Skip to main content

เพื่อพิสูจน์ค่าล้ำ              ลางเทียม

จริงเท็จในอกเกรียม        กว่ารู้

ได้สัมผัสได้เตรียม          ฟื้นตื่น

เพื่อฝากการกล่าวกู้         กว่าถ้อยทีแถลง  ฯลฯ

 

สายใยแห่งกวีนิพนธ์ฉบับนี้ได้รับเกียรติจากกวีซีไรต์ ปี ๒๕๕๗

เมื่อความฉ่ำแล้งเริ่มแจ่มกระจ่าง ก้าวย่างจากอารมณ์ภายในอันเลือนลาง..จึงได้เผยผุดไว้ต่อกันและกัน  เชิญเราท่านที่เผลอผ่านเข้ามายลสะกิด  พิศอ่านแล... 

 

แม่ดอกแคริมรั้วไร่
 

๐-ดวงดอกแค แย้มยิ้ม ริมรั้วไร่...
เช้าดินดล ฝนใฝ่ แผ่ไพศาล
ลมใบไม้ ร่วงพรู ลงสู่ลาน - -
นกขับขาน เพลงฤดู อยู่เพราะพริ้ง
 
นางละออก จากครัว สู่รั้วไร่
ก้าวออกไป ย่างเหยียบ ดูเงียบนิ่ง
โลกทั้งผอง มองเห็น ช่างเป็นจริง
ถูกลดทอน ละทิ้ง เหลือสิ่งเดียว...
 
เหลือเตาไฟ ไออุ่น กรุ่นกลิ่นข้าว
สายควันไฟ สีขาว ใบไม้เขียว
ครกสากเขียง มีดคม ล้วนกลมเกลียว
ทั้งหม้อไห ไฟเคี่ยว อย่างเชี่ยวชาญ...
 
โลกในความ เป็นจริง คือสิ่งนี้
ขณะที่ ก้าวย่าง ไปกลางย่าน
ผองพืชพรรณ แตกใบ ดอกไม้บาน
หลังเฝ้ารอ ฤดูกาล มานานปี
 
ยิ้มสีขาว แย้มเห็น เป็นแนวแถว
ดวงดอกแก้ว แวววาง ระหว่างวิถี
ล้วนชุ่มเย็น ผุดผาด หยาดเช้านี้
คืออีกวัน อันดี ของชีวิต -..-
 
เหล่าดอกดวง ร่วงผล็อย สอยลงมา
ก่อนจะเก็บ ลงตะกร้า เลือกเด็ดปลิด
ด้วยความรัก จากใจ จึงใกล้ชิด
ทุกทางทิศ ลึกซึ้ง เป็นหนึ่งใจ...
 
ช่อดอกแค ปรุงแปลง เป็นแกงส้ม
หรือนึ่งต้ม น้ำพริกพร้อม หอมข้าวใหม่
มีบางสิ่ง สรรค์สร้าง อยู่ข้างใน
เช่นดอกใบ ของราก ฝากฝังดิน-ฯ
 
 
 
๐-ข้าถามแค เห็นนาง ไปทางไหน
เช้าสดใหม่ ในฤดู มิรู้สิ้น
แว่วเสียงนาง หว่างแถว ข้าแว่วยิน
ในเรือนเหย้า เนาถิ่น จิตวิญญาณ-ฯ
 ...................................................................
 
โดย  :  เรวัตร์   พันธุ์ พิพัฒน์
๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๓
แด่-แม่และต้นแคในชนบท
 

 

บล็อกของ ณรงค์ยุทธ์

ณรงค์ยุทธ์
ทะเลที่เงียบที่สุด  
ณรงค์ยุทธ์
วันคืน...   หยดน้ำค้างเยี่ยมเช้า                ฉ่ำเยือน ซึมแผ่วห้องหับเรือน                 ระลึกรื้น ห้วงฝันตื่นแว่วเหมือน                หยดหนึ่ง
ณรงค์ยุทธ์
เสียงต่างต่างคั่งค้าง          เลื่อนลอย เช้าฉ่ำแล้งฝันรอย              รื่นร้าง เสียงแล้งฉ่ำย่ำคอย            ร้
ณรงค์ยุทธ์
ลุกเตรียมรับฉ่ำแล้ง               อารมณ์ รับคลื่นผ่านคายขม                คั่งค้าง ลุกไหวแว่ววาวชม                 ขวัญชื่น รับตื่นชักเช้าร้าง                     รื่นร้อยรอยเรียง ฯลฯ  
ณรงค์ยุทธ์
วันคืนต่อคลื่นคว้า          พลังใจ ถึงผ่านฟุ้งซ่านไหว         เห่เร้น สัมผัสเพื่อยองใย             ฝันตื่น ทุกฝั่งทางเลือกเฟ
ณรงค์ยุทธ์
เหมือนหนาวเทียมธาตุฟ้า                       เชือนเฉย
ณรงค์ยุทธ์
จนที่สุดทุกข์ล้ำ               ไพศาล หากเล่าฟ้าประทาน           กว่าพื้น ด้วยโหมรุกโรมราน            แว่วดั่ง
ณรงค์ยุทธ์
ไม่รู้แรงกลั่นร้อย               รอยสรรค์ จะหมดจากใจฉัน               กี่ครั้ง ให้ร้อยกลั่นจาบัลย์             สุดที่่
ณรงค์ยุทธ์
เพื่อพิสูจน์ค่าล้ำ              ลางเทียม จริงเท็จในอกเกรียม        กว่ารู้
ณรงค์ยุทธ์
โลกชีวิตแย้มยื่น                   หยัดหลอม
ณรงค์ยุทธ์
แต่นี้และต่อไป                 จะไม่เรียกร้องร่ำเริ่ม โหยไห้หรือหาเหิม           เพียงรู้นึกรู้สึกทำ...