สายใยแห่งกวีนิพนธ์ เปิดแล้วสำหรับผู้สนใจ สามารถส่งมาแลกเปลี่ยนเพื่อศึกษาร่วมกัน จะเป็นพระคุณยิ่ง

หลักการที่จะคัดกรองเนื้อความในบทกวีแต่ละชิ้น แต่ละบทนั้น ถือเอาการสื่อถ้อยภาษาของผู้เขียน                 ที่กรองกลั่นมาระดับหนึ่ง ซึ่งดูที่ถ้อยสำนวนโวหารและความจูงใจ  ต่อความรู้สึกพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่ง     ในการสื่อถึงความมีชีวิตในระดับต่าง ๆ ไป โดยผู้เข้ามาเขียนหรืออ่านคอลัมน์สายใยแห่งกวีนิพนธ์ อาจจะได้เป็นผู้มีส่วนร่วมสร้างวาทแห่งกวี ผลิหน่อต่อยอดหรือหยั่งรากแก้วรากขวัญของผู้สนใจต่อไป

ขอเชิญทุก ๆ ชื่อชั้น ทุกสถานะ ทุกท่าน ส่งผลงานกวีนิพนธ์มาที่ inseea@hotmail.com

ประเดิมบทแรกด้วย  "คลายความรู้สึก"

ในผืนดินฉ่ำแล้ง               ผุดเผย

โอ้มิ่งขวัญรากเอย             มิ่งแก้ว

ในที่อยู่ยั้งเคย -               ฝ่ายิ่ง

โอ้ฝุ่นเมืองแค้นแคล้ว -      เผื่อกล้างามเหลือ ฯลฯ

แม้..กวีว่างจากโลก           ฤๅ สุข – โศก ร่ำร้าวเฝือ

ทุกช่องทางจุนเจือ            ฤๅ เอื้อมต่าง ชั่วครั้งคราว ฯ

แม้...มิ่งขวัญฝ่ากรำ           ทางลำนำอันเหน็บหนาว

ยิ่งนึกยิ่งปวดร้าว               รอยที่ย่ำยังซ้ำเวียน ฯ

ผืนดิน แม้...ฉ่ำแล้ง           อาจร้อยแรงจารึกเขียน

อ่านนึกเพ่งใฝ่เพียร            เห็นในใจใสวาวแวว ฯ

ฝ่าวาด ฝน แดด ลม           ที่ถั่งโถมทุกแนวแถว

ฤๅ บิ่นร้าวอย่างแก้ว           เศษชิ้นส่วนรัญจวนรอย ฯ

แม้ทุกสรรพเสียง -            ในสำเนียงเรียงไหวร้อย

ดอกชีพอันหยดย้อย          ยังหยาดฉ่ำ แล้ง แรง งาม...

..........................

โดย ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

แรม 15 ค่ำ เดือน 8 อาสาฬหบูชา

26 กรกฎาคม 2553