ในห้วงคำนึงขบถโรมานซ์ ; "เพลงรัก" อำลา "เพลงรบ"

*1  เรียวนิ้ว บรรเลง เพลง บลูส์ กีร์ต้า
     เรียวปาก พริ้ม ฮาร์โมนิการ์ขับขาน

*2  กลอง บองโก้ บรรเลง เพลงรัก ฉ่ำชื่นบาน
     โอบกอดโลก สุข สราญย์เบิกบาน ชีวี
     สาก มือ นิ้ว ด้าน  ด้าน เหนี่ยว ไกปืน
      ผงาดยืน สาดกระสุนใส่ ในทุกที่

*3  ระเบิดบาป กระสุนบ้า ณ เพลานี้
      ถล่มโลก ให้ป่นปี้ ด้วย ไ ฟ ส ง ค ร า ม

*4   เธอ “ผิวปากเป็นบทเพลงแห่งความคิดถึง”
      เพราะรักจึงจิตวิญญาณ – หัวใจ มิอาจห้าม
      เพลงสะล้อซอซึง – ขลุ่ย-แคน-ไวโอลิน... พริ้มพริ้วตาม
      โอ้... เพลงรองเง็ง  เพลงนิยามแห่งรัก ... จึงโบกบิน
      ปัง  ปัง  ปั้ง  วิดบูมบ์  ถล่มไป
      จรวด  ปืน  นิวเคลียร์  ห่ากระสุนไซร์ มิสุดสิ้น
      สงคราม  อวิชชาบนโลก  บนแผ่นดิน
      ชาติ – ชีวิน  โอ.. เธอ รู้ไหม?  มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวสิ่งสมมุติ!
      มาเถิดผองพี่น้อง   เราโอบกอด ด้วย ใจ รัก
      โลก ประจักษ์ ชีวิต    ชีวี งามผ่องผุด
      แนบแน่นชีวาไร้เร่งรุด
      พร้อง บทเพลง เริง ระ บำ      แห่งยุคสมัยงดงามแล้ว!
      โอ... เพื่อนเอ๋ย                   จิตวิญญาณ เรา ยัง ปรารถนา
      คืน เดือนเพ็ญ ดวง ดารา       พริ้ง พราว พร่าง แพร้ว
      ลบ ทิ้ง เถิด ลบ เพลง รบ       ออกไป  โลก วาวแวว
      กล่อม กอด เพลง รัก            งด งาม แล้ว ตราบนิรันดร์

ด้วยรักอันงดงาม + พลังใจ
แสงดาว  ศรัทธามั่น
ปลายฤดูหนาว  21  กุมภาพันธ์ 2551
บ้าน – ร้าน สุดสะแนน (แสนสนุกสุดเสน่ห์) ..
วจีกวีของอ้าย “เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์”
      
*1  “น้าเปี๊ยก – บลูส์”  นักดนตรียุคส์ซิกซ์ตี้แห่งร้านสุดสะแนน
*2  “อรุณรุ่ง  สัตย์สวี... ฮวด สุดสะแนน” กวี  นักเขียน
*3  ภาษากวีของอ้าย “เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์” กวีซีไรต์
*4  ขอโทษจำนามปากกาเธอมิได้  เธอเป็นกวี นักเขียนแห่งดินแดนด้ามขวานด่านใต้, ทะเลอันดามัน