๑ . รอยอดีต
@ บูม ! บูม !
วิด ! บุ่ม !
ระเบิดบาป เปล่งเสียงดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหว
ปัง ! ปัง !
เปรี้ยง ! เปรี้ยง !
ตูม ! ตูม !
ศาสตราวุธ ร้ายแรง นา นา ชนิด ตามต้อย ติด - ติด
ซัดสาดสู่เป้าหมายแห่งมัน อย่างบ้าคลั่ง หื่นกระหาย
ร่วง เหมือน ใบไม้ ร่วง
ร่วง …. ร่วง ….
ร่วงผล็อย
ผี เสื้อตัวน้อยๆ ร่วงหล่น
ณ ลานดิน แห่ง แม่โดม
- - - สู่ ท้องสนามหลวง – สนามราษฏร์
ฝูง ปีศาจกระหายเลือด นานาพันธุ์
เริ่ม กรูกราว กรู เกรียว กราดเกรี้ยว ออกล่าเหยื่อ อย่างเมามัน
โอ … วันนั้น เพื่อนเอ๋ย
หกตุลาฯ หนึ่งเก้า
วันฟ้ามิทันสาง
เลือดผู้รักชาติ รินหลั่งไหลรด ปฐพี
มหกรรมการเข่นฆ่า นานา ชนิด
ถูกนำมาอวดโชว์ ให้ชาวโลกได้ชื่นชม
ด้วย มือที่เปื้อนเลือดของฆาตกร!
บนผืนแผ่นดินแห่งบวรพระพุทธศาสนา
ณ ใจกลางเมืองหลวงศูนย์กลางอำนาจรัฐแห่งนี้
ฟัง ซิ จงฟัง !
ดูซิ จงดู !
เพื่อนเอ๋ย … มหกรรมอัปยศอดสู เริ่มต้นแล้ว
… ทุบ ถีบ กระทืบ กระทืบ
เตะ ต่อย ชก ชก
ข่มขืน ข่มขืน ฆ่า ฆ่า
เอา ผ้า รัดคอ มัดคอ
ฉุด กระชาก ลาก ลาก !
เอาลิ่ม ตรึงตอกอก …. ตอกอก !~
บา ! นั่นไง ต้นมะขาม สนามหลวง!
มา ! จับมัน จับมัน มา!
แขวนคอ แขวนคอ
ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า !
ฆ่า แล้ว เผา …. เผา!
๒ . ปรัตยุบัน สู่ อนาคต
- - - ภาพ เพื่อน ล้มร่วงผล็อย ชีพลอยลับ
ก็นานนัก นับแล้ว เพื่อนแก้วเอ๋ย
ใช่ รื้อฟื้นเรื่องราว ดั่งคราวเคย
แต่ ก็ใช่ ต้องเฉย ให้ลืมเลือน
. . . ประวัติศาสตร์ มนุษยชาติ มิอาจฝืน
เมื่อผองชน หยัดยืน มิ คล้อยเคลื่อน
เพื่อกู้ สิทธิ์ เสรี ที่ย้ำเตือน
ถึง ดาว เดือน ก็สอยได้ หากพร้อมกัน !!! @
- - - ภาพ มหกรรม การเข่นฆ่าโหด ที่ท้องสนามหลวง และใน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ยังจำติดตาในใจ ฉัน ไม่ รู้ลืม เหตุการณ์ ๖ ตุลาฯ มหาโหด ปี ๒๕๑๙ … ที่ นักเรียน นิสิต นักศึกษา ประชาชน รวมพลังต่อต้านขับไล่จอมเผด็จการ จอมพลถนอม กิตติขจร ที่เข่นฆ่า นักศึกษาประชาชน ครา รวมพลังเดินขบวน เรียกร้องประชาธิปไตย จากเผด็จการรัฐบาล ถนอม – ประภาสฯ เมื่อ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ … และขับไล่เผด็จการออกไปจากเมืองไทย แต่ เขาก็กลับเข้ามาเมืองไทยโดยการบวชเณร เข้ามา จึงมีการรวมพลังต่อต้าน แต่ในที่สุดผู้รักชาติประชาธิปไตย ก็ถูก ปราบปราม เข่นฆ่าอย่างทารุณ โดยมี “มือที่มองไม่เห็น” อยู่เบื้องหลัง! … ตอนนั้น ทั่วประเทศ เหนือ กลาง อิสาน ใต้ ออก ตก ก็รวมพลังต่อต้านหนุนช่วยทางส่วนกลาง … ฉัน และ เพื่อนนักศึกษาประชาชน ก็รวมพลังต่อต้าน ที ศาลากลางเชียงใหม่ พอ ข่าวเกิดการ ล้อมปราบที่กรุงเทพฯ
“ รีบสลายตัวไวๆ มันล้อมปราบเพื่อนๆเราที่ กรุงเทพแล้ว ” โฆษก บนเวทีเราประกาศ บอก เราต้องรีบสลายตัว …. พี่น้องเพื่อนๆคับ หลังจากเราสลายตัวไปไม่กี่นาที พวก อันธพาลการเมือง ที่จัดตั้งโดยทางการก็ เข้ามาหมายห้ำหั่นพวกเรา … พวกลูกเสือชาวบ้าน พวกอาชีวะ ที่ทางการจัดตั้ง ฯลฯ
ฉัน หลั่งน้ำตา เมื่อฟังข่าวจากวิทยุ และภาพจากหนังสือพิมพ์ ในชีวิต ที่ฉันหลั่งน้ำตา ก็คือ ช่วงพระคุณพ่อพระคุณแม่ ต้องจากฉันไป และ เหตุการณ์ การลุกขึ้นสู้ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ อันยิ่งใหญ่ ที่ประชาชนถูกปราบปราม สูญเสียชีวิต ฯลฯ และในเหตุการณ์ ๖ ตุลา มหาโหด ปี ๒๕๑๙ นี้อีก
ฉั น ไม่มีวันลืมเลือน เมื่อก่อนโกรธแค้นมาก แต่มาวันนี้ ฉัน นิ่งแล้ว อโหสิกรรม ให้เป็น กรรมของเขาที่กระทำ แต่ ฉัน ไม่มีวันลืมเลือน !
โอ … เดือนตุลา ๑๔ ตุลาฯ ๑๖ … ๖ ตุลาฯ ๑๙… ฉั น รั ก เ ธ อ … ฉั น รั ก เ ธ อ ! @
ยามสายลมหนาวเหนือ พัดโชยมา
๗ ตุลาคม ๒๕๕๕, ล้านนาอิสระ , เจียงใหม่.