เหมือนฟ้าดำเก็บดาววิบวาวดวง
และเหมือนแดดโชติช่วงกลับหุบหาย
เมื่อผีเสื้อปีกงามพบความตาย
และเหมือนฝันเกลื่อนรายเส้นทางจร
ใต้ใจรู้สึกโลกหมุนกลับ
ขาวพลิกดำขลับใจโหยอ่อน
ดูสิน้ำตาฉันหลั่งบทกลอน
ผ่าวแต่ไม่ร้อนอย่างเคยเป็น
ยินไหม “จเรวัฒน์ เจริญรูป”
ใจดั่งจะจูบแม้ทุกข์เข็ญ
โลกทั้งโลกรู้ความเยียบเย็น
ใครเล่ารู้ความเป็นของกวี
เถิดพรุ่งนี้พบกันบนฟ้ากว้าง
พบในความอ้างว้างโค้งรุ้งสี
ฉันจะจำเธอไว้-ใจกวี
พบในงามความดี-ฤดีดาล
“จเรวัฒน์” จากแล้วเหมือนยังอยู่
เหมือนยังนั่งเคียงคู่ ครูเขียนอ่าน
เรารู้เธอจะเป็นเช่นตำนาน
ผู้สร้างความต้านทานทระนง
อาลัยยิ่งกับการจากไปของกวีหนุ่มผู้มุ่งมั่นในงานกวีนิพนธ์
ป ร เ ม ศ ว ร์ ก า แ ก้ ว
๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๐