเบียน่าถูกกล่าวหาว่าขโมยจักรยานมาให้ลูกตนเอง

เรื่องเลยเถิดไปกันใหญ่เมื่อคุณครูต๊ะฉิทำเรื่องไปยังศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็กเพื่อมารับตัวบิเบียน่าไปด้วยเห็นว่าชีวิตบิเบียน่าจะดีกว่านี้หากอยู่ให้ห่างจากพ่อของตนเอง บิเบียน่าผิดหวังในตัวคุณครูต๊ะฉิมากที่ไม่เข้าใจว่าพ่อมีความหมายต่อเธอมากเพียงใด และไม่รู้ว่าเธอมีความหมายต่อพ่อมากขนาดไหน พ่อเล่านิทานก่อนนอนให้เธอฟังทุกคืนและอ่อนโยนกับเธอมาก พ่ออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ

บิเบียน่าถูกจับพรากจากพ่อของเธอทุกคนในหมู่บ้านต่างพลอยเศร้ากับชีวิตของคนทั้งคู่ แต่ท้ายสุดแล้วเหตุการณ์ก็คลี่คลายไป พ่อของบิเบียน่าสามารถเลิกเหล้าได้ด้วยการช่วยเหลือของคนรอบข้าง บิเบียน่าจึงได้กลับมาอยู่กับพ่อเหมือนเดิม

โลกของบิเบียน่า ไม่ใช่โลกที่สมบูรณ์ แต่อย่างน้อยก็เป็นโลกที่ห้อมล้อมด้วยความรักของพ่อที่ไม่มีอะไรมาทำลายได้ แม้ว่าจะกำพร้าแม่ โลกของบิเบียน่าก็ไม่เลวร้ายเสียทีเดียว ตรงกันข้าม โลกนี้กลับสวยงามน่าอยู่ด้วยการปั้นแต่งจากมือของเธอเอง.