Skip to main content

ไนท์ซาฟารีที่อยู่ของสัตว์กลางคืน ฉันไม่เคยไปที่นั่นสักครั้งเดียว แม้ว่าจะมีงานเปิดอย่างยิ่งใหญ่ ใครต่อใครก็เดินทางไปที่นั่น และฉันถูกถามบ่อยๆ ว่า “ไปไนท์ซาฟารีมาหรือยัง” “ทำไมไม่ไป”


ฉันได้แต่ยิ้มๆ ไม่ได้ตอบอะไร นอกจากว่า คนถามมีเวลาจริง ๆ ฉันก็จะอธิบายให้เขาฟังว่า ที่ไม่ไปเพราะไม่เห็นด้วยกับการสร้างไนท์ซาฟารีตั้งแต่ต้นและเห็นด้วยกับกลุ่มคัดค้านมาโดยตลอด ไปประชุมสัมมนากับเขาเสมอ


ส่วนที่ไม่ควรสร้างก็คือ อันดับแรก ไม่เห็นด้วยกับการเอาสัตว์ป่าเลี้ยงในกรงยิ่งเป็นสัตว์ในต่างแดนอีกยิ่งไม่ควร และสอง เห็นว่าไม่มีความจำเห็นใดๆ ที่จะสร้างเพราะใช้งบประมาณมากถึงสองร้อยกว่าล้าน และสาม พื้นที่ที่จะใช้เป็นพื้นที่ป่าที่ควรดูแลรักษาไว้เป็นป่าใกล้เมืองเชียงใหม่ รู้มาว่ามีพรรณไม้ในวรรณคดีอีกหลายอย่าง และสี่ การดูแลสัตว์จะต้องใช้น้ำจำนวนมาก ในขณะที่น้ำไม่เพียงพอสำหรับอุปโภคบริโภคอยู่แล้ว


ปลายปี 2551

เช้าวันที่ 26 ธันวาคม 2551องค์กรด้านการอนุรักษ์หลายองค์กรเช่นเครือข่ายคุ้มครองสัตว์ป่าไทย ภาคีคนฮักเชียงใหม่ ชมรมอนุรักษ์นกและสิ่งแวดล้อมล้านนา สถาบันสิทธิชุมชน และกลุ่ม Lanna Dog Rescue มีการวางหรีดอุทิศส่วนกุศลให้กับสัตว์ป่าที่เสียชีวิตในไนท์ซาฟารี และยื่นหนังสือกับผู้บริหารให้เปิดเผยข้อมูลในการทำงานการดูแลสัตว์ โดยมีองค์การกลางที่แต่งตั้งขึ้นมาใหม่ เพื่อให้ประชาชนมีส่วนร่วมและตรวจสอบได้อย่างโปร่งใส



ไว้อาลัยแด่สัตว์ป่าที่มาตายในไนท์ซาฟารี”

พวงหรีด ที่เขียนว่า “ไว้อาลัยแด่...สัตว์ป่าที่มาตายในไนท์ซาฟารี” มีกระถางธูปอยู่ใกล้ๆ มีพระสวดบังสกุล ผู้คนที่ผ่านไปมาหยุดไว้อาลัยด้วย เด็กๆ จากปางแฟนและหนองควายคิดส์ร่วมไว้อาลัย โดยมีการแสดงหุ่นสัตว์ สวมหัวสัตว์นอนตายเกลื่อน


ผู้จัดการพื้นที่พิเศษเชียงใหม่ไนท์ซาฟารี และเจ้าหน้าที่ออกมารับจดหมายและบอกว่า เขาย้ายมาใหม่ มีทีมงานย้ายมาใหม่หลายคน และตั้งใจจะมาแก้ปัญหาในไนท์ซาฟารี และยินดีให้มีการแต่งตั้งคนนอกเป็นคณะกรรมการที่มาจากประชาชนหลายภาคส่วน เพื่อการมีส่วนร่วมของคนในท้องถิ่น

 


เกิดมาแล้วจะอยู่อย่างไร

ไนท์ซาฟารีเกิดขึ้นมาแล้วในเมืองเชียงใหม่ คำถามต่อไปคือ แล้วอนาคตจะอยู่อย่างไร เมื่อมีสัตว์ตายจำนวนมากถึง 300 ตัว ภาพข่าวสร้างความรันทดหดหู่ยิ่ง แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าเป็นของเก่า ภาพเก่า ตอนนี้ได้มีการปรับปรุงการดูแลและมีการทำงานร่วมกับองค์กรส่วนสัตว์


นายแพทย์ รังสฤษฎ์ กาญจนะวณิชย์ (หมอหม่อง) ประธานชมรมอนุรักษ์นกและธรรมชาติล้านนา ได้กล่าวกับผู้บริหารว่า หากไนท์ซาฟารีไม่สามารถจัดการดูแลสัตว์ให้ดีได้ ก็เสนอว่าให้ปิดไป และดำเนินการไนท์ฟาซารีให้เป็นอย่างอื่น สัตว์ที่มีอยู่ก็พิจารณาส่งคืนไป หรือเอาไปไว้ตามที่ต่างๆ


ข้อเสนออีกอย่างหนึ่งคือ เปิดเวทีให้ภาคประชาชนได้รับรู้เรื่องราวในไนท์ซาฟารีและร่วมกำหนดอนาคตของเชียงใหม่ไนท์ซาฟารี


ได้มีการเชิญตัวแทนที่มายื่นหนังสือเรียกร้องเข้าไปข้างใน และฉันก็ได้ติดตามเข้าไปด้วย เจ้าหน้าที่ที่นั่นบอกว่า ไนท์ซาฟารีไม่สามารถเลี้ยงตัวเองด้วยธุรกิจการเก็บเงินคนเพื่อมาดูสัตว์ได้ แต่จะอยู่ได้ถ้าพัฒนาพื้นที่เพื่ออย่างอื่นด้วย เช่น ทำร้านอาหาร ขายของที่ระลึก จัดเป็นแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ และตอนนี้ได้เปิดให้โรงเรียนต่างๆ นำเด็กเข้ามาจัดกิจกรรมต่างๆ เช่น ในวันนี้มีเด็กอนุบาลอยู่จำนวนหนึ่ง


ข้อสรุป

ฉันคิดไปเองว่าต่อไปนี้น่าจะเป็นเรื่องดีๆ บ้าง เมื่อต่างพูดคุยกันดีๆ มีท่าทีที่ดีต่อกันในการจัดการเพราะเราต้องยอมรับว่า สิ่งนั้นเกิดขึ้นมาแล้ว และสัตว์ต่างๆ ก็จากไปแล้วหลายตัว ผู้คนที่ทำงานก็ผ่านไปแล้วหลายรุ่น ที่สรุปกันว่า จะมีการแต่งตั้งกลุ่มคนภายนอกเข้าไปรับรู้รับฟังและร่วมดำเนินงานด้วยน่าจะเป็นทางออกที่ดีและเป็นจริงได้ แต่ก่อนอื่นต้องข้ามพ้นความไม่ไว้วางใจ และการกล่าวโทษซึ่งกันและกันก่อน ความร่วมมือจึงจะเกิดขึ้นได้






บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
มีคำกล่าวว่า "อาหารอายุสั้น คนกินอายุยืน อาหารอายุยืน คนกินอายุสั้น" แรกที่ฟังก็รู้สึกรำคาญคนพูดนิด ๆ เพราะเรากำลังกินอาหารอายุยืนแต่เราไม่อยากอายุสั้น สงสัยใช่ไหมคะว่าอาหารแบบไหนที่อายุยืน อาหารที่ปรุงแต่งมาเรียบร้อยแล้ว แช่ตู้ไว้ได้นานๆ นั่นคืออาหารอายุยืน กินกันได้นานๆ แช่ไว้ในตู้เย็น อาหารพวกนี้คนกินอายุสั้น แต่อาหารอายุสั้นก็พวกเห็ด ผักบุ้ง พวกเหล่านี้เป็นอาหารอายุสั้นอยู่ได้ไม่นาน แต่คนกินอายุยืน แต่เดี๋ยวนี้มีมะเขือเทศอายุยืนด้วยนะคะ เป็นพวกตัดต่อพันธุกรรมแบบให้ผิวแข็งไม่บอบช้ำในระหว่างขนส่ง
แพร จารุ
  1   เป็นนักเขียนมีความสุขไหม   วันหนึ่งฉันต้องตอบคำถามนี้ “เป็นนักเขียนมีความสุขไหม” ผู้ที่ถามคำถามนี้เป็นเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ชั้นประถมปีที่ 5 ฉันรู้สึกดีใจที่มีเด็กถามเรื่องความสุขมากกว่าเรื่องรายได้
แพร จารุ
ฉันห่างกรุงเทพฯ มานานจริงๆ นานจนไปไหนไม่ถูก ก่อนฟ้าสางรถทัวร์จอดตรงหัวมุมถนน ฉันเดินตรงเข้าไปทางถนนข้าวสารตามพื้นถนนแฉะ หาที่นั่งรอหลานมารับแต่ก็หาไม่ได้ พื้นแฉะ ๆ ผู้คนกำลังล้างพื้นกันอยู่ จึงตัดสินใจ เดินออกจากถนนข้าวสารมุ่งตรงไปทางกองฉลากกินแบ่งรัฐบาล มีคนจรนอนห่มผ้าเก่า ๆ อยู่มากมาย ตามทางเดิน  
แพร จารุ
มีเพื่อนอย่างน้อยสองคนตกหล่นไปจากชีวิต ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเราเขียนจดหมายคุยกันอยู่เสมอ ๆ ต่อมาฉันเลิกตอบจดหมายเพื่อนทั้งสองคน 
แพร จารุ
2 กันยายน 2552 นั่งกินมะขามหวานเพลิน ๆ มะขามก็เปรี้ยวขมขึ้นมาทันที เพื่อนโทรมาบอกว่า เธอไปที่โรงพยาบาลนครพิงค์ ได้ยินเสียงตามสายที่ รพ.ขอบริจาคเงินช่วยเหลือเด็กชาวเขาที่แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล “แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล แสดงว่าเธอตายระหว่างคลอด” เพื่อนตอบว่าใช่ “เด็กยังอยู่รอดปลอดภัย” “ใช่”    
แพร จารุ
"อะไรเอ่ยมันโผล่ขึ้นมาจากดิน" คำถามเล่น ๆ ของเด็ก ๆ สมัยก่อนเราจะตอบว่า ขอม เพราะเคยเรียนเรื่องพระร่วง  ตอนขอมดำดิน แต่ เดี๋ยวนี้ถ้าไปตอบว่า "ขอม" เด็กไม่เข้าใจ
แพร จารุ
1 วันก่อนไปท่ากาน (ท่ากานเป็นหมู่บ้านหนึ่ง ในอำเภอสันป่าตอง เชียงใหม่ ) พบเด็ก หญิงสองคน เอาก้านกล้วยมาแกว่งไปมากระโดดเล่นกัน ดูน่ารักดี เป็นการเล่นแบบหาของใกล้ตัวมาเล่นกัน
แพร จารุ
10 กันยายน 2552 น้องคนหนึ่งโทรศัพท์มาบอกว่า “มีเรื่องตลกเศร้ามาเล่าให้ฟัง” ฉันหัวเราะ ไม่อยากฟังเธอเล่าอะไรเลยเพราะกำลังเจ็บหูอย่างแรง กำลังจะไปหาหมอ แต่เธอรีบบอกก่อนว่า “พี่ยังไม่รู้ใช่ไหม ลุงหมื่นแกฝายพญาคำ กับพ่อหลวงสมบูรณ์ ผู้ช่วยแกฝาย เขาเซ็นยินยอมให้กรมชลประทานสร้างประตูระบายน้ำแล้ว”
แพร จารุ
   บก.สุชาติ สวัสดิ์ศรี เทียบเชิญฉันเขียนเรื่องสั้น ช่อการะเกด ฉบับเทียบเชิญนักเขียนเก่าที่เคยเขียนช่อการะเกด
แพร จารุ
เธอนิ่งเงียบหลังจากกินอาหารเสร็จ "เศร้าทำไม" ฉันถามเธอ "กำลังดูกระถางต้นไม้อยู่" เธอตอบไม่ตรงกับคำถาม ฉันมองไปที่กระถางต้นไม้ มีอะไรตายอยู่ในนั้นที่ทำให้เธอเศร้า หรือว่าเศร้าที่ต้องมากินอาหารใต้ที่เมืองเหนือทั้งที่เธอเพิ่งเดินทางมาจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
แพร จารุ
 ผู้ชายคนหนึ่ง เลี้ยงปลวกเพื่อเอาปลวกไปเลี้ยงปลาดุก เขาบอกว่า เขาเฝ้ามองปลวกตัวอ้วน ๆ ที่ค่อยเติบโตขึ้น และเอาปลวกไปให้ปลาดุกกิน เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นวิถีแห่งสัตว์โลก วิธีการใช้ชีวิตให้อยู่รอดฉันแค่สะดุดใจตรงที่เลี้ยงดูเขาไว้ก่อนแล้วค่อยจัดการ ฉันคิดว่า ถ้ามันกินกันเองตามวิถีชีวิตไม่เป็นไรฉันคิดถึงถ้อยคำหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า ใครพูด "เขารัก...เหมือนคนเลี้ยงหมูรักหมูที่เลี้ยงไว้" นั่นหมายถึงรักและดูแลอย่างดีเพื่อเอาไว้ฆ่าและขาย
แพร จารุ
1  ฉันเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับความตายครั้งแรกเมื่อพ่อตายจากไป ในวันที่แม่ พี่ ๆและ ญาติ ๆ ต่างช่วยกันจัดงานให้พ่อ ผู้หญิงเตรียมอาหาร ปอกหอมกระเทียม เด็ดก้านพริกขี้หนู หั่นตะไคร้ ผู้ชายเตรียมไม้ฟืนเพื่อทำอาหาร หุงข้าว ต้มแกง ต้องหุงข้าวด้วยกระทะใบใหญ่  ต้องทำอาหารจำนวนมากในเวลาหลายวัน เรามีญาติเยอะ มีเพื่อนบ้าน และคนรู้จักมากมาย เพราะเราไม่ได้มีพ่อที่ดีต่อลูกเท่านั้นแต่มีพ่อที่ดีต่อผู้อื่นด้วย