Skip to main content

แต่นี้และต่อไป                 จะไม่เรียกร้องร่ำเริ่ม

โหยไห้หรือหาเหิม           เพียงรู้นึกรู้สึกทำ...

 

สายใยแห่งกวีนิพนธ์ฉบับนี้ได้คัดเลือก..โคลงสี่สุภาพบทหนึ่งในหนังสือกวีนิพนธ์..สายรุ้ง  รุ่งเยือน..

โดยเลือกเอาบทอันมีชื่อว่า..สนุข...ยนตรกรรม --ในลำนำแห่งวัตถุจากชีวิต..เชิญพิศอ่านแล..

 

สนุข...ยนตรกรรม

 

    ๏ อัศจรรย์อะไหล่ร้อย                  ยนตรกรรม

    สเปกตรัมผลึกหนำ                      ม่วงส้ม

    ครามเหลืองแถบเขียวนำ             ขาบขนาบ

    แดงดุจดั่งกรายก้ม                      กรอบกล้ำกลืนกุม

 

    ๏ สุมสุนทรียภาพสืบสั่งสร้อย         กำสรวล

    อิสระสลดรัญจวน                          จากนี้

    ระบาดร่ำหลักหวน                         สิทธิภาพ

    สนุข...ซาบซึมซับกระพี้                 เฟื่องฟุ้งฟ้อแหน...?

 

    ๏ แหงนสนุข, ครอบเครื่องคล้อย        ครามฝัน

    สานสื่อสีเสกสรร -                              สืบเส้า

    วิถีผกผายผัน -                                  พอกขณะ

    ณ สนุขยนตรกรรมเข้า              ขย่อนย้อนขยะขยาย...

                       

   ๏ ตราซื้อ ขาย พรั่งเพี้ยง..!      โอมเฉลย

   หากเป่ากระหม่อมเหวย             เหลี่ยมหน้า

   เหมือนแลต่างชาเฉย                 ฉบับแบบ

   ยกแยบอัศจรรย์อ้า...                 อะไหล่ร้อยยื้อกราย..?!

.............................................

 

บล็อกของ ณรงค์ยุทธ์

ณรงค์ยุทธ์
ทะเลที่เงียบที่สุด  
ณรงค์ยุทธ์
วันคืน...   หยดน้ำค้างเยี่ยมเช้า                ฉ่ำเยือน ซึมแผ่วห้องหับเรือน                 ระลึกรื้น ห้วงฝันตื่นแว่วเหมือน                หยดหนึ่ง
ณรงค์ยุทธ์
เสียงต่างต่างคั่งค้าง          เลื่อนลอย เช้าฉ่ำแล้งฝันรอย              รื่นร้าง เสียงแล้งฉ่ำย่ำคอย            ร้
ณรงค์ยุทธ์
ลุกเตรียมรับฉ่ำแล้ง               อารมณ์ รับคลื่นผ่านคายขม                คั่งค้าง ลุกไหวแว่ววาวชม                 ขวัญชื่น รับตื่นชักเช้าร้าง                     รื่นร้อยรอยเรียง ฯลฯ  
ณรงค์ยุทธ์
วันคืนต่อคลื่นคว้า          พลังใจ ถึงผ่านฟุ้งซ่านไหว         เห่เร้น สัมผัสเพื่อยองใย             ฝันตื่น ทุกฝั่งทางเลือกเฟ
ณรงค์ยุทธ์
เหมือนหนาวเทียมธาตุฟ้า                       เชือนเฉย
ณรงค์ยุทธ์
จนที่สุดทุกข์ล้ำ               ไพศาล หากเล่าฟ้าประทาน           กว่าพื้น ด้วยโหมรุกโรมราน            แว่วดั่ง
ณรงค์ยุทธ์
ไม่รู้แรงกลั่นร้อย               รอยสรรค์ จะหมดจากใจฉัน               กี่ครั้ง ให้ร้อยกลั่นจาบัลย์             สุดที่่
ณรงค์ยุทธ์
เพื่อพิสูจน์ค่าล้ำ              ลางเทียม จริงเท็จในอกเกรียม        กว่ารู้
ณรงค์ยุทธ์
โลกชีวิตแย้มยื่น                   หยัดหลอม
ณรงค์ยุทธ์
แต่นี้และต่อไป                 จะไม่เรียกร้องร่ำเริ่ม โหยไห้หรือหาเหิม           เพียงรู้นึกรู้สึกทำ...