Skip to main content

สัปดาห์นี้ขอแนะนำวิธีรีทัชรูปแบบง่าย ๆ เริ่มจากโรคจิตของอิฉันเองที่ทนเห็นสายไฟรกรุงรังไม่ได้ ไม่ว่าจะในชีวิตจริงหรือในภาพ มีใครเป็นแบบนี้มั่งไหมเนี่ย เห็นไม้แขวนเสื้อกองรวมกันยุ่ง ๆ หรือสายโทรศัพท์ สายไฟ สายอะไรก็ตาม พันกันยุ่ง ๆ แล้วจะรู้สึกใจคุกรุ่นขึ้นมาเหมือนมีคนยั่วโมโห ทนไม่ได้ต้องนั่งคลาย ๆ ๆ ๆ

ไม่ต้องให้หมอบอก บอกตัวเองก็ได้ว่าโรคจิต

 


 

ชอบรอยยิ้มข้างถนนที่เมืองปายรูปนี้ รู้สึกว่าแค่มองให้เห็น โลกก็มีรอยยิ้มให้เราเสมอ บ้านนี้เจ้าของคงอารมณ์ดี แจกรอยยิ้มตั้งแต่หน้าบ้าน ขี่จักรยานผ่านไปเลยต้องจอดยิ้มตอบและกดชัตเตอร์มาสองรูป

 


 

ความที่ทนเห็นสายไฟแบบนี้ไม่ได้ ซึ่งเมืองไทยเป็นเมืองที่มีสายไฟรกรุงรังที่สุด ถ้าใครเคยผ่านข่วงท่าแพกลางเมืองเชียงใหม่ มีร้านกาแฟสตาร์บั๊คตั้งอยู่ตรงตึกหัวมุม ซึ่งถือว่าเป็นทำเลทองกลางเมืองเชียงใหม่ได้วิวข่วงประตูท่าแพที่แทบจะเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของเมือง แต่ที่น่าสงสารที่สุดคือมุมตึกพอดี หากมองผ่านกระจกชั้นสองของร้าน ก่อนที่จะเห็นข่วงประวัติศาสตร์ของเมือง ก็จะต้องผ่านโครตของโครตสายไฟอภิมหารุงรังก่อน

จากภาพนี้คลิ้กที่ปุ่มตามภาพ ชื่อว่าปุ่ม
cloning

 


 

ปุ่มโคลนนิ่ง ชื่อก็บอกอยู่แล้ว มันคือคำสั่งโคลนนิ่งส่วนที่ต้องการไปไว้ในส่วนที่เราไม่ต้องการ หลังจากนั้นก็เข้าไปคลิ้กปุ่ม brush ข้างบนตามภาพ เลือกขนาดของการโคลน เล็กใหญ่เลือกเล็กได้ตามความเหมาะสม ภาพนี้เราเลือกที่ 200 ให้ขอบเบลอ เพื่อเวลาโคลนจะได้ไม่เห็นขอบชัด นอกจากหลอกสายตาแล้วยังหลอกตัวเองอีกด้วย

 


 

หลังจากนั้น เลือกส่วนที่เราต้องการโคลน เช่นภาพนี้เราโคลนสีขาวไปกลบสายไฟ เราก็ชี้ลูกศรซึ่งจะเห็นเป็นวงกลมโล่ง ๆ ที่จุดนั้น แล้วกดปุ่ม Alt วงกลมโล่ง ๆ จะเปลี่ยนเป็นวงกลมเล็กสองวงซ้อนกันมีเครื่องหมายบวกทับตรงกลาง แล้วคลิ้กเมาท์หนึ่งที เจ้าวงกลมก็จะโคลนภาพตรงนี้ไว้แล้วเปลี่ยนกลับมาเป็นวงกลมโล่ง ๆ อีกครั้งโดยอัตโนมัติ จากนั้นเราเลื่อนวงกลมขึ้นไปตรงสายไฟที่เราต้องการลบ แล้วคลิ้กหนึ่งที สายไฟก็จะหายไป

 

อาจจะเห็นว่าทำไมไม่ใช้ยางลบลบเลย ก็ได้ถ้าเป็นสีขาวธรรมดา แต่ในกรณีที่เราจะลบสายไฟที่พาดอยู่บนต้นไม้ อย่างภาพต่อไป

 

 

ภาพนี้สายไฟยังลากยาวมาผ่านต้นไม้ ถ้าใช้ยางลบลบต้นไม้ก็จะเป็นสีขาวไปเลย เมื่อเราใช้คำสั่งโคลน เราก็ใช้วิธีตามที่บอกข้างต้น โคลนแล้วคลิ้ก เอาใบเขียว ๆ จากที่หนึ่งมาใส่อีกที่หนึ่ง ที่ทำมานี้ยังไม่เนียนเท่าไร

 

วิธีนี้นำไปใช้รีทัชใบหน้า สิว ตีนกา ไฝ ฝ้า รอยเหี่ยวย่น เคยแม้กระทั่งรีทัชเอาสายออกซิเจนที่คล้องไปที่จมูกคนออก จากคนป่วยกลายเป็นคนใจดีสดชื่น

 

ถ้าอยากเล่นสนุกลองส่งภาพมาที่

longmaeping@gmail.com ก็ได้นะ เราลองเอามาเป็นเคสรีทัชให้ดูได้หนุก ๆ

 

 

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ  
โอ ไม้จัตวา
  รูปนี้ก็ต้องจับกล้องนิ่ง ๆ เพราะถ่ายท้องฟ้าตอนเย็น
โอ ไม้จัตวา
 คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย
โอ ไม้จัตวา
  หลายคนถามว่าถ่ายรูปอย่างไรให้สวย ช่วยสอนหน่อยได้ไหม ความที่ไม่ได้ร่ำเรียนเรื่องการถ่ายภาพมาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้เราสอนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เช่นกัน คำตอบที่บอกไปส่วนใหญ่จะบอกแบบโยนกล้องให้แล้วไปหาเอา
โอ ไม้จัตวา
  ไปกินปลาสะแงะมาแล้ว รสชาติและเนื้อคล้าย ๆ กับปลาคังน่ะ ร้านที่ไปกินเป็นร้านอาหารอร่อยด้วยรสมือคนปรุง ชื่อร้านน้องเบส ขอแนะนำ เป็นห้องแถวสองคูหา นอกจากปลาสะแงะที่น่าลิ้มรสแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้อีกเมนูหนึ่งของร้านนี้คือ เห็ดหอมทอดซีอิ้ว ที่มีน้ำจิ้มสีเขียวสูตรของร้านนี้โดยเฉพาะ อร่อยจริง ๆ
โอ ไม้จัตวา
ภาพจาก www.thailandoutdoor.com ไปปายคราวที่แล้ว ได้ยินชื่อปลาสะแงะในเมนูร้านอาหารร้านอร่อย (ร้านน้องเบส เห็ดหอมทอดอร่อยด้วยน้ำจิ้มสีเขียว) แต่ก็ไม่ได้กิน ถามใครก็ตอบไม่ได้ว่าเป็นปลาอะไร ดียังไง ทำไมต้องปลาสะแงะ จนกระทั่งมาเจอข้อเขียนของคุณ’รงค์  วงษ์สวรรค์ ที่เคยเขียนไว้ถึงปลาชนิดหนึ่งชื่อปลาไหลหูดำ “ปลาไหลหูดำ  โอว  หี่  เหมา  ปรุงรสน้ำแดงกับเห็ดหอมและผักบุ้ง--เอ้งฉ่าย   ปลานี้อิมพอร์ทเข้ามาจากฮ่องกงราคาแพงและมีกินในฤดูเดือนเท่านั้น แต่บางคนบอกความลับว่า  พรานปลาแถบลุ่มน้ำตาปีภาคใต้นำมาส่งอย่างไม่เปิดเผยเพื่อการผดุงราคาเหนือกว่าปลาอื่น…
โอ ไม้จัตวา
http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3 เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า
โอ ไม้จัตวา
  ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป  
โอ ไม้จัตวา
ดอกไม้ริมทาง ใครจะนึกบ้างว่าเมืองที่ “อะไรก็ปาย” ในพ.ศ.นี้ เคยเป็นดินแดนสำหรับเนรเทศผู้กระทำความผิดมาก่อน ย้อนหลังไปไกลเจ็ดร้อยกว่าปี เมื่อเริ่มสร้างเมืองเชียงใหม่ขึ้นในพ.ศ. 1839 ในสมัยราชวงศ์มังรายปกครองเชียงใหม่นี้ ปายก็เป็นเมืองหน้าด่านเมืองหนึ่งของเชียงใหม่ ในชื่อว่า “เมืองน้อย” ซึ่งปัจจุบันบ้านเมืองน้อย (อยู่ระหว่างปายกับอ.เวียงแหง) เป็นหมู่บ้านของชาวปกากญอ อยู่ต้น ๆ ของแม่น้ำปาย
โอ ไม้จัตวา
  ได้เวลาพารถคันน้อย ๆ ไปออกกำลังกายอีกแล้ว คราวนี้ไปแบบไม่รู้อะไรเลย บ้านวัดจันทร์ ฉันรู้จักในนามป่าสนวัดจันทร์ ความที่ชอบต้นสนสองใบ สามใบ และไม่เคยแยกออกสักทีว่าอย่างไหนสองใบ หรือสามใบ แต่ที่ชอบคือใบฝอย ๆ เวลามองไกล ๆ แล้วดูเป็นฟู่ ๆ สวยดี ใบสนไม่มีน้ำ ยามหน้าแล้งจึงยังเขียวอยู่เนื่องจากมีน้ำมันอยู่ข้างใน
โอ ไม้จัตวา
คนปาย
โอ ไม้จัตวา
ตื่นเช้ามาด้วยอาการแฮ้งค์ดาวแดงอย่างสุดชีวิต ความที่เคมีในร่างการเริ่มปฏิเสธดาวดาวสีแดงดวงนี้ ทำให้ชีวิตฉันง่ายขึ้นเมื่อต้องชะตากับลีโอ จนเพื่อนร่วมทางบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กินลีโอ