ไม่รู้แรงกลั่นร้อย               รอยสรรค์

จะหมดจากใจฉัน               กี่ครั้ง

ให้ร้อยกลั่นจาบัลย์             สุดที่่

ถึงทั่วเหือดหายทั้ง             ที่พื้นฐานทน  ฯลฯ

สายใยแห่งกวีนิพนธ์ฉบับนี้ ได้รับเกียรติจาก " ข้าวปั้น "  โดยร้อยกลั่นภาพสะท้อนเป็นบทกลอนสุภาพ อันไว้ชื่อว่า  " เด็กดอยคนดี "

เชิญทุกท่านที่เผลอผ่าน..เชิญพิศอ่านแล...

เด็กดอยคนดี

เด็กดอยคนดี ไม่หนีแม่

กระเตงหลังดูแล หน้าซบแขน

จากดอย..ก้าวลง..ตรงมาแดน -

แว่นแคว้น - ศิวิไลซ์ในเมือง

***ขอบคุณภาพจาก www.stormclub.com***

ลืมตามาแป๋วแล้วก็ หลับ

ไปตามลำดับ แม่ย่างเยื้อง

ไม่ซื้อไม่หา... อย่าขุ่นเคือง

บาทเฟื้องแลก ค่าเหลือ ไว้เจือจาน

เถอะไม่หลอนไม่หลอก ดอกละสิบ

เชิญจับหยิบซื้อหา นึกว่าสงสาร

หรือซาบซึ้ง .. ซึ่งที่ - ถึงไหว้วาน

แล้ว (จะ) ผ่านเลยไปไม่รีรอ

เธอแนบชิด - ลูำกน้อย .. คล้อยเคลื่อน

พลางเอ่ยเอื้อน - - เลือนว้าง .. ก้าวย่างต่อ

เอามาลัยเรียงร้อยไว้ห้อยคอ

พวงดอกช่อเรียงชั้น รอยหวั่นคร้าม!...

เด็กเอ๋ย เด็กดอย ต้องคอยแม่

เขาเมียงมอง..จ้องแล - แต่คำถาม

ยังมีเจ้า ตัวน้อย ต้อยติดตาม

ปีนป่ายข้าม คืนดอย อีกร้อยพัน

เด็กดอยคนดี  ไม่หนีแม่

กระเตงหลังดูแล ดูหลับฝัน...

                                 โดย : ข้าวปั้น