Skip to main content

http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3

เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ

แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า

\\/--break--\>
เป็นไปด้วยคนค่ะ เป็นบ้าเจ้าตัวเล็กที่ใหญ่วันใหญ่คืน ต้องพูดว่าใหญ่จริงๆ เพราะจากรูปที่เห็นนี้เข้าไปถ่ายเมื่อวันที่
30 มิถุนายน 2552 แต่นี่ผ่านไปไม่ถึงสองอาทิตย์ แพนด้าน้อยโตไวมาก

รูปนี้เห็นจุดขาวที่หลังเท้าอย่างชัดเจน เป็นจุดขาวที่ผู้เชี่ยวชาญของจีนเค้าบอกว่า แพนด้าตัวอื่นไม่มี มีแต่เจ้าแพนด้าน้อยตัวนี้ วันที่ไปถ่ายรูปนั้นเป็นวันแถลงข่าวของจังหวัดเชียงใหม่ เรามีโอกาสเข้าไป ก็เลยได้เกาะอยู่หน้าตู้นานหน่อย จนเกิดอาการติดไวรัสความน่ารักของแพนด้าเข้าไป ทุกวันนี้ตื่นเช้าและก่อนนอน จะเข้าไปดูเวบนี้ค่ะ

http://www.zoothailand.org/panda/livepanda.php

ตอนที่เขียนอยู่นี้ สองแม่ลูกยังนอนกอดกันอยู่เลย ดู ๆ ไปแล้วแพนด้าหน้าคล้าย ๆ แมวเหมือนกัน โดยเฉพาะตอนหลับ ลีออง ก็ลีออง เหอะ ถ้าเจอแพนด้าน้อยอยู่ในบ้านรับรองตกกระป๋อง ฮ่า ฮ่า

ดูสิ นอนอ้าปากหวอ

อ่า...เมื่อวานดูรายการทีวีรายการหนึ่ง เขามอบภารกิจให้ผู้ร่วมรายการไปเชียงใหม่ และนำขนแพนด้ามาสองเส้น ขาวเส้น ดำเส้น ระหว่างการตามหาขนแพนด้านั้น เราไม่รู้ว่าทางสวนสัตว์ซึ่งหวงแพนด้าอย่างกับอะไรดี ยอมให้รายการเข้าไปถ่ายทำในกรงแพนด้า โดยให้คุณปู่ปีนเข้าไปในโซนที่เขากั้นไว้ และใช้เครื่องดูดฝุ่นยื่นเข้าไปภายในบริเวณของแพนด้า เพื่อพยายามดูดขนแพนด้าซึ่งอาจร่วงอยู่ตรงนั้น เครื่องดูดฝุ่นก็เสียงดัง จนคนที่เดินดูอยู่แถวนั้นมองอย่างงง ๆ แล้วรายการก็จบไป แต่ฉายตัวอย่างตอนต่อไปให้ชม ว่าเป็นคนธรรมดาสองคนที่ได้เข้าใกล้แพนด้าที่สุด ในภาพคือผู้เล่นใส่ชุดเขียวเหมือนหมอผ่าตัด เข้าไปที่หน้ากรงแพนด้า คาดว่าจะเป็นกรงหลินฮุ่ย และลูก

รูปนี้น่าจะเป็นจิ๋มหรือก้นของแพนด้าน้อย ดูแล้วเหมือนส่วนปากของแมวอ่ะ ฮ่า ฮ่า

ก่อนหน้านี้ฉันเคยโทรศัพท์ติดต่อไปที่สวนสัตว์ ว่าทำอย่างไรจึงจะนำภาพแพนด้าน้อยมาทำโปสการ์ดแฮนด์เมดขายได้ ในฐานะช่างภาพที่มีอาชีพทำโปสการ์ดขายอยู่ในเมืองเชียงใหม่ มองเห็นความน่ารัก และมีภาพอยู่ในมือ แต่ฉันก็ไม่อยากละเมิดกฎเกณฑ์ เพราะทราบมาว่ารูปแพนด้ามีลิขสิทธิ์ ผู้ที่เกี่ยวข้องยังเตรียมการจะออกจับคนนำแพนด้ามาทำสินค้าขายที่ถนนคนเดินด้วย

คนที่รับเรื่องแจ้งว่า ต้องมาคุยกับเจ้านายเค้า ฉันก็ถามชื่อ เขาตอบว่าชื่อคุณเอครับ ฉันขอชื่อจริง เขาตอบว่า บอกไม่ได้ครับ ฉันก็ถามว่าคุณได้สัมปทานมาเหรอ เขาตอบว่าใช่ งั้นฉันขอชื่อบริษัท เขาตอบว่า บอกไม่ได้ครับ!!!

ฉันก็ไม่ได้ตามต่อ เพราะยุ่งงานอื่น และคิดว่าไม่ขายก็ได้ ฉันเพียงแต่อยากเผื่อแผ่ความน่ารักให้คนอื่นดูตามกิเลสของอาชีพเท่านั้น และไม่คิดว่าการขายการ์ดแฮนด์เมดจะทำให้ร่ำรวยขึ้นมาได้ แต่พอมาเห็นในรายการทีวีพาคนปีนกรงแพนด้าแล้วก็รู้สึกว่า อะไรกัน! ในขณะที่กับคนเล็กคนน้อยที่ทำมาหากินคุณจะไล่จับเค้า แต่สื่อใหญ่รายการทีวีคุณยอมให้ข้ามกฎเข้าไปไซร้หาขนแพนด้าได้

มันจะไม่น่ารักก็ตรงคนนี่แหละ

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ  
โอ ไม้จัตวา
  รูปนี้ก็ต้องจับกล้องนิ่ง ๆ เพราะถ่ายท้องฟ้าตอนเย็น
โอ ไม้จัตวา
 คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย
โอ ไม้จัตวา
  หลายคนถามว่าถ่ายรูปอย่างไรให้สวย ช่วยสอนหน่อยได้ไหม ความที่ไม่ได้ร่ำเรียนเรื่องการถ่ายภาพมาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้เราสอนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เช่นกัน คำตอบที่บอกไปส่วนใหญ่จะบอกแบบโยนกล้องให้แล้วไปหาเอา
โอ ไม้จัตวา
  ไปกินปลาสะแงะมาแล้ว รสชาติและเนื้อคล้าย ๆ กับปลาคังน่ะ ร้านที่ไปกินเป็นร้านอาหารอร่อยด้วยรสมือคนปรุง ชื่อร้านน้องเบส ขอแนะนำ เป็นห้องแถวสองคูหา นอกจากปลาสะแงะที่น่าลิ้มรสแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้อีกเมนูหนึ่งของร้านนี้คือ เห็ดหอมทอดซีอิ้ว ที่มีน้ำจิ้มสีเขียวสูตรของร้านนี้โดยเฉพาะ อร่อยจริง ๆ
โอ ไม้จัตวา
ภาพจาก www.thailandoutdoor.com ไปปายคราวที่แล้ว ได้ยินชื่อปลาสะแงะในเมนูร้านอาหารร้านอร่อย (ร้านน้องเบส เห็ดหอมทอดอร่อยด้วยน้ำจิ้มสีเขียว) แต่ก็ไม่ได้กิน ถามใครก็ตอบไม่ได้ว่าเป็นปลาอะไร ดียังไง ทำไมต้องปลาสะแงะ จนกระทั่งมาเจอข้อเขียนของคุณ’รงค์  วงษ์สวรรค์ ที่เคยเขียนไว้ถึงปลาชนิดหนึ่งชื่อปลาไหลหูดำ “ปลาไหลหูดำ  โอว  หี่  เหมา  ปรุงรสน้ำแดงกับเห็ดหอมและผักบุ้ง--เอ้งฉ่าย   ปลานี้อิมพอร์ทเข้ามาจากฮ่องกงราคาแพงและมีกินในฤดูเดือนเท่านั้น แต่บางคนบอกความลับว่า  พรานปลาแถบลุ่มน้ำตาปีภาคใต้นำมาส่งอย่างไม่เปิดเผยเพื่อการผดุงราคาเหนือกว่าปลาอื่น…
โอ ไม้จัตวา
http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3 เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า
โอ ไม้จัตวา
  ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป  
โอ ไม้จัตวา
ดอกไม้ริมทาง ใครจะนึกบ้างว่าเมืองที่ “อะไรก็ปาย” ในพ.ศ.นี้ เคยเป็นดินแดนสำหรับเนรเทศผู้กระทำความผิดมาก่อน ย้อนหลังไปไกลเจ็ดร้อยกว่าปี เมื่อเริ่มสร้างเมืองเชียงใหม่ขึ้นในพ.ศ. 1839 ในสมัยราชวงศ์มังรายปกครองเชียงใหม่นี้ ปายก็เป็นเมืองหน้าด่านเมืองหนึ่งของเชียงใหม่ ในชื่อว่า “เมืองน้อย” ซึ่งปัจจุบันบ้านเมืองน้อย (อยู่ระหว่างปายกับอ.เวียงแหง) เป็นหมู่บ้านของชาวปกากญอ อยู่ต้น ๆ ของแม่น้ำปาย
โอ ไม้จัตวา
  ได้เวลาพารถคันน้อย ๆ ไปออกกำลังกายอีกแล้ว คราวนี้ไปแบบไม่รู้อะไรเลย บ้านวัดจันทร์ ฉันรู้จักในนามป่าสนวัดจันทร์ ความที่ชอบต้นสนสองใบ สามใบ และไม่เคยแยกออกสักทีว่าอย่างไหนสองใบ หรือสามใบ แต่ที่ชอบคือใบฝอย ๆ เวลามองไกล ๆ แล้วดูเป็นฟู่ ๆ สวยดี ใบสนไม่มีน้ำ ยามหน้าแล้งจึงยังเขียวอยู่เนื่องจากมีน้ำมันอยู่ข้างใน
โอ ไม้จัตวา
คนปาย
โอ ไม้จัตวา
ตื่นเช้ามาด้วยอาการแฮ้งค์ดาวแดงอย่างสุดชีวิต ความที่เคมีในร่างการเริ่มปฏิเสธดาวดาวสีแดงดวงนี้ ทำให้ชีวิตฉันง่ายขึ้นเมื่อต้องชะตากับลีโอ จนเพื่อนร่วมทางบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กินลีโอ