Skip to main content

เพื่อพิสูจน์ค่าล้ำ              ลางเทียม

จริงเท็จในอกเกรียม        กว่ารู้

ได้สัมผัสได้เตรียม          ฟื้นตื่น

เพื่อฝากการกล่าวกู้         กว่าถ้อยทีแถลง  ฯลฯ

 

สายใยแห่งกวีนิพนธ์ฉบับนี้ได้รับเกียรติจากกวีซีไรต์ ปี ๒๕๕๗

เมื่อความฉ่ำแล้งเริ่มแจ่มกระจ่าง ก้าวย่างจากอารมณ์ภายในอันเลือนลาง..จึงได้เผยผุดไว้ต่อกันและกัน  เชิญเราท่านที่เผลอผ่านเข้ามายลสะกิด  พิศอ่านแล... 

 

แม่ดอกแคริมรั้วไร่
 

๐-ดวงดอกแค แย้มยิ้ม ริมรั้วไร่...
เช้าดินดล ฝนใฝ่ แผ่ไพศาล
ลมใบไม้ ร่วงพรู ลงสู่ลาน - -
นกขับขาน เพลงฤดู อยู่เพราะพริ้ง
 
นางละออก จากครัว สู่รั้วไร่
ก้าวออกไป ย่างเหยียบ ดูเงียบนิ่ง
โลกทั้งผอง มองเห็น ช่างเป็นจริง
ถูกลดทอน ละทิ้ง เหลือสิ่งเดียว...
 
เหลือเตาไฟ ไออุ่น กรุ่นกลิ่นข้าว
สายควันไฟ สีขาว ใบไม้เขียว
ครกสากเขียง มีดคม ล้วนกลมเกลียว
ทั้งหม้อไห ไฟเคี่ยว อย่างเชี่ยวชาญ...
 
โลกในความ เป็นจริง คือสิ่งนี้
ขณะที่ ก้าวย่าง ไปกลางย่าน
ผองพืชพรรณ แตกใบ ดอกไม้บาน
หลังเฝ้ารอ ฤดูกาล มานานปี
 
ยิ้มสีขาว แย้มเห็น เป็นแนวแถว
ดวงดอกแก้ว แวววาง ระหว่างวิถี
ล้วนชุ่มเย็น ผุดผาด หยาดเช้านี้
คืออีกวัน อันดี ของชีวิต -..-
 
เหล่าดอกดวง ร่วงผล็อย สอยลงมา
ก่อนจะเก็บ ลงตะกร้า เลือกเด็ดปลิด
ด้วยความรัก จากใจ จึงใกล้ชิด
ทุกทางทิศ ลึกซึ้ง เป็นหนึ่งใจ...
 
ช่อดอกแค ปรุงแปลง เป็นแกงส้ม
หรือนึ่งต้ม น้ำพริกพร้อม หอมข้าวใหม่
มีบางสิ่ง สรรค์สร้าง อยู่ข้างใน
เช่นดอกใบ ของราก ฝากฝังดิน-ฯ
 
 
 
๐-ข้าถามแค เห็นนาง ไปทางไหน
เช้าสดใหม่ ในฤดู มิรู้สิ้น
แว่วเสียงนาง หว่างแถว ข้าแว่วยิน
ในเรือนเหย้า เนาถิ่น จิตวิญญาณ-ฯ
 ...................................................................
 
โดย  :  เรวัตร์   พันธุ์ พิพัฒน์
๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๓
แด่-แม่และต้นแคในชนบท
 

 

บล็อกของ ณรงค์ยุทธ์

ณรงค์ยุทธ์
วันคืนความรู้สึก                แผ่วล้าลึกอันกีดกั้น เหมือนหมึกแห้งแล้งฝัน     กว่าใจกลั่นเรียงร้อยเติม ฯ
ณรงค์ยุทธ์
แม้ไร้ความคิดเห็น         ความอยู่เป็นลำเค็ญลี้ เพียงสื่อใสวจี                จากใจต่อทอถึงกัน ฯ
ณรงค์ยุทธ์
สายใยแห่งกวีนิพนธ์ ฉบับที่ ๖ ได้คัดเลือกจาก "สายรุ้ง รุ่งเยือน" ในชื่อบทว่่า  ห้วงฝัน, ฝั่งขวัญเอย เชิญพินิจและพิศอ่านแล...  
ณรงค์ยุทธ์
กลั่นเป็นอารมณ์บ่ม  ร้าวลั่นระทมข่มใ้ห้ ผุดพ้นในหวังไว้
ณรงค์ยุทธ์
ราวคลื่นหล่มลมแล้ง อ่อนแรงใจรอยไหวร้าว ความทุกข์ซื่อตรงพราว
ณรงค์ยุทธ์
เคยไหมความทุกข์ทั้ง              ที่เคย ร้าวร่ำจนชาเฉย                       ร่ำร้าว นิ่งไหวผ่านอกเอย                    ไหวนิ่ง
ณรงค์ยุทธ์
เห็นฝนหลั่งหล่นให้          ชะโลมเห็น รู้อยู่ความอยู่เป็น              อยู่รู้
ณรงค์ยุทธ์
หลักการที่จะคัดกรองเนื้อความในบทกวีแต่ละชิ้น แต่ละบทนั้น ถือเอาการสื่อถ้อยภาษาของผู้เขียน             &nbs