สายใยแห่งกวีนิพนธ์ ฉบับที่ ๑๐ " ตลาดนัดเพื่อชีวิตกับข้าพเจ้าร่ำเมามาย " " จากบทกวีรวมเล่ม สายรุ้ง รุ่งเยือน "

ความลับแห่งชีวิต

ฤๅ ลิขิตที่เผลอพล้ำ

ความล้าถอยรอยกรรม

ก็ร้อยเหนี่ยวเกี่ยวรอยทาง  ฯ..

สายใยแห่งกวีนิพนธ์ ฉบับที่ ๑๐ นี้ได้คัดเลือกเอาบทโคลงสี่สุภาพจากรวมเล่ม สายรุ้ง  รุ่งเยือน โดยมีชื่อบท ว่า

" ตลาดนัดเพื่อชีวิตกับข้าพเจ้ารำ่เมามาย" ...ขอเชิญผู้ที่บังเอิญเผลอผ่านเข้ามาเชิญพิศอ่านแล..

           ๏ เช้า – สาย – บ่าย, ป่ายพ้น            เรียดราง

                 โรยเรื่อเฉดสีวาง                                หว่างหล้า

                 พื้นผืนผ่องพรายพราง                        พร่าพอก

                ดอมดอกดาวเดื่อนฟ้า                          ระหย้าหยั่งฝัน ฯลฯ

              ๏ พรรณรายหวั่นคร้าม                            ความเมา

              จิบจอกผ่องผุดเผา                                  ผกกลั้ว

              สวรรค์เกลือกอาจเฉา -                            เฉรูป

              กากสูบกรังก่ายฮั้ว                                  หื่นห้ามขมหวาน ฯ

           ๏ ถ้าสายธารเทือกเท้า                               ทางทวน

             เวิ้งวกวงกระบวน                                    วาดแก้ว

             ฤา หลอนโลกเรรวน                                เรื้อรัด

             ใจจัดจ่อเพริศแพร้ว                                 เพริศพริ้งทางไหน...?

          ๏ ในแห่งหนแห่งห้วง                                   หนเนาว์

             ห้องแห่งย่ำหยั่งเขลา -                             ขลาดแม้น

             ฉลาดกอบกรายเฉา                                 เกิดดับ

              กายกับใจอับแค้น                                   คลุกคล้ำเน่าเหม็น ฯ

          ๏ เห็นตื่นต่อแต่งสร้าง                                  สายใย จริงฤา

            จึงต่างเหมือนแปลกนัย                               นั่นแท้

             ทางท่วงท่าทางไหน                                   วุ่นวิ่ง

             ฤา สิ่งเฝ้าเพียรแก้                                      เกริ่นกู้กว่าสาย..!

           ๏ หมายน้ำใจจากฟ้า                                     ฝากฝัน

             น้ำนิ่งในเงาจันทร์                                        อาจเฝ้า

             ฝากกองทุกข์เทียมทัน                                 เทียบโศลก

              หัวอกริ้วรากเหง้า                                       งุ่มเงื้อกว่าหนำ...

          ๏ ขับลำนำบทนี้                                              นบถึง

            ซึมซับนัยคำนึง                                            ฝากนั้น

            ขณะร่ายรำพึง                                             ผืนฝั่ง

            ฟ้าหยั่งดินใดกั้น                                           ดื่มทิ้งอีกทาง...

          ๏ ระหว่างพบ – พราก, ห้อม -                          ล้อมวัย

           สัตย์ซื่อ รู้สึกไหน                                           หากกล้า

            กระแสชโลมใจ                                              ฝ่าส่อง

            รอยร่องริ้วรายหน้า                                        เพ่งหน้าเห็นเสมอ..

           ๏ เผลอวันผันพกเพ้อ                                       ใฝ่หวัง

             ระหว่างหวั่นรักชัง                                          ชั่งแท้

             เสาะแสงสว่างยัง                                             ย่ำอยู่

             ขย่อนเงื่อนปมแก้                                            กี่ครั้งกลั้วกลืน!

           ๏ ฝืนฝากฝืนฝั่งน้ำ                                             ตาไหน

              ฝืนขณะหายใจ                                               ออกเข้า

              ฝืนทำเพื่อสิ่งใด                                               ดื่มดอก

              หลอนหลอกโลกโศกเศร้า                                 ดื่มทิ้งอีกที!..

                                               .............................................