Skip to main content


คนปาย


ไปปายคราวนี้สิ่งที่รู้สึกทันทีตั้งแต่ก่อนถึงปาย คือ โค้งยาก ๆ หายไปไหน ทำไมรู้สึกว่าขับรถง่ายจัง ไม่เหมือนครั้งก่อน ๆ ที่ต้องมีสมาธิในการขับรถ เหยียบเบรก เปลี่ยนเกียร์ให้ทันโค้งหักมุมหักศอกนับร้อยนับพันโค้ง เอาเป็นว่าหิวน้ำไม่มีโอกาสได้ดื่มน้ำ เพราะไม่มีไหล่ทางหรือทางตรง ๆ ให้จอด มีแต่โค้งแต่มุม ตรงไหนก็ดูอันตรายไปหมด


ขนมปาย อ้าละหว่า ขนมไทยใหญ่ อร่อย ไปแล้วต้องกิน

ฉันใช้เวลาสามชั่วโมงถึงปาย แถมมีแวะกินกาแฟ เข้าห้องน้ำที่ร้านกาแฟบนภูเขา ดูราวจอมยุทธสาวเดินทางกลางป่า มีโรงเตี๊ยมตั้งอยู่เดียวดาย คนขายกาแฟก็เป็นน้องผู้หญิง และหมาหนึ่งตัว นั่งใช้อินเตอร์เน็ตจากมือถือและโน้ตบุ๊คอยู่คนเดียวบนยอดเขา เสียดายที่จำชื่อร้านไม่ได้ ถ้าไปจากเชียงใหม่ ขึ้นไปบนภูเขาแล้ว จะมีร้านกาแฟอยู่ขวามือ ตั้งอยู่เดี่ยว ๆ กลางดอย

กลางป่าแบบนี้ยังมีคลื่นโทรศัพท์ของดีแทคก็ไม่เลวนัก


All about coffee กาแฟดีที่ปาย ผลงานในเฟรมสีขาวด้านขวามือ
คือ ผลงานของน้องบางกอก ลูกชายเจ้าของร้าน
ที่ตอนนี้ส่งตัวเองเรียนพร้อมเงินเก็บ ด้วยงานเหล่านี้

คาปูชิโนยามบ่ายหอมกรุ่น ฉันบิดเนื้อตัวยืดเส้นยืดสายแล้วออกเดินทางต่อ เห็นร่องรอยความทรงจำที่ทิ้งไว้สองข้างทาง รอยยิ้ม และมิตรภาพแห้งกรังอยู่ตามรอยถากของภูเขาที่การไฟฟ้ากำลังตั้งเสาไฟขนาดใหญ่ไปปาย ทำให้ปายช่วงนี้ไฟฟ้าดับเป็นประจำ ต้นไม้และป่าเขาไม่อาจประท้วงความเจริญ มนุษย์เล่า


หมาพันธุ์ดี ๆ ที่ปายอาจเป็นเพียงหมาวัด เพราะพอคนเป็นแฟนกันเลิกกันก็ทิ้งหมา

ถึงปายยามบ่ายแก่ ๆ มีเวลาขับรถวนเวียนหลงไปมาเนื่องจากมีการจัดถนนให้เป็นวันเวย์ในบางสายตั้งแต่ฤดูท่องเที่ยวที่ผ่านมา คนหายไปหมดเหลือแต่คนปาย แต่ถนนก็ยังวันเวย์ไม่เลิกรา เพื่อนบอกว่าดีนะที่เขาเลิกล็อคล้อแล้ว ตำรวจจราจรทำงานกลางสี่แยก ฉันยังหลงทิศหลงทางไม่เลิกเหมือนกัน จอดกลางถนนถามตำรวจนั่นแหละ เพราะซ้ายขวาหน้าหลังไม่มีรถใหญ่ตามมา ตำรวจก็ใจดีคงเห็นเราเป็นคนต่างถิ่น ยิ้มไปตอบเราไปและโบกรถไปด้วย


เศรษฐกิจแย่ สินค้า (โปสการ์ด) เหลือเต็มบ้าน ขนไปบริจาคให้บ้านปายนา
ขายเพื่อนำเงินไว้ใช้สำหรับหมาถูกทิ้ง

ปายที่เคยมีถนนสายหลักสายเดียวคือเส้นร้านมิตรไทย ตอนนี้มีตึกรามบ้านช่อง ถนนเลียบริมน้ำที่เคยเป็นเพียงบ้านของคนปายแท้ ๆ มีเกสเฮาส์อยู่ไม่กี่ที่ ตอนนี้ถนนเส้นนั้นให้ความรู้สึกเหมือนถนนในเกาะเล็ก ๆ อย่างเกาะเต่า

ปาย คือ เกาะกลางทะเลดอย

ปล. เอาคลิบมาไม่ได้ ขอแปะลิ้งค์ให้ตามไปฟังเพลงที่ยูทูปแล้วกันนะคะ
http://www.youtube.com/watch?v=_EyoXb4DtHA&feature=related 
เพลง Local Hero ค่ะ Mark Knopfler เหมาะสำหรับเดินทางกลางฝน เหงา ๆ ดีค่ะ

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ  
โอ ไม้จัตวา
  รูปนี้ก็ต้องจับกล้องนิ่ง ๆ เพราะถ่ายท้องฟ้าตอนเย็น
โอ ไม้จัตวา
 คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย
โอ ไม้จัตวา
  หลายคนถามว่าถ่ายรูปอย่างไรให้สวย ช่วยสอนหน่อยได้ไหม ความที่ไม่ได้ร่ำเรียนเรื่องการถ่ายภาพมาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้เราสอนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เช่นกัน คำตอบที่บอกไปส่วนใหญ่จะบอกแบบโยนกล้องให้แล้วไปหาเอา
โอ ไม้จัตวา
  ไปกินปลาสะแงะมาแล้ว รสชาติและเนื้อคล้าย ๆ กับปลาคังน่ะ ร้านที่ไปกินเป็นร้านอาหารอร่อยด้วยรสมือคนปรุง ชื่อร้านน้องเบส ขอแนะนำ เป็นห้องแถวสองคูหา นอกจากปลาสะแงะที่น่าลิ้มรสแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้อีกเมนูหนึ่งของร้านนี้คือ เห็ดหอมทอดซีอิ้ว ที่มีน้ำจิ้มสีเขียวสูตรของร้านนี้โดยเฉพาะ อร่อยจริง ๆ
โอ ไม้จัตวา
ภาพจาก www.thailandoutdoor.com ไปปายคราวที่แล้ว ได้ยินชื่อปลาสะแงะในเมนูร้านอาหารร้านอร่อย (ร้านน้องเบส เห็ดหอมทอดอร่อยด้วยน้ำจิ้มสีเขียว) แต่ก็ไม่ได้กิน ถามใครก็ตอบไม่ได้ว่าเป็นปลาอะไร ดียังไง ทำไมต้องปลาสะแงะ จนกระทั่งมาเจอข้อเขียนของคุณ’รงค์  วงษ์สวรรค์ ที่เคยเขียนไว้ถึงปลาชนิดหนึ่งชื่อปลาไหลหูดำ “ปลาไหลหูดำ  โอว  หี่  เหมา  ปรุงรสน้ำแดงกับเห็ดหอมและผักบุ้ง--เอ้งฉ่าย   ปลานี้อิมพอร์ทเข้ามาจากฮ่องกงราคาแพงและมีกินในฤดูเดือนเท่านั้น แต่บางคนบอกความลับว่า  พรานปลาแถบลุ่มน้ำตาปีภาคใต้นำมาส่งอย่างไม่เปิดเผยเพื่อการผดุงราคาเหนือกว่าปลาอื่น…
โอ ไม้จัตวา
http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3 เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า
โอ ไม้จัตวา
  ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป  
โอ ไม้จัตวา
ดอกไม้ริมทาง ใครจะนึกบ้างว่าเมืองที่ “อะไรก็ปาย” ในพ.ศ.นี้ เคยเป็นดินแดนสำหรับเนรเทศผู้กระทำความผิดมาก่อน ย้อนหลังไปไกลเจ็ดร้อยกว่าปี เมื่อเริ่มสร้างเมืองเชียงใหม่ขึ้นในพ.ศ. 1839 ในสมัยราชวงศ์มังรายปกครองเชียงใหม่นี้ ปายก็เป็นเมืองหน้าด่านเมืองหนึ่งของเชียงใหม่ ในชื่อว่า “เมืองน้อย” ซึ่งปัจจุบันบ้านเมืองน้อย (อยู่ระหว่างปายกับอ.เวียงแหง) เป็นหมู่บ้านของชาวปกากญอ อยู่ต้น ๆ ของแม่น้ำปาย
โอ ไม้จัตวา
  ได้เวลาพารถคันน้อย ๆ ไปออกกำลังกายอีกแล้ว คราวนี้ไปแบบไม่รู้อะไรเลย บ้านวัดจันทร์ ฉันรู้จักในนามป่าสนวัดจันทร์ ความที่ชอบต้นสนสองใบ สามใบ และไม่เคยแยกออกสักทีว่าอย่างไหนสองใบ หรือสามใบ แต่ที่ชอบคือใบฝอย ๆ เวลามองไกล ๆ แล้วดูเป็นฟู่ ๆ สวยดี ใบสนไม่มีน้ำ ยามหน้าแล้งจึงยังเขียวอยู่เนื่องจากมีน้ำมันอยู่ข้างใน
โอ ไม้จัตวา
คนปาย
โอ ไม้จัตวา
ตื่นเช้ามาด้วยอาการแฮ้งค์ดาวแดงอย่างสุดชีวิต ความที่เคมีในร่างการเริ่มปฏิเสธดาวดาวสีแดงดวงนี้ ทำให้ชีวิตฉันง่ายขึ้นเมื่อต้องชะตากับลีโอ จนเพื่อนร่วมทางบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กินลีโอ