Skip to main content

ผมได้พบบล็อคของบุคคลผู้นับถือกัน มาปรากฏอยู่ใน blogazine.in.th แห่งนี้ด้วยความบังเอิญ จึงนึกสนุกที่จะได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เป็นประสบการณ์บ้าง เป็นความคิดความเข้าใจส่วนตัวบ้าง เนื่องจากผมได้เคยอ่านบทความดีๆ จากบล็อคแห่งหนึ่ง แล้วรู้สึกชอบทั้งเนื้อหา และวิธีนำเสนอของบล็อคเหล่านั้น แต่บังเอิญบล็อคนั้นเป็นบล็อคของคนไทย ที่ผมไม่แน่ใจว่าจะเป็นฝ่ายตรงข้าม กับความคิดของคนอย่างผมหรือไม่ จึงไม่พยายามไปใช้บริการที่บล็อคแห่งนั้น

ด้วยความเข้าใจว่าบล็อคแห่งนี้ก็คงมีหลักการในการให้โอกาสผู้คนในสังคมไทย ได้มีโอกาสบันทึกเรื่องราวต่างๆ ด้วยตนเองบ้าง ผมจึงพยายามที่จะมาเยี่ยมชมบล็อคแห่งนี้ เพื่อพยายามจะสมัครมาใช้บริการ

แต่หาอยู่นาน ไม่ปรากฏว่ามีที่ให้สมัครอยู่ตรงไหน จึงต้องไปรบกวนถามไถ่จากคนที่รู้จักนับถือกันว่าทำอย่างไร จึงจะได้มาใช้บริการบันทึกเรื่องของผมในบล็อคแห่งนี้บ้าง ท่านได้แนะนำว่าจะช่วยจัดการให้มีบล็อคได้ด้วยความกระวีกระวาด ต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย

 

ผมอดไม่ได้ที่จะถามว่า มีกฏเกณฑ์อะไรบ้าง เพราะหาไม่พบกฏกติกาใดๆ ให้อ่านด้วยตนเองได้
ผู้แนะนำบอกว่า ผมจะเขียนอะไรก็ได้  ผมจึงถามต่อว่า เขาห้ามอะไรไหม ผู้แนะนำบอกผมว่า 

"ห้ามหมิ่น"

ผมรู้สึกเหมือนถูกชกหน้าอย่างจัง เพราะไม่แน่ใจว่าบล็อคที่ผมจะเขียนครั้งแรก จะมีข้อห้ามนี้อยู่จริง
ผมคิดในใจว่า ใครหนอที่อยากจะเขียนบล็อคมาหมิ่นใคร ให้มีปัญหา อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผมแน่

พอได้รับการอนุเคราะห์อย่างดีให้มีบล็อคได้ ผมเลยอยากเขียน เรื่อง ห้ามหมิ่น เป็นเรื่องแรก เพราะถ้าเรื่องแค่นี้ ยังเขียนไม่ได้ ผมคงต้องพิจารณาตนเอง เพื่อระงับเรื่องราวต่างๆ ที่ตั้งใจไว้แต่แรก เพื่อจะไม่ทำให้ผู้มีหน้าที่รับผิดชอบเสียหาย

ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ผมไม่คิดว่าผมจะไปหมิ่นใครผ่านเว็บนี้อย่างแน่นอน เพราะบ้านนี้เมืองนี้ ปี พ.ศ.นี้ หาที่หมิ่นได้ทั่วไป
ซึ่งผมหาได้ไม่ยาก ถ้าอยากจะหมิ่น และจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแน่

 

สุชาติ นาคบางไทร
22.54 น.
จันทร์ที่ 19 สิงหาคม 2556

 

ปล.หากเรื่องนี้สามารถลงในบล็อคนี้ได้ ผมคิดว่าเรื่องอื่นๆ ก็จะไม่มีปัญหานี้อีกต่อไป
 

 


หากใครไม่ท้อ จงสู้ต่อไป
 

 

บล็อกของ Suchart Narkbangsai

Suchart Narkbangsai
เรื่องอยากเล่า...แด่ผู้ลี้ภัย ด้วยความเคารพและศรัทธาทุกท่าน . ปี 2551 หลังจากที่ผมใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 เดือน เพื่อสำรวจว่าจะพักอาศัยประเทศไหนรอบๆ ไทย เพื่อทำมาหากินจนกว่าจะเข้าประเทศได้ . สุดท้ายก็มาเลือกเวียงจันทร์เป็นที่หมาย ผมเริ่มหาทางทำมาหากินทันที แต่พบอุปสรรคมากมาย ไม่ทันกับเงินที่มีอยู่จำกัด หากอยู่ต่อไปก็คงได้ แต่สุขภาพกายและใจคงทรุดหนัก เพราะการอยู่แบบหัวเดียวกระเทียมลีบ มันไม่สนุก และไม่มีความหวังอะไรเลย . ด้วยเป็นคนใจร้อนและเกรงใจคนที่ช่วยเหลือ ผมตัดสินใจหนีกลับเข้าประเทศไทย ไปตายเอาดาบหน้า . เริ่มค้นหาผู้ช่วยท้องถิ่นในเวียงจันทร์ ผมโชคดีที่ใช้เน็ตได้ดี
Suchart Narkbangsai
dCode112แผนชิงประชาธิปไตย คืนสู่มือประชาชนตอนที่ 4/112----------------------“ 2 โชคดีของประชาชนไทย ในปี 2556 “
Suchart Narkbangsai
dCode112แผนชิงประชาธิปไตย คืนสู่มือประชาชนตอนที่ 3/112----------------------“การรวมตัวของประชาชนในมิติใหม่ ไร้พรมแดนตลอด 24 ชม.อย่างต่อเนื่องและยั่งยืน“
Suchart Narkbangsai
dCode112แผนชิงประชาธิปไตย คืนสู่มือประชาชนตอนที่ 2/112----------------------“ทำไมประชาชนถึงต่อสู้กับความชั่วร้ายของประเทศนี้ไม่ได้ ? “
Suchart Narkbangsai
dCode112แผนชิงประชาธิปไตย คืนสู่มือประชาชนตอนที่ 1/112----------------------
Suchart Narkbangsai
Rx112 กินให้ผอม (Slim with Eating) ตอนที่ 2
Suchart Narkbangsai
" กองทุนเพื่อประชาชน ในระบอบประชาธิปไตย "
Suchart Narkbangsai
พรรคประชาธิปัตย์ชาตะ 6 เมษายน 2489มรณะ 20 สิงหาคม 2556สิริอายุรวม 67 ปี
Suchart Narkbangsai
ก่อนวันที่ 1 พฤศจิกายน 2553 ผมมีน้ำหนักตัวประมาณ 86 กก.ที่ความสูง 178 ซม.หลังจากได้รับเกียรติให้เข้าไปอยู่บ้านเลขที่ 33/2 ถนนงามวงศ์วาน แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพฯ ประมาณ 3 เดือนแรก น้ำหนักผมหายไป 14 กก.เหลือ 72 กก.
Suchart Narkbangsai
ผมได้พบบล็อคของบุคคลผู้นับถือกัน มาปรากฏอยู่ใน blogazine.in.th แห่งนี้ด้วยความบังเอิญ จึงนึกสนุกที่จะได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เป็นประสบการณ์บ้าง เป็นความคิดความเข้าใจส่วนตัวบ้าง เนื่องจากผมได้เคยอ่านบทความดีๆ จากบล็อคแห่งหนึ่ง แล้วรู้สึกชอบทั้งเนื้อหา และวิ