บล็อกกาซีน ประชาไท

:-) ทักทายค่ะ สบายดีกันทุกคนมั้ย แข็งแรงดีหรือเปล่า เป็นหวัด 2009 หรือยัง ฮ่า คำถามสามัญประจำบ้านไง อาทิตย์นี้ (พอ) มีเวลา เลยหาเรื่องหนุกๆ มาชวนเล่นค่ะ Twtpoll : คุณคิดว่าตัวเองมีความเป็นเด็กหมาในตัวหรือไม่? ที่นี่ค่ะ http://twtpoll.com/fup0gg   มามี้รู้ว่าหนูกลุ้มใจ

ฝนตกพรำๆ เจ้าหลานสาวอายุสิบหกของฉัน ที่แม่น้องสาวฝากให้ดูแล ส่งเล่าเรียนตั้งแต่ชั้นมอสี่ยังไม่เข้าบ้าน  นาฬิกาข้างฝาบอกเวลายี่สิบสองนาฬิกา เกิดอะไรขึ้นกับเธอหนอ ในอกของฉันเหมือนถูกไฟโลกันต์แผดเผา โทรหาอย่างไรเธอก็ไม่รับสายเหมือนเธอล่องหน ไปไหนหนอ เกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง เธอทำอะไร อยู่ที่ไหน ทำไมยังไม่เข้าบ้าน ออกไปตามที่ไหนดี และถ้าอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ ใครหนอจะช่วยเธอได้

วัชระ สุขปาน  ที่ดินแปลงนี้ ขายด่วน 37 ไร่ 3 งาน 56 ตารางวา ราคา 150 ล้านบาท ติดต่อ 081 204 x x x x  สัญญาณจากไส้เดือนใต้ดิน ยิงเครือข่ายขึ้นสู่ท้องฟ้า ผ่านปรากฏการณ์ ของดวงดาว โชคชะตาโดยรวม ของประชากร ในหมู่บ้านหนองปลาดุก ร่วมดวงดี ร่วมดาวร้าย พระศุกร์เข้า พระเสาร์ตอกบัตร สวมรอยบ้าง ล่าถอยบ้าง ก้าวหน้าบ้าง โคจรอยู่เหนือหมู่บ้าน

@ * " ใ ห้ รั ก นำ ทา ง เ รา ไ ป " ให้หัวใจเราโอบกอดกัน - - - มิว่าจักอยู่บนสรวงสวรรค์ - - - ฤา ใต้ขุมนรกอเวจี โ อ . . . เพียงดวงจิตวิญญาณเสรี จิ น ต นา กา ร ย่ อ ม โ บ ย บิ น !

 อีกคืนหนึ่งผมไปเที่ยวงานฤดูหนาวกับเพื่อนเช่นเคย คราวนี้ชวนกันเข้าชมบ้านผีสิง กลัวก็กลัว อยากดูก็อยากดู ลำโพงหน้าบ้านผีสิง เปิดเทปได้ยินเสียงพระสวดพึมพำ ฟังดูขลังนัก สวดไปสักพัก ได้ยินเสียงหมาหอน เสียงโหยหวน เย็นลึก เหมือนดังมาจากป่าทึบที่มืดน่าสะพรึงกลัว มันวังเวง สั่นคลอนอารมณ์เหลือประมาณ ผู้เข้าชมส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่นชายหญิง ที่พากันมาเป็นกลุ่ม กลุ่มผมเดินผ่านประตูเข้าไป ข้างในค่อนข้างมืด มีไฟจากข้างทางเดินสว่างเป็นระยะ ให้พอมองเห็นทางได้บ้าง เราเดินเบียดกันแบบกล้าๆกลัวๆ เดินเข้าไปได้ 2-3 ก้าว มีผีจำแลงโผล่หน้าพรวดออกมา พวกเราตกใจขยับตัวถอยหนี เพื่อนผมเป็นนักมวยต่อยเปรี้ยงสวนออกไป ผีผลุบหายเงียบ เราเดินต่อไป เห็นผู้แสดงเป็นผีดิบชาย ยืนนิ่งเหมือนหุ่น เพ่งมองอย่างไรก็เหมือนไม่หายใจ แต่งตัวด้วยเสื้อคลุมสีดำ หน้าขาวซีด ปากแดงด้วยเลือดที่ไหลมาจากเขี้ยวตรงมุมปาก เบื้องหน้าจอมผีดิบ เป็นหญิงสาวสวย สวมชุดสีดำโปร่งบาง นอนนิ่งต่อหน้าดังไม่หายใจเช่นกัน

เช้าตรู่ หมอกยังไม่ทันจาง เพื่อนผมแซะตัวเองออกจากเตียงนอนเพื่อลงสัมภาษณ์ชาวบ้าน ประเด็นที่ต้องการ คือ ,รัฐบาลเตรียมความพร้อมให้แก่ประชาชนของตัวเองแค่ไหน ...

 ฉันรู้ดีเมื่อวันพรุ่งนี้มาถึงคืนนี้...ก็จักไม่มีอีกต่อไปนอกจากความทรงจำอันหวานชื่นเท่านั้น

โลกสอนมนุษย์ว่าทุกสิ่งต้องมีการเปลี่ยนแปลง แต่โลกก็กลับสอนให้มนุษย์ผูกพัน  โดยพระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต อาตมาอ่านเจอกลอนในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งที่ผู้เขียนระบายไว้ได้สาแก่ใจมากเลย เร็ว ก็หาว่าล้ำหน้า ช้า ก็หาว่าอืดอาด โง่ ก็ถูกตวาด พอฉลาด ก็ถูกระแวง ทำก่อน บอกไม่ได้สั่ง ทำทีหลัง บอกไม่มีหัวคิด เฮ้อ นี่แหละชีวิตคนทำงาน ข้างต้น น่าจะเป็นกลอนที่โดนใจบรรดาคนทำงานหลายๆ คน เพราะสะท้อนความรู้สึกกดดันอย่างชัดเจน ซึ่งจากการได้พูดคุยกับโยมที่เข้ามาปรึกษาหารือถึงสาเหตุที่ทำงานกันอย่างไม่มีความสุขก็มีปัจจัยมากมาย เช่น ทำงานที่ตัวเองไม่ถนัด ทำงานที่ไม่ชอบ โดนหัวหน้างานกดขี่ หรือรู้สึกว่าหน้าที่ที่ตัวเองได้รับมอบหมายนั้นต่ำต้อย ฯลฯ โดยจะว่าไปแล้ว บริษัทก็เหมือนกับบ้านหลังที่สองของเรา บางคนใช้ชีวิตในบริษัทมากกว่าที่บ้านซะอีก เพราะต้องตื่นขึ้นมาทำงานตั้งแต่ตี ๔ ตี ๕ กลับถึงบ้านก็ ๒-๓ ทุ่ม วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง หากต้องใช้ชีวิตในการทำงาน (รวมนั่งรถไป-กลับ) วันละ ๑๐ กว่าชั่วโมงแล้ว ถ้าโยมไม่มีความสุขกับงานที่ทำ จึงเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจมากๆ อาตมาชอบใจคุณยามที่บริษัทแห่งหนึ่งมาก เคยถามเขาว่า ไม่เบื่อเหรอ เปิดประตูทั้งวัน เขาตอบกลับอย่างฉะฉานว่า ' ไม่เบื่อหรอกครับท่าน เพราะคนจะเข้าไปที่นี่ได้หรือไม่ได้ มันอยู่ที่ผม ถ้าผมไม่เปิดประตู ไม่อนุญาตหรือบอกไม่ให้เข้า เขาก็ไม่ได้เข้านะ อย่างพระอาจารย์มาบรรยายที่นี่ ผมไม่ให้เข้าก็ได้ ... แต่ผมให้เข้าครับ' ( แล้วไป) อาตมาจึงไม่แปลกใจเลย เวลาไปทำธุระที่บริษัทนี้ทีไร มักเห็นเจ้าหมอนี่ ทำหน้าที่ตัวเองอย่างกระตือรือร้น ก็เพราะเขามีทัศนคติที่ดีต่อหน้าที่ เห็นความสำคัญของตัวเอง จึงทำให้เขาทำงานได้อย่างมีความสุข (แถมมีมุขอำกลับอาตมาอีกต่างหาก) ดังนั้นอาตมาจึงอยากจะหนุนใจญาติโยมที่กำลังรู้สึกย่ำแย่กับงานของตัวเองว่า ถ้าเราทำงานจนเมื่อยมือเหลือเกิน ก็จงดีใจเถอะ ที่มีมือให้เมื่อย ถ้าเราเดินไปเดินมาจนปวดขาเหลือเกิน ก็จงดีใจเถอะ ที่มีขาให้ปวด ถ้าเราเห็นหัวหน้า แล้วเซ็งเหลือเกิน ก็จงดีใจเถอะ ที่มีหัวหน้าให้เซ็ง ถ้าเราเห็นงาน แล้วเราเบื่องานเหลือเกิน ก็จงดีใจเถอะ ที่มีงานให้เบื่อ เพราะหลายคนพอไม่มีงานให้ทำ ก็จะประท้วงกัน อยากทำงาน ! อยากทำงาน ! ดังนั้นเมื่อคุณโยมมีโอกาสทำแล้ว ก็จงทำให้ดีที่สุด เริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนทัศนคติต่องานที่ทำก่อน เห็นความสำคัญของหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ได้ ทำมันอย่างเต็มที่และดีที่สุด เหมือนดั่งคุณยามที่อาตมายกมาเป็นตัวอย่างข้างต้น อาตมาเคยอ่านเจอคำแนะนำของท่านพระธรรมปิฎก (ป.อ.ประยุตฺโต) ในหนังสือเล่มหนึ่ง ท่านเขียนชี้แนะไว้ว่า งานมีผลตอบแทนสองชั้นด้วยกัน ผลตอบแทนชั้นที่ ๑ คือ ตอนเงินเดือนออก นี่คือความสุขชั้นที่หนึ่ง ซึ่งหลายๆ คนมีความสุขในการทำงานแค่วันนั้นวันเดียว แต่ถ้าเราสามารถพัฒนาตัวเองไปพร้อมกับงานได้ มันก็จะก้าวไปสู่อีกระดับ อันนำมาซึ่งผลตอบแทนหรือความสุขชั้นที่ ๒ นั่นเอง หนึ่งเดือน คุณโยมอยากมีความสุขเพียง ๑ ชั้น หรือ ๒ ชั้น ก็เลือกเอาตามใจชอบเลย เจริญพร... ขอขอบพระคุณคุณบทความดีๆจากพระอาจารย์สมปอง ที่ผู้เขียนบล๊อค อยากนำมาเสนอและแบ่งปันให้ทุกๆคนได้อ่านกัน....

เมื่อแรกแรกที่มีข่าวว่าโรคนี้เกิดขึ้นในโลก ใครใครก็พากันเรียกชื่อมันว่าไข้หวัดหมู เพราะว่ากันว่ามันเป็นโรคของหมูที่ดันมาติดคน(ถ้าหากมีโรคของคนไปติดหมูไม่รู้จะเรียกว่าไข้หวัดคนด้วยหรือเปล่า) แต่ต่อมาเขาไม่อยากให้เรียกไข้หวัดหมู เพราะเกรงว่าจะเป็นการใส่ร้ายหมูซึ่งไม่มีความผิด และจะทำให้หมูทั่วโลกพลอยถูกรังเกียจ แต่คงไม่ใช่ความกลัวว่าหมูจะประท้วง เพราะถึงอย่างไรหมูก็มีสิทธิ์อันชอบเพียงอย่างเดียวคือสิทธิ์ในการเป็นอาหารของมนุษย์ ไม่สามารถชูป้ายประท้วงหรือเขวี้ยงก้อนอิฐใส่ตำรวจปราบจลาจลได้แต่ประการใด

เช้าวันที่ 6 มิถุนายน ลูกตื่นเต้นมาก แม่รู้ เมื่อถึงวันที่ต้องเดินทางมาอยู่วัดกับหลวงพ่อ วันนั้นลูกตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เตรียมเก็บเข้าของเครื่องใช้ส่วนตัวใส่กระเป๋าคิดตี้ใบเล็กสีชมพูหวานแหววของลูก แต่เพราะลูกยังมีอาการตัวร้อนเป็นไข้รุมๆ ทำให้แม่กับพ่อเป็นห่วง เราจึงวางแผนเดินทางในตอนเย็น วันนั้นลูกร่าเริงมาก และเขียนบันทึกว่า วันศุกร์ที่ 6 มิถุนายน 2551 วันแห่งความสุขและความสงบวันนี้ตื่นขึ้นมายิ้มรับวันใหม่ด้วยใจที่เบิกบาน มีความสุขในสมุดบันทึกสุขภาพอีกเล่ม ลูกเขียนไว้ว่า

หลายวันก่อน ได้อ่านบทความของ นิธิ เอียวศรีวงศ์ เรื่อง “ทางออกจากทักษิณ” (มติชนรายวัน, 20 ก.ค. 52.) บทความนี้มีความเข้าใจคลาดเคลื่อนอย่างมากเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวทางการเมืองของคนเสื้อเหลืองและแดง  เนื้อหาของบทความ นอกจากปัญญาชนรายนี้จะออกตัวให้กลุ่มพันธมิตรหรือเสื้อเหลืองโดยยกระดับความคิด และการกระทำของคนกลุ่มนี้ว่าเกิดจากทัศนะและความเข้าใจในประชาธิปไตยที่แตกต่างจากกลุ่มเสื้อแดงซึ่งทั้งสองกลุ่มล้วนแล้วแต่มีจุดอ่อน  

  12 วัน นับจากการปักหลักชุมนุมของเครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย อ.คอนสาร จ.ชัยภูมิ กลุ่มผู้ประสบความเดือดร้อนจากปัญหาที่ดินทำกินยังคงตั้งธงเรียกร้องตามข้อเสนอเดิม คือ ต้องการให้รัฐบาลตัดสินใจยกเลิกสวนป่าแล้วนำที่ดินมาดำเนินการจัดสรรแก่เกษตรกรผู้เดือดร้อน เพื่อให้ผู้เดือดร้อนนำไปบริหารจัดการในรูปแบบของโฉนดชุมชนต่อไป แต่ ณ วันนี้ข้อเรียกร้องดังกล่าวยังไม่มีความคืบหน้าแต่อย่างใด   ล่าสุดเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม 2552 ที่ผ่านมา นายสมชาย ขำวุฒิ หัวหน้าหน่วยป้องกันรักษาป่าที่ ชย.4 (คอนสาร) ได้มีประกาศลงวันที่ 27 กรกฎาคม 2552 เรื่องห้ามมีการกระทำอันเป็นการละเมิดพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 มาตรา 14 หากฝ่าฝืนต้องถูกดำเนินการตามกฎหมาย ต่อไป   ต่อประเด็นเรื่องการออกประกาศของหัวหน้าหน่วยป้องกันรักษาป่าฯ เครือข่ายปฏิรูปที่ดินฯ กล่าวว่าประกาศดังกล่าวนี้ ขัดกับข้อตกลงของการเจรจาแก้ไขปัญหาระหว่างเครือข่ายฯ กับรัฐบาล ตลอดระยะเวลากว่า 3 เดือนที่ผ่านมาว่าให้หยุดข่มขู่ คุกคาม สมาชิกเครือข่ายปฏิรูปที่ดินฯ ทุกพื้นที่และให้สามารถประกอบอาชีพในที่ทำกินได้ตามวิถีชีวิตเดิมในระหว่างที่มีการเจรจาแก้ไขปัญหาระหว่างเครือข่ายฯ กับรัฐบาล นอกจากนี้ประกาศฯ ยังขัดกับคำสั่งของกระทรวงมหาดไทย ที่ มท ๐๕๑๑.๔ /ว ๑๓๑๗ ลงวันที่ 28 เมษายน 2552 เรื่องการแก้ไขปัญหาของเครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย และ คำสั่ง ที่ มท ๐๒๑๑.๔ /ว ๒๖๔๘ ลงวันที่ 25 มิถุนายน 2552 เรื่องขอให้ชะลอการผลักดันราษฎรที่อยู่อาศัยและทำกินในที่ดินที่มีกรณีพิพาทกับหน่ายงานของรัฐ   วันนี้(28 กรกฎาคม 2552) เครือข่ายปฏิรูปที่ดินได้ออกแถลงการณ์ ฉบับที่ 8 “กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม   ต้องสนองนโยบายรัฐบาลในการแก้ไขปัญหาที่ดิน” โดยมีใจความสำคัญว่า กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ไม่ได้มีเจตนารมณ์ในการแก้ไขปัญหาตามแนวทางนโยบายที่เครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทยได้ตกลงร่วมกับรัฐบาล ซึ่งจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาให้ได้ข้อยุติแต่อย่างใด ในขณะที่ปัญหาความเดือดร้อนที่ยืดเยื้อเรื้อรังมาเป็นเวลานาน ยังคงดำรงอยู่ต่อไป คนจนยังไร้ที่ดินต่อไป   ********************************************************************************************   แถลงการณ์เครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย ฉบับที่ 8 “กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม   ต้องสนองนโยบายรัฐบาลในการแก้ไขปัญหาที่ดิน”                   สืบเนื่องจากการเคลื่อนไหวเรียกร้องของเครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย นับตั้งแต่เดือนมีนาคม 2552 เป็นต้นมา จนกระทั่งนายกรัฐมนตรีมีคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการอำนวยการแก้ไขปัญหาของเครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย ในวันที่ 9 มีนาคม 2552 และแต่งตั้งคณะอนุกรรมการฯ รวมทั้งสิ้น 6 ชุด ในวันที่ 24 มีนาคม 2552 ดังที่ทราบกันโดยทั่วไปแล้ว นั้น                 ในวันที่ 11 มีนาคม 2552 คณะกรรมการอำนวยการฯ ได้จัดประชุมเพื่อพิจารณาแนวทางในการแก้ไขปัญหา โดยสรุปคือ ใช้หลักการนโยบายนำกฎหมาย โดยผ่อนผันให้ราษฎรสามารถทำกินตามวิถีชีวิตอันเป็นปกติสุขไปพลางก่อน โดยยึดผลประโยชน์ของประชาชนเป็นสำคัญ หากระเบียบ กฎหมายใดที่สามารถอะลุ่มอล่วยได้ ก็ให้ดำเนินการต่อไป และวันที่ 3 กรกฏาคม 2552 คณะกรรมการอำนวยการฯ ได้ประชุม ครั้งที่ 2/2552 โดยเห็นชอบแนวทางการผลักดันพื้นที่นำร่องโฉนดชุมชน จำนวนทั้งสิ้น 30 แห่งทั่วประเทศ เข้าสู่การพิจารณาของคณะรัฐมนตรีในเดือนสิงหาคม 2552 นี้                 แต่อย่างไรก็ตาม ในส่วนคณะอนุกรรมการแก้ไขปัญหาพื้นที่ป่าไม้ ที่มีนายสุวิทย์ คุณกิตติ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เป็นประธาน กระบวนการทำงานกลับเป็นไปอย่างล่าช้า อีกทั้งยังมีลักษณะที่ตรงกันข้ามกับนโยบายรัฐบาลอย่างชัดเจน กล่าวคือ มีหนังสือกรมป่าไม้ ที่ ทส 161843/10987 ลงวันที่ 15 มิถุนายน 2552 ลงนามโดยนายสมชัย เพียรสถาพร อธิบดีกรมป่าไม้ มีสาระสำคัญคือ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมไม่มีอำนาจผ่อนผันให้ราษฎรอยู่อาศัยและทำกินในพื้นที่ป่าไม้ได้ เพราะไม่มีกฎหมายให้อำนาจไว้                 ในกรณีปัญหาสวนป่าคอนสาร และป่าสงวนแห่งชาติป่าภูซำผักหนาม อ.คอนสาร จ.ชัยภูมิ นายสมชาย ขำวุฒิ หัวหน้าหน่วยป้องกันรักษาป่าที่ ชย.4 (คอนสาร) ได้มีประกาศลงวันที่ 27 กรกฎาคม 2552 เรื่องห้ามมีการกระทำอันเป็นการละเมิดพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 มาตรา 14 หากฝ่าฝืนต้องถูกดำเนินการตามกฎหมาย ต่อไป                 จากสาระสำคัญข้างต้น ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่า กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ไม่ได้มีเจตนารมณ์ในการแก้ไขปัญหาตามแนวทางนโยบายที่เครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย ได้ตกลงร่วมกับรัฐบาล ซึ่งจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาให้ได้ข้อยุติแต่อย่างใด ในขณะที่ปัญหาความเดือดร้อนที่ยืดเยื้อเรื้อรังมาเป็นเวลานาน ยังคงดำรงอยู่ต่อไป คนจนยังไร้ที่ดินต่อไป สังคมจะอยู่เย็นเป็นสุขอย่างไร ยังเป็นคำถามที่คงค้างอยู่ในหัวใจชาวบ้านผู้เดือดร้อนไม่จบสิ้น                 ในการนี้ เครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย จึงขอเรียกร้องให้ ฯพณฯ นายกรัฐมนตรี สั่งการให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม อธิบดีกรมป่าไม้ ยกเลิกประกาศ คำสั่งใดๆที่ไม่สอดคล้องกับแนวทางการแก้ไขปัญหาของเครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย และเร่งรัดดำเนินการแก้ไขปัญหาให้ได้ข้อยุติ ต่อไป   สมานฉันท์ เครือข่ายปฏิรูปที่ดินแห่งประเทศไทย            28 กรกฎาคม 2552