ในห้วงคำนึงขบถโรมานซ์ : *1 "ร า ษ ฏ ร์ เ ดิ น นำ"...ร า ษ ฏ ร์ ดำ เ นิ น

"รา ษ ฏ ร์ เ ดิ น นำ"

บ่งบอกย้ำ

มาทุกยุค

เพลิงเปลว ที่ ลามรุก

คือไ ฟ ลา ม อันปลอบปลุก

ให้ผ อ ง ช นได้ห ยั ด ยื น

_ _ _ คือเ ป ล ว ไ ฟ ป ลุ ก ค น ตื่ น

ต้านอ ธ ร ร ร ม ที่พลิกฟื้น

เพลิงแ ผ ด เ ผาอ วิ ช ชา

... "ลุ ก ขึ้ น สู้" ทุกกระบวนท่า

พรั่งพร้อมลีลา

ให้ผู้ก ด ขี่มึนงง

**² "กี่กัป กี่กัลป์ มั่นคง

เบิกทาง โบกธง

บนถนนคนหาญ สะท้านสะทึก"

โ อ ... เ พื่ อ น

ม นุ ษ ย ชา ติ รำลึก

ย่ำย่าง ตรองตรึก

ยุ ติ ธ ร ร ม นำ ทา ง

โอ ... นั่น ด ว ง ตะ

วั น ก ระ จ่า ง

คืนเ ดื อ น-ดา ว เบิ ก ทา ง

ยลยิ้มให้ป ระ ชา ชั ย

โ อ ... วาดฝัน ฤา ไฉน?

เบิกสร้างทา ง ไ ท

สืบทอดอุ ด ม กา ร ณ์ นิ รั น ด ร์ !!!

อรุณรุ่ง ณ ดินแดนล้านนาอิศรา,
10 ธ.ค.51

*¹ และ **² คือ ถ้อยกวีของอ้าย "เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์" เขียนใน นสพ.เดลินิวส์ ฉบับวันอาทิตย์ที่ 1 ธันวาคม (วันครบรอบ 66 ปี พคท.)