Skip to main content

การเดินทางเที่ยวนี้มีผู้หญิงนำ 

เช้านี้เป็นอีกวันที่ตื่นเช้ากว่าวันอื่น แต่หากว่าเมื่อเทียบกับชาวบ้านทั่วไปแล้ว ถือว่ายังสาย โดยเฉพาะกับพ่อค้าแม่ค้าการตื่นนอนตอน ๖ โมงเช้านั้นถือว่าสายมากแล้ว เช้านี้กว่าจะเปิดเปลือกตาตื่นช่างหนักหนาสาหัส ราวกับว่าเปือกตาทั้งสองข้างถูกปิดทับไว้ด้วยเทปกาวชั้นดี หลังล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ สมองยังคงงุนงง อาจเป็นเพราะช่วงนี้พักผ่อนไม่ค่อยพอ รวมทั้งมีเรื่องหลายเรื่องให้ได้คิด แต่เพราะงานที่ทำจึงต้องบังคับตัวเองให้ลุกจากที่นอน

\\/--break--\>
พี่น้อยรู้สึกแปลกใจที่เห็นเราออกไปเตร็ดเตร่อยู่หน้าบ้านแก ขณะแกรอตักบาตร ถนนชายโขงวันนี้นักท่องเที่ยวบางตา อาจเพราะยังเช้าอยู่ กาแฟถ้วยแก้วขนาดกลางพร้อมกับคำแซวที่ทำให้ผู้ถูกแซวอดขำไม่ได้ เช้านี้ช่างเป็นเช้าที่น่ารื่นรมย์ ทั้งที่เราไม่ค่อยชอบกินกาแฟ แต่กาแฟแก้วนี้เราก็ค่อยๆ ดื่มด่ำกับยามเช้า

แถวของพระออกบิณฑบาตตอนเช้าเริ่มปรากฏต่อสายตา อารมณ์ของเช้านี้ เรานึกถึงหลวงพระบาง ว่ากันว่าเชียงคานมีบางอย่างที่คล้ายหลวงพระบางก็ตรงนี้แหละ หลังแถวของพระพ้นไปแล้ว เหมือนว่า กงล้อของเวลาได้ลุกขึ้นมาผลักให้เราเดินไปข้างหน้า

วันนี้เราจะเดินทางไกลราว ๑๐๐ กว่ากิโลเมตร โดยมีเป้าหมายอยู่ที่อำเภอภูหลวง การเดินทางเที่ยวนี้หาใช่การเดินทางเพียงลำพัง แต่จะมีชาวบ้านราว ๔๐ คนร่วมเดินทางไปด้วย โดยการเดินทางครั้งนี้เราจะพากันเดินทางเพื่อหวนคืนสู่วิถีแห่งการทำเกษตรปลอดสารพิษทั้งในพื้นที่เกษตร และตัวเอง

การเดินทางคือการเปิดพรมแดนแห่งการเรียนรู้...

ใครบางคนเคยบอกเอาไว้ เราเองก็คิดว่าน่าจะจริง เพราะการเดินทางครั้งนี้หลายคนใน๕ระร่วมเดินทางก็คงจะได้เรียนรู้ในสิ่งที่อยากรู้ เรียนรู้เพื่อนำกลับมาปรับใช้กับชีวิตของตัวเอง

เจ้าม้าขาว ๒,๐๐๐ ซีซีทะยานไปข้างหน้าเพื่อกลืนกินหมุดหมายของระยะทางที่ปรากฏอยู่ตามหลักกิโลเมตร ภูหลวง ๓๐  เลยวังไสย์ ๕๐ นี่คือตัวเลขบนหลักกิโลเมตร ราว ๑๐ โมงเช้า เจ้าม้าขาวก็จอดสงบนิ่งลงตรงล้านกว้างของมูลนิธิเลยเพื่อการพัฒนา ก่อนที่เจ้าม้าขาวจะเข้าจอด รถเมล์สีเขียวสายหนองคาย-เลยคันหนึ่งจอดสงบนิ่งอยู่ก่อนแล้ว บนรถว่างเปล่า ตรงหน้าบ้านที่จอดรถมีผู้ชายเลยวัยกลางคนนอนอยู่ โดยภาพรวมที่ได้เห็นสามารถบอกได้ว่า คนที่เดินทางมากับรถคันนี้ส่วนมากไม่ได้อยู่บริเวณนี้แล้ว

ด้วยความเร่งรีบ เพราะมาถึงที่หมายช้ากว่ากำหนดไปประมาณครึ่งชั่วโมง เราไม่รอช้ารีบเดินไปยังจุดนัดหมาย เมื่อไปถึงเราก็ได้พบคนจำนวนมากรออยู่ในศาลาทั้งผู้หญิงผู้ชาย แต่ดูเหมือนว่า ผู้หญิงจะมากกว่าผู้ชาย หลายคนล้วนคุ้นเคย

เราเดินทางมาที่นี้เพื่อเปิดรับเรื่องราวใหม่ๆ แต่ก็เป็นเรื่องราวในชีวิตที่เคยเป็นมา...

ใบพัดของกังหันหมุนวนรวดเร็วตามแรงลมที่พัดมา เบื้องล่างของกังหันคือสายไฟหลายเส้นที่ต่อมายังเครื่องให้กำเนิดไฟฟ้า ที่นี้ใช้ไฟฟ้าจากพลังงานลมที่ถือว่าเป็นพลังงานสะอาดที่สุด หลายคนแหงนหน้ามองด้วยความงุนงงสงสัย แต่เมื่อวิทยากรบรรยายคุณสมบัติเจ้าพลังงานลมตัวนี้ให้ฟัง บางคนก็พูดที่เล่นที่จริงว่า เราน่าจะนำกลับไปทำที่บ้าน จะได้ไม่ต้องจ่ายค่าไฟฟ้า

เสียงใบพัดของกังหันโดนลมพัดยังดังสม่ำเสมอ ขณะผู้คนหลายสิบเดินถอยห่างออกมา ราวเที่ยงเมื่อเดินจนเหนื่อยอ่อน ท้องเริ่มร้องหาอาหาร วงข้าวจึงถูกจัดวางขึ้นด้วยเมนูส้มตำ ไก่ย่าง ข้าวเหนียว ดูเหมือนว่า การทำกับข้าวกลุ่มผู้หญิงที่มีมากกว่าผู้ชายจะมีบทบาทมาก ผู้ชายจึงกลายเป็นเพียงผู้เฝ้าดู และรอชิม ก่อนออกเดินทางเราได้พูดคุยกันว่า เราจะห่อข้าวไปกินกันเอง เพื่อความประหยัด เพราะการเดินทางเที่ยวนี้เรามาดูเรื่องการทำเกษตรผสมผสาน และการอยู่ให้ได้กับการปรับเปลี่ยนแนวคิดเรื่องเกษตรรูปแบบใหม่ ซึ่งต่างออกไปจากที่เคยชิน

ความเคยชินทำให้เราคุ้นเคย และความคุ้นเคยทำให้เราไม่กล้าแหวกม่านที่เป็นฉากอำพรางเราไว้ออกมา...

แสงแดดร้อนของฤดูฝนทำให้หลายคนแอบหลบอยู่ในร่ม ขณะบางคนยืนสู้แดด เพื่อดูต้นผักหวานที่กำลังแทงยอดขึ้นจากผืนดิน ว่ากันว่าผักหวานจะเป็นเรื่องราวในอนาคตที่ผลักดันให้ผู้หญิงบางคนตัดสินใจเป็นผู้นำ และพาคนอื่นๆ เดินทางขึ้นรถเมล์คันสีเขียวมุ่งหน้ามาที่นี้

เสียงรถเมล์คันสีเขียวกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง และค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากที่จอดมุ่งหน้าสู่ถนนสายเพชรบูรณ์-วังสะพุง โดยมีปลายทางอยู่บ้านคกเว้า บนรถหลายคนคงเหนื่อย และอ่อนล้า แต่บางคนก็คงมีรอยยิ้มในดวงตา เพราะมองเห็นความฝันบางอย่างที่ใกล้เป็นความจริง....

บ้านเช่าบ้านยายเอี่ยมซอย ๑๙,เชียงคาน
สิงหาคม,๕๒

 

 

บล็อกของ สุมาตร ภูลายยาว

สุมาตร ภูลายยาว
 แม่น้ำโขงจากหลังคาโลกสู่ทะแลจีนใต้แม่น้ำโขงได้รับการจัดอันดับว่าเป็นแม่น้ำที่มีความยาวเป็นอันดับ ๑๐ ของโลกครอบคลุมพื้นที่ ๖ ประเทศคือ จีน พม่า ลาว ไทย กัมพูชา และเวียดนาม มีผู้คนมากกว่า ๖๐ ล้านคนได้ใช้ประโยชน์จากแม่น้ำสายนี้ในด้านต่างๆ ทั้งทำการประมง ทำการเกษตร การขนส่ง และการคมนาคม แม่น้ำโขงตอนบนมีลักษณะลาดชันไหลผ่านช่องเขาที่แคบเป็นแนวยาว แม่น้ำโขงตอนบนได้รับน้ำจากการละหายของหิมะเป็นส่วนใหญ่ พื้นที่แม่น้ำโขงตอนบนอยู่ในเขตปกครองตนเองของทิเบต และจีนแม่น้ำโขงในส่วนตอนกลางมีลักษณะเป็นแก่ง และมีหน้าผาสูงอยู่ในแม่น้ำและตามริมฝั่ง ระดับน้ำในฤดูน้ำหลากและฤดูแล้งจะมีความแตกต่างกันถึง ๒๐ เมตร…
สุมาตร ภูลายยาว
การเรียกชื่อของสถานที่ใดสถานที่หนึ่งในแม่น้ำสายใดสายหนึ่งล้วนแตกต่างกันออกไปตามแต่ภาษาของคนท้องถิ่นนั้นๆ แต่ชื่อหลักที่ผู้คนทั่วไปรู้จักคงไม่ผิดแปลกกันนัก แม้ลักษณะทางภูมิศาสตร์ของแม่น้ำจะแตกต่างกันไปตามภาษาถิ่น และความเชื่อของคนท้องถิ่น ในแม่น้ำโขงเองก็เช่นกัน มีสถานที่หลายแห่งที่ชาวบ้านทั้งสองฝั่งแม่น้ำโขงบนพรมแดนไทย-ลาวได้เรียกชื่อของสถานที่เหล่านั้นทั้งเหมือนกัน และแตกต่างกัน คอนผีหลงก็เช่นกัน คณะผู้สำรวจจากประเทศจีนอ้างอิงเอาตามคำเรียกชื่อของแก่งนี้ตามคนลาวท้องถิ่นในบริเวณนั้นว่า ‘คอนผีหลวง’ แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนลาวเรียกว่า ‘คอนผีหลงไม่ใช่คอนผีหลวง’ คำว่า ‘คอน’ ในพจนานุกรม…
สุมาตร ภูลายยาว
ไม่ว่าจะในแม่น้ำ ห้วย หนอง คลอง บึง หรือท้องทะเล ทุกหนแห่งที่กล่าวมาล้วนมีคนกลุ่มหนึ่งอาศัยพึ่งพามาตลอด เรียกได้ว่าเมื่อนึกถึงแม่น้ำ เราก็จะนึกถึงคนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มแรกๆ นอกจากนึกถึงสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่อาศัยอยู่ในแม่น้ำ... เรากำลังกล่าวถึงคนกลุ่มหนึ่งที่ผู้คนทั่วไปรู้จักพวกเขาในนาม ‘คนหาปลา’ เมื่อกล่าวถึงคนกลุ่มนี้คงไม่ต้องอธิบายมากว่า พวกเขาดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยการทำอาชีพอะไร แต่เมื่อเพ่งพิศลงไปในอาชีพ และวิถีทางแห่งการดำรงอยู่ของพวกเขา เราจะพบว่า การดำรงตนด้วยการหาปลานั้นเป็นสิ่งยากยิ่ง แน่ละ มันมีหลายเหตุผลที่จะกล่าวเช่นนี้ เหตุผลอย่างที่หนึ่ง เมื่อเราจะออกสู่แม่น้ำ ลำคลอง…
สุมาตร ภูลายยาว
คนทำเรือแห่งแม่น้ำมูนหากเปรียบ ปู ปลาคือผลผลิตจากนาน้ำของคนไม่มีนาโคก เรือก็คงไม่ต่างอะไรจากรถไถนา ‘เรือ’ คำสั้นๆ แต่ดูเปี่ยมด้วยความหมายยิ่งใหญ่สำหรับผู้คนริมฝั่งน้ำ นอกจากจะใช้เป็นพาหนะในการเดินทางแล้ว ยังใช้ในการหาปลาอีกด้วย เรือในแม่น้ำย่อมมีขนาดแตกต่างกันออกไป แม่น้ำใหญ่เรือก็ใหญ่ แม่น้ำเล็กเรือก็ลำเล็ก นอกจากขนาดของเรือในแต่ละแม่น้ำจะแตกต่างกันออกไปแล้ว ท้องเรือที่จมอยู่ในแม่น้ำยังแตกต่างกันออกไปด้วย เรือในแม่น้ำสาละวินท้องเรือมีลักษณะแบน แต่เรือในแม่น้ำโขงท้องเรือมีลักษณะเรียวแหลมคล้ายสิ่วเจาะไม้
สุมาตร ภูลายยาว
ในสมัยก่อนคนพื้นถิ่นแถบแม่น้ำของ หรือที่คนทั่วไปรู้จักกันว่าน้ำโขง มีการใช้เรือในแม่น้ำของเพื่อการคมนาคมและขนส่งสินค้า ซึ่งสินค้าของคนพื้นถิ่นแถบอำเภอเชียงของและเวียงแก่นก็จะมีทั้ง เกลือ ข้าว และสินค้าอื่นๆ เพื่อค้าขายและเปลี่ยนกับฝั่งลาวและคนต่างถิ่น การค้าทางน้ำในแม่น้ำของนั้นมีมานานหลายชั่วคน นอกจากประโยชน์ในการบรรทุกสินค้าแล้ว คนท้องถิ่นยังใช้เรือในการหาปลา ซึ่งก่อนที่คนหาปลาจะหันมาใช้เรืออย่างทุกวันนี้ คนหาปลารุ่น ๗๐ ปีขึ้นไปที่หาปลาในแม่น้ำของในอดีตใช้แพไม้ไผ่เพื่อหาปลา พ่ออุ้ยผุย บุปผา อายุ ๗๖ ปี ชาวบ้านปากอิงใต้เล่าว่า “แต่ก่อนตอนพ่อเป็นหนุ่ม…
สุมาตร ภูลายยาว
ในห้วงสัปดาห์ที่ผ่านมาคนไทยจำนวนไม่น้อยคงได้ดีใจกับเหรียญทองเหรียญแรกในกีฬาโอลิมปิก แต่ในความดีใจนั้นก็มีความเศร้าใจปะปนมาด้วย และความเศร้าใจก็เดินทางมาพร้อมกับความสูญเสียจำนวนมหาศาลที่คิดเป็นมูลค่าของเงินแล้วไม่ตำกว่า ๑๐๐ ล้านบาท ความเศร้าใจเกิดขึ้นจากเหตุการณ์น้ำโขงเอ่อล้นตลิ่งเข้าท่วมบ้านเรือน และที่สวนไร่นาจำนวนมหาศาล ที่บอกว่าเหตุการณ์อันกำลังเกิดขึ้นเป็นความเศร้าใจนั้น เพราะพืชผลทางการเกษตรจำนวนไม่น้อยกำลังอยู่ในช่วงรอการเก็บเกี่ยวผลิต บ้างก็กำลังเริ่มให้ผลผลิต ในจำนวนผู้คนที่ได้รับความเสียหายจากเหตุการณ์น้ำท่วมในครั้งนี้ดูเหมือนว่าในส่วนของประเทศไทย…
สุมาตร ภูลายยาว
๑.แม่น้ำสาละวินและระบบนิเวศแม่น้ำ -บทพูด- -มีคนบรรยายเกิ่นนำเรื่องแม่น้ำสาละวิน แม่น้ำสาละวินเป็นแม่น้ำนานาชาติสายหนึ่งในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กำเนิดจากการละลายของหิมะในธิเบตแล้วไหลผ่านประเทศจีน,ไหลเข้าเขตรัฐฉาน,รัฐคะยาห์ และไหลเรื่อยมาเป็นเส้นแบ่งพรมแดนไทย-พม่ารวมระยะทาง ๑๑๘ กิโลเมตร ก่อนจะสิ้นสุดพรมแดนไทย-พม่าที่บ้านสบเมย หลังจากนั้นแม่น้ำสาละวินก็จะไหลลงสู่มหาสมุทรอินเดียที่อ่าวเมาะตะมะบริเวณเมืองเมาะลำเลิงหรือมะละแหม่งของรัฐมอญ รวมระยะทางทั้งสิ้น ๒,๘๐๐ กิโลเมตร แม่น้ำสาละวินเป็นแม่น้ำที่มีความยาวเป็นอันดับที่ ๒๖ ของโลก สำหรับภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้ว…
สุมาตร ภูลายยาว
 ๑.ภาพเปิดก่อนนำเข้าสู่เรื่องราวทั้งหมด            -ภาพของเด็กๆ กำลังเล่นน้ำ            -ภาพของคนกำลังหาปลา            -ภาพของงานวัฒนธรรม            -ภาพของเรือจีน            -ภาพเรือหาปลาในลาว / ภาพเรือรับจ้างขนของ / เรือโดยสาร            -…
สุมาตร ภูลายยาว
เสียงไก่ขันสลับกับเสียงกลองจากวัดบนภูเขาดังกระชันถี่ขึ้น เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่ายามเช้าใกล้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ในรอบหนึ่งเดือน เสียงกลองยามเช้าจากวัดจะดังอยู่ ๘ ครั้งต่อเดือน เพื่อเป็นสัญญาณบอกให้ชาวบ้านรู้ว่า ‘วันนี้วันพระ’ เมื่อลองมาไล่เรียงตัวเลขบนปฏิทินก็รู้ว่า วันนี้เป็นวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๖ ในทางพุทธศาสนาแล้ว วันนี้ถือเป็นวันก่อเกิดสิ่งมหัศจรรย์ ๓ อย่างพร้อมกัน คือวันนี้เป็นวันประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพานขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นปฐมบทแห่งศาสนาพุทธ ไก่ขันครั้งสุดท้ายล่วงเข้ามา หลายบ้านเริ่มตื่นขึ้นมาก่อไฟหนึ่งข้าว และทำอาหารเช้า พอพระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าได้ไม่นาน…
สุมาตร ภูลายยาว
สุมาตร ภูลายยาว เฆมฝนสีดำทะมึนฉาบไปทั่วทิศทาง เรือหาปลาลำเล็กหนึ่งลำ และเรือลำใหญ่สองลำค่อยๆ เคลื่อนออกจากฝั่งริมแม่น้ำ เพื่อลอยลำไปยังเบื้องหน้าแท่งคอนกรีตอันเป็นสัญลักษ์ของความชั่วร้ายในนามการพัฒนามาหลายปี เมื่อเรือไปถึงกลางแม่น้ำ คนบนเรือค่อยๆ คลี่ผ้าขาวที่ห่อหุ้มถ่านเถ้าเบื้องหลังความตายแล้วปล่อยถ่านเถ้านั้นไหลลอยไปกับสายน้ำริมฝั่งดอกไม้ทั้งดอกจำปา ดอกเข็มแดง ดอกดาวเรือง ต่างเข้าแถวเรียงรายกันไหลไปตามแม่น้ำ หลังจากมันถูกปล่อยออกจากกรวยใบตองในมือคนริมฝั่ง ถัดออกไปจากริมฝั่งพ่อทองเจริญกับพ่อดำ ได้พาชาวบ้านจำนวนหนึ่งไปขอขมาแม่น้ำ…
สุมาตร ภูลายยาว
สำเนียงภาษาอีสานจากหนังเรื่อง ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ ฉุดให้ผมคิดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับหนังขึ้นมาอีกครั้ง ผมตั้งใจเอาไว้หลายครั้งแล้วว่า อยากจะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับผู้คน ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่ซ่อนอยู่ในเนื้อในหนังอันเป็นเรื่องราวที่ผู้กำกับหนังคนนั้นๆ ต้องการอยากให้เราเห็น ฉากทุกฉากที่ปรากฏอยู่ในหนังแทบทุกเรื่อง ล้วนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มันคือความจงใจที่ผู้กำกับต้องการอยากให้เราเห็นในสิ่งที่เขาเห็น เขาจึงได้ใส่มันเข้าไปในหนัง หลังจากดู ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ จบ ผมก็มานั่งนึกว่าตัวเองได้ดูหนังอะไรบ้างที่พูดถึงแม่น้ำโขง หรือมีชาวโขงเข้าไปโลดเล่นอยู่บนจอสีขาวในโรงหนัง…
สุมาตร ภูลายยาว
‘นายน้ำ’ เป็นคำเรียกคนขับเรือที่คนลาวใช้เรียกกัน กี่ชั่วอายุคนมาแล้วก่อนที่เราจะมีถนนใช้ แม่น้ำคือถนนชนิดหนึ่งในระหว่างทางที่เรือล่องขึ้น-ลงในแม่น้ำ ยากจะคาดเดาได้ว่า บรรพบุรุษของนายน้ำคนแรกเป็นใคร บนนาวาชีวิตที่ล่องไปบนสายน้ำกว้างใหญ่ และไหลเชี่ยว ชีวิตของพวกเขาล้วนฝากไว้กับบางสิ่งบางอยางที่บางคนเรียกมันว่าชะตากรรมบ่อยครั้งที่ล่องเรือไปบนสายน้ำ เราล้วนแต่ต้องค้อมคารวะหัวใจอันยิ่งใหญ่ของพวกเขา เมื่อเดินทางสู่ฝั่ง หากมองทะลุลงไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ อะไรคือหมุดหมายที่ฉุดรั้งพวกเขาให้มุ่งหน้าสู่เส้นทางที่มองทางไม่เห็นทางเช่นนี้ในบรรดานายน้ำที่มีอยู่มากมาย พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นนายของน้ำ…