ลุกเตรียมรับฉ่ำแล้ง อารมณ์
รับคลื่นผ่านคายขม คั่งค้าง
ลุกไหวแว่ววาวชม ขวัญชื่น
รับตื่นชักเช้าร้าง รื่นร้อยรอยเรียง ฯลฯ
สายใยกวีนิพนธืฉบับที่ ๑๗ นี้ได้เลือกเอาภุชงคประยาตร์คำฉันท์ อันมีชื่อว่า " เด็ดยอดแม่ดอกตำลึง "
เชิญผู้เผลอผ่านเข้ามาพินิจ..พิศอ่านแล ฯ
ระรั้วลัด ระบัดลาม
สะท้อนทาม ทะทัดเถา
ลลิตลิ่ว ลุรอยเลา
ประช่อช้อย ชอุ่มตรึง
สไบบาง เสบียงรุด
ระรื่นดุจ ประมาณถึง
ขจียอด คะเนพึง
ผะดาแดด ตะวันวาย
สะท้านไหว ฉะฉ่ำเย็น
ยะหยดเร้น ระหว่างสาย-
ระเช้าชูระยอดราย
ลุชีวิต ลิขิตรอย
ละอองลม กระซิบทาง
วดีวางผิผุดผ็อย
ก็เผยต้องระหว่างรอย
ละเหลื่อมชั้น ชะลาโลม
กระจ่างแสง ทิวาโดย
กระจายโหย ก็เหือดโหม
ทะยานพัน ธุ พรรค์โดม
จะเด็ดยิ่ง สล้างชู
สนองหล้า นภาหนึ่ง
ถวายถึง ดนูรู้
ขยายฉัน..ท ลักษณ์ดู
สลักษณ์ทุก สราญรมย์.
บล็อกของ ณรงค์ยุทธ์
ณรงค์ยุทธ์
วันคืน...
หยดน้ำค้างเยี่ยมเช้า ฉ่ำเยือน
ซึมแผ่วห้องหับเรือน ระลึกรื้น
ห้วงฝันตื่นแว่วเหมือน หยดหนึ่ง
ณรงค์ยุทธ์
เสียงต่างต่างคั่งค้าง เลื่อนลอย
เช้าฉ่ำแล้งฝันรอย รื่นร้าง
เสียงแล้งฉ่ำย่ำคอย ร้
ณรงค์ยุทธ์
ลุกเตรียมรับฉ่ำแล้ง อารมณ์
รับคลื่นผ่านคายขม คั่งค้าง
ลุกไหวแว่ววาวชม ขวัญชื่น
รับตื่นชักเช้าร้าง รื่นร้อยรอยเรียง ฯลฯ
ณรงค์ยุทธ์
วันคืนต่อคลื่นคว้า พลังใจ
ถึงผ่านฟุ้งซ่านไหว เห่เร้น
สัมผัสเพื่อยองใย ฝันตื่น
ทุกฝั่งทางเลือกเฟ
ณรงค์ยุทธ์
เหมือนหนาวเทียมธาตุฟ้า เชือนเฉย
ณรงค์ยุทธ์
จนที่สุดทุกข์ล้ำ ไพศาล
หากเล่าฟ้าประทาน กว่าพื้น
ด้วยโหมรุกโรมราน แว่วดั่ง
ณรงค์ยุทธ์
ไม่รู้แรงกลั่นร้อย รอยสรรค์
จะหมดจากใจฉัน กี่ครั้ง
ให้ร้อยกลั่นจาบัลย์ สุดที่่
ณรงค์ยุทธ์
เพื่อพิสูจน์ค่าล้ำ ลางเทียม
จริงเท็จในอกเกรียม กว่ารู้
ณรงค์ยุทธ์
ความลับแห่งชีวิต
ฤๅ ลิขิตที่เผลอพล้ำ
ความล้าถอยรอยกรรม
ณรงค์ยุทธ์
แต่นี้และต่อไป จะไม่เรียกร้องร่ำเริ่ม
โหยไห้หรือหาเหิม เพียงรู้นึกรู้สึกทำ...