ระบำสายฝน

By : aphs.worldnomads.com/lani/2261/raining.jpg

แซกโซโฟนเอื้อนเอ่ยไม่เคยสนใจเมื่อวันวาน

"ฉันจะดื่มวันพรุ่งด้วยค่ำคืนนี้ทั้งหมด"

เสรีภาพยังอวดโฉมในโมงยามอันสุกสว่าง

ทุกคนเทตัวเองออกจากตัวตนเป็นชีวิต

ละลายไปกับเสียงสรวลเสเฮฮา

หลายจุดประสงค์หรือหลายความต้องการ

ปรากฏลวดลายบนผืนผ้าเดียวกัน

บรรยากาศอบอวลถูกเขย่าดังเหล้าค็อกเทล

บางคนต้องการดนตรีเป็นสิ่งประกอบ

แต่ฉันต้องการซึมซับกับดนตรี

กีต้าร์แผดสนั่นผ่านตู้แอมป์

ตะคอกคำรามไปยังแก้วทุกใบ

"ฉันเห็นเงามืดแสร้งหลบไปที่ไหนสักแห่ง

ฉันเห็นโลกทุกใบต่างซ่อนรอยร้าว"

ท่ามกลางหมู่โต๊ะม้านั่งเรียงราย

บางความโดดเดี่ยวต่างลอบเหลียวมองซึ่งกันและกัน

ในเวลาน่าตักตวงเช่นนี้

จะมีประโยชน์อันใดที่จะเอ่ยอ้างถึงบทกวี

นอกจากแซกโซโฟนที่ทุกคนต้องการ

ให้มันเป่าเสียง...

ฉันยกแก้วของฉันขึ้นดื่ม

ทุกทุกนาทีคือแก้วที่พร่องลง

ฉันหลับตาลงครู่หนึ่งเพื่อหลบเร้นออกไป

สัมผัสสายฝนเริงร่ายตกลงมาเนืองนอง

กลางความเปล่าเปลี่ยวอันลึกซึ้ง

  ศักดิ์ชัย ตันศิริ