Skip to main content


ถนอมรัก  เดือนเต็มดวง
              

 

เมื่อพระราชบุตรีเจริญวัย 
พระเจ้าฝางทรงเกรงจะเป็นที่ละอายแก่ไพร่ฟ้าพลเมือง  จึงทรงสร้างสวนหลวงขึ้นทางเหนือเวียงสุทโธ(ใกล้กับเมืองฝาง)  และสร้างคุ้มหลวง  มีคูและปราการล้อมรอบพระราชฐานบุตรี  ให้เป็นที่ประทับสำราญ  สวนหลวงแห่งนั้นได้ชื่อว่า “เวียงมะลิกา”  ก็คืออำเภอแม่อายในปัจจุบัน  เชื่อว่าเวียงมะลิกาไม่มีบุรุษเพศเลย  ผู้คนล้วนแต่สตรีเพศ  พระแม่เจ้าทรงฝึกฝนสตรีผู้กำยำ  เป็นทหารหาญของเวียงมะลิกา  จนเป็นที่ลือชา  เล่าลือกันว่า  เวียงมะลิกาที่มีแต่สตรีเพศ  มีพลทหารธนูที่แกร่งกล้าแม่นยำมาก  ดังนั้นเมื่อพม่ายกทัพมาล้อมเมืองฝาง  พระนางมัลลิกาซึ่งเป็นบุตรี  จึงมาช่วยพระราชบิดาและพระมารดารบกองทัพพม่า

พระเจ้าสุทโธธรรมราชาได้วางแผนรบกับบรรดาแม่ทัพ  ได้กำหนดยุทธวิธีใหม่  โดยพระเจ้าสุทโธธรรมราชาสั่งกองทัพพม่า  ให้ล้อมเมืองฝางไว้โดยไม่เข้าโจมตี  มุ่งหวังให้พระเจ้าอุดมสินผู้ครองเมืองฝางประสบปัญหา  ทหารและประชาชนในเมืองขาดเสบียงอาหาร  อดอยากยากแค้น  แต่การเตรียมรบกับพม่ามาเนิ่นนาน  ทำให้เมืองฝางสามารถอยู่ภายในวงล้อมพม่าได้นานเป็นปี  พระเจ้าอุดมสินเห็นความเดือดร้อนอดอยากของประชาชนในเมืองเป็นปีๆ  เห็นว่าพระองค์และพระมเหสีเป็นสาเหตุให้ทหารและประชาราษฎร์  ได้รับความทุกข์ความลำบากต้องอดอยากต้องอยู่ภายในเมือง  ล้อมรอบด้วยกำแพง  ส่วนข้างนอกกำแพงเต็มด้วยทหารพม่า  ชาวบ้านไม่อาจทำมาหากินได้ตามปรกติ  เสบียงอาหารที่สะสมไว้ร่อยหรอลงทุกวัน  ความทุกข์ยากเหล่านี้จะหมดไป  ถ้าหากไม่มีพระองค์กับพระมเหสี  จึงตัดสินพระหทัยจะปลงพระชนม์ตนเอง  โดยทั้งสองพระองค์ไปกระโดดลงบ่อซาววาสิ้นพระชนม์  เมื่อขาดผู้นำที่บัญชากองทัพ  กองทัพพม่าจึงเข้าเมืองได้  หลังล้อมเมืองฝางนาน 3 ปี 3 เดือน  พระเจ้าสุทโธธรรมราชาทราบเรื่องราวที่เศร้าสลด  คาดไม่ถึง  รู้สึกละอายพระหทัย  สั่งทหารพม่ามิให้ทำร้ายชาวเมือง  แล้วยกทัพพม่ากลับ  เมืองฝางจึงว่างเว้นจากการรุกรานของพม่ามายาวนาน  ประชาชนอยู่อย่างเป็นสุขสงบเนิ่นนาน
 


ภาพประกอบ: บ่อซาววา  ซาวเป็นภาษาเหนือแปลว่ายี่สิบ  ซาววาคือยี่สิบวา หมายถึงบ่อลึกยี่สิบวา  บ่อน้ำซาววาอยู่หน้าวัดพระบาทอุดม อ.ฝาง เชียงใหม่

 

เหมันตฤดู
เวียนมาอีกคราหนึ่ง  หมอกขาวหม่นคลี่คลุมทั้งเมืองฝางดุจเมืองในหมอกฉะนั้น  หมอกยังแผ่คลุมตลอดถนนสายหลักหน้าเมืองฝาง  เช้าแล้ว  สองฝั่งถนนเต็มไปด้วยแถวผู้คนรอตักบาตรตามปรกติ  ทั้งคนแก่เฒ่าหนุ่มสาวและเด็กๆ  ต่างสวมเสื้อผ้าปกคลุมร่างกาย  ทั้งหมวก  ถุงเท้า  คนแก่เพิ่มผ้าคลุมชั้นนอก  ผ้านี้คล้ายผ้าเช็ดตัว  นิยมสีขาว  คนชราหญิงจะใช้คลุมรอบคอและบ่า  มักใช้โอกาสสำคัญ  เช่น  ไปวัดฟังธรรมในวันพระ  หมอกหนามองเห็นหน้ากันในระยะวาเศษ  ผู้คนถือภาชนะใส่อาหารเตรียมถวายพระ  มีการทักทายพูดคุยกันยามพบหน้าคนรู้จัก  และต่างชะเง้อมองทางทิศเหนือถนน  ที่พระจะเดินมา  หมอกหนาทำให้เห็นเพียงระยะใกล้  พระปรากฏแล้ว  รูปแรกนำหน้า  มองเห็นเพียงศีรษะลงมาถึงมือถือบาตร  ส่วนต่ำลงไปเหมือนจมอยู่ในหมอก  คล้ายใบหน้าเคลื่อนที่ออกจากกลุ่มหมอกเย็น  หาใช่พื้นดินไม่  รูปที่สองเดินตามออกมา  เป็นภาพที่น่าตื่นตา  จนกระทั่งครบ 5 รูป  ทุกรูปก้มศีรษะน้อยๆด้วยความสำรวม  เดินช้าๆคล้ายทำสมาธิกำหนดสติ  ท่านหยุดหันข้างให้ผู้รอตักบาตร  ค่อยเปิดฝาอย่างสำรวม  ให้พรแล้วเดินจากไป.
                             

 

บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง

ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
  อ่านกวีนิพนธ์ ของโอมาร์ คัยยัม กวีชาวเปอร์เซียหรืออิหร่าน โดยแคน สังคีต แปลเป็นภาษาไทย ได้เนื้อหาเกี่ยวกับความรักว่า                                                     อันความรัก คืออะไร          ควรใคร่คิด          …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
  เนาวรัตน์กวาดสายตา เข้าไปในตัวบ้านไม้ชั้นเดียว พื้นบ้านต่ำกว่าระดับถนนคอนกรีตเล็กน้อย   ข้างฝามีปฏิทิน มีรูปคณะซอ   มีรูปแม่จันทร์สม สายธารา   นั่งคู่กับผู้ชายวัยใกล้เคียงกัน   เนาวรัตน์คาดคะเนว่า คงเป็นครูคำผาย นุปิง ทั้งคู่อยู่ในชุดคนเมือง   ข้างหลังนั่งล้อมวง   สวมเสื้อหม้อฮ่อม ปี่ 3 คน ซึง 1 คน เนาวรัตน์มองดูที่หน้าบ้านริมถนน มีสิ่งก่อสร้าง คล้ายโรงครัวเล็กๆ   มีป้ายสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดข้างฝา   บอกชื่อแม่จันทร์สม สายธารา   ที่อยู่  …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
  เสียงปี่ผสมเสียงซึงดังขึ้น  รับกับเสียงผู้ขับซอ   เสียงปีและซึงผสมกลมกลืนมีทั้งหวานแหลมและนุ่มนวล   ก่อเกิดบรรยากาศความเป็นชาวเหนือขึ้นมาทันที   ผู้ขับซอชายนั่งขัดสมาธิ มือถือไมโครโฟนไร้สาย ผู้หญิงนั่งพับเพียบเคียงกัน หันหน้าอวดผู้ชม   ยามผู้ชายขับซอ   ผู้หญิงเอียงตัวไปมา มือไม้ขยับรับเสียงดนตรี   ทำนองดนตรีนั้นเนาวรัตน์ฟังไม่ออก เป็นเพลงอะไร สมัยเด็กๆเขาเข้าใจว่า คนเป่าปี่และคนดีดซึง คงเล่นเพลงเดียวตลอดงาน เพราะฟังทีไรก็เหมือนเดิมทุกที …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
    เนารัตน์ข้าราชการบำนาญ นั่งเก้าอี้พลาสติกของวัด   ดูซอที่ตั้งเวทีข้างประตูวัด สถานที่ซอเป็นยกพื้นขึ้นสูงราวคอผู้ใหญ่ ปูพื้นด้วยไม้กระดาน ล้อมสามด้านด้วยไม้ไผ่ลำโตขนาดข้อมือเด็ก ด้านละ 2 ต้น คล้ายเชือกกั้นเวทีมวย อีกด้านมีบันไดพาด สำหรับให้คณะซอปีนขึ้นไป สถานที่ขับซอเรียกว่า “ผามซอ” พื้นจะปูด้วยเสื่อ ความจริงเนาวรัตน์ไม่อยากมาชมเท่าไร   อยากได้เรื่องราวเกี่ยวกับด้านบันเทิงของชาวเหนือ นำไปเขียนลงเวบเพื่อเผยแพร่ หรือส่งไปยังหนังสือที่เขาต้องการ...ในวัยเด็กย่าบอกว่า ซอสนุกมาก …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
    ผู้ใหญ่บ้านได้พูดเสริมต่อจากเจ้าอาวาส “กรรมการวัด ได้มีการประชุมหารือกันก่อนแล้วแล้วรอบหนึ่ง มีเจ้าอาวาสเป็นประธาน คณะกรรมการวัด มีข้อคิดความเห็นว่า จะขอความร่วมมือร่วมใจจากศรัทธาญาติโยมทุกคน ช่วยกันบริจาคเงินเพื่อจัดงานบวช ในวันที่ 12 กรกฎาคม 2553 โดยจะขอเก็บหลังคาละ 140 บาท เงิน 40 บาทจะเป็นค่าจัดทำอาหารกลางวัน  เลี้ยงศรัทธาทั้งหมู่บ้าน ส่วนอีก 100 บาท จะเป็นค่าทำบุญและค่าจ้างซอมาเล่นเฉลิมฉลอง จึงอยากถามหมู่เฮาชาวบ้านว่า  จะเห็นด้วยไหม ?” มีเสียงพึมพำอึงในวิหาร …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
    เสียงเคาะลำโพงปลายเสาไฟฟ้า   ในหมู่บ้านทุ่งแป้ง   ดังขึ้น 3 ครั้ง แล้วมีเสียงพูด “ ฮัลโหล !   ฮัลโหล !   ครับ !   ขอประชาสัมพันธ์ วันนี้กินข้าวแลงแล้ว   เวลาประมาณ 1 ทุ่มเศษ   ขอเชิญทุกบ้านทุกหลังคาเรือน   มาประชุมพร้อมกันที่วัดทุ่งแป้งนะครับ มีหลายเรื่องที่จะประชุมหารือกัน   อย่าได้ขาดกันเน้อ   บอกต่อๆกันไปด้วยเน้อครับ...ขอขอบคุณครับ”
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
   
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
    ได้ยินเสียงหมอเรียก เราทั้งคู่รีบเข้าไป เห็นเจ้าเหมียวนอนตะแคงนิ่งเหมือนท่อนไม้ ลิ้นแดงเล็กห้อยคาปาก หมอบอกว่า เอาลิ้นมันคาปากไว้ หากลิ้นค้างในปากขณะมันสลบ ลิ้นอาจจุกปากหายใจไม่ออกอาจตายได้ มันจะสลบสัก 1 ชั่วโมง ลุงกับป้าช่วยกันอุ้มมันขึ้นรถ   วางมันบนเบาะหลังที่มีผ้าขนหนูรอง พอถึงบ้านอุ้มมันไปวางราบบนม้ายาวที่มีหมอนรอง ลิ้นยังคาปากเหมือนเดิม อดนึกไม่ได้ว่าตอนแมว
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
 
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
  ผมมองผ่านทางเดิน ไปห้องครัว เห็นแมวต่างบ้าน เดินย่องเงียบกริบออกมา เจ้าตัวนี้มาขโมยอะไรกินบ่อยๆ ผมหมายตาจะเล่นงานมันหลายครั้ง แต่มันรอดปลอดภัยทุกที ไม่ทำร้ายอะไรมากมายหรอก จะหาไม้เล็กๆไม่ทันแล้ว เราก็นักฟุตบอล ใช้เท้าเคลื่อนไหวประจำ เตะได้ทั้งซ้ายขวา ไม่รู้จักศูนย์หน้าทีมโรงเรียนดังซะแล้ว จะหลบซ้ายขวาเจอหมด  ฮะฮ่า !..เสร็จแน่เจ้าเหมียว แมวขาวดอกลายเดินกลับออกมาใกล้ถึงมุมห้องแล้ว ผมโผล่พรวดออกไป มันตกใจยืนตลึง ผมส่งเสียงข่มขวัญ มันตั้งหลักได้ขยับวิ่งไปทางขวาแล้วแวบมาทางซ้าย …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
      พออากาศเริ่มเย็น เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว นกเอี้ยงที่เคยหายไป เริ่มกลับมาส่งเสียงแก๋ๆ ตามยอดต้นโพธิ์ข้างวัด ส่วนนกเขาอยู่ประจำถิ่นในหมู่บ้าน ฤดูไหนผมก็ยังเห็นนกเขาเสมอ เดินไปมาตามถนนบ้าง เกาะสายไฟบ้าง บ้านนี้นกเขามากจริงๆ คนแปลกหน้าเข้ามา จะได้ยินเสียงนกเขาคูระงมหมู่บ้าน คงนึกว่าหมู่บ้านนี้เลี้ยงนกเขา ความจริงไม่เห็นใครเลี้ยงนกเขาเลย มันเป็นนกที่หากินเอง ว่างจากหาอาหาร มันจะคูเสียงขับกล่อมผู้คนชาวทุ่งแป้ง ขณะผมพิมพ์หนังสือ ยังได้ยินเสียงคูทุ้มๆ มาจากทิศเหนือ ละแวกบ้านน้าบุญแว่วมา …
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
  แปรงฟันล้างหน้าเสร็จเรียบร้อย ผมกลับมายืนดูที่หน้าต่างดังเดิม ฝูงนกยางยังคงบินตามกันเต็มท้องฟ้า ไม่รู้จักหมดสิ้น อากาศเริ่มเย็น ลมเย็นพัดมาจากทุ่งหน้าบ้านเอื่อยๆ บอกสัญญาณย่างเข้าสู่ฤดูหนาว นกมากมายไม่รู้มันมาจากไหน มาไกลแค่ไหน บ้างว่ามันมาจากไซบีเรีย จีน มองโกล หิมาลัย มันเป็นนกปากห่าง  นกยาง ฯลฯ จำนวนเป็นแสนตัวทีเดียว สิ่งที่ตามมาคือโรคติดต่อ ต้องระวังไข้หวัดนก ที่มันนำมาฝากเจ้าของบ้าน