จินตนาการของพวกเขานั้น ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข

 

  

ปลายปีจวนจะข้ามปีใหม่ทุกปี  ผมรอคอยการมาถึงของเพื่อนกลุ่มหนึ่ง 
พวกเขารวมตัวกันเฉพาะกิจ 
เดินทางไปตามบ้านที่มีสายใยทางใจต่อถึงกัน   นัดหมายกันไปร้องเพลงถึงในบ้าน 
ที่สำคัญนั้น  พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่า  การหยิบยื่นเสียงเพลง  เสียงของความปรารถนาดีผ่านบทเพลงให้ชีวิตมีความหวัง และความสุข

เพื่อนกลุ่มนี้เป็นคริสเตียน  นับถือศาสนาคริสต์  ผมนับถือพุทธมาตั้งแต่บรรพบุรุษ 
พวกเขารู้ว่า กำลังร้องเพลงให้ชาวพุทธฟัง 
เหนืออื่นใด  ความเป็นพี่น้องรักใคร่
พวกเขาร้องเพลงอย่างมีความสุข  เสียงประสานกันไพเราะมาก
จินตนาการของพวกเขานั้น  ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข
พวกเขาบอกล่วงหน้าถึงความตั้งใจมาเป็นอาทิตย์  เลือกวันเวลาที่ว่างกันทั้งสองฝ่าย  ผมอยากให้พวกเขารับความสุขเช่นกัน  เตรียมน้ำท่า ชา กาแฟ ขนมหวาน ไว้ต้อนรับ 

เรารู้สึกถึงการคอย  เดี๋ยวเพลงจะมาดังก้องในบ้าน 
พวกเขาอาจมาตรงเวลา  หรือเกินเลยเวลาที่นัดหมายก็ได้   อาจดึกดื่นค่อนคืนก็ได้  หากในความเงียบสงัด  พลันได้ยินเสียงเพลงประสานดังขึ้น  ไม่ต้องสงสัย  พวกเขามาถึงแล้ว
ความหลับใหลจะฟื้นตื่น  นอนฟังจนอิ่ม  กว่าจะลุกขึ้นมาทักมายกัน  ต้อนรับกัน
เพลงร้องฟังเหมือนเพลงสวด
จินตนาการของพวกเขานั้น  ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข
โชคดีเพียงใด  เรายังมีชีวิตข้ามผ่านปี  มาพบหน้ากัน  ร้องเพลงให้ฟังกันอีกปี
ใบหน้าน้ำเสียงของพวกเขา  บอกให้รู้ว่า  มีที่มาจากหลายเผ่าพันธุ์  เผ่าบนดอย  เผ่าหนีสงครามริมขอบพรมแดน  และหน้าที่อื่นๆที่แทบไม่มีใครกลุ่มๆไหนรู้จัก

พวกเขาต่างทำงาน  มีหน้าที่ไปตามทางเดินชีวิต  ในซอกมุมเมือง  หรือไม่ก็ในหมู่บ้านป่าเขา 
เส้นทางชีวิตพวกเขา  ยากจะมีใครมองเห็น  เส้นใยบางๆที่ปลิวไปมาตามลมพัดพา 
เจตจำนงพวกเขาต่างหาก  สวยงามและเป็นมิตร
ปรารถนาดีให้กัน
ความสัมพันธ์รักใคร่เช่นนี้เอง   เป็นที่มาของเพลงร้องร่วมกัน
พรมแดนชีวิตที่วางอยู่บนความต่าง  มีเพลงร้องให้ฟัง

เพลงแล้วเพลงเล่าผ่านไป  ทั้งภาษาเผ่า  ภาษาไทยและภาษาอังกฤษ  หลอมรวมอยู่ในห้วงลมหายใจเดียวกัน
ท่วงทำนองเพลงของเขา  เหมือนชีวิตของพวกเขา  ฟังง่าย  ไม่ซับซ้อน  สวยงาม  ร้องผ่านแววตายิ้มแย้ม และมิตรไมตรี
พอเพลงหลายเพลงจบลง  เราจึงมีเวลาคุยกันถึงทุกข์สุขในชีวิต 
บางคนดำเนินชีวิตอยู่ในชะตาหลบๆ ซ่อนๆ กลางเมืองตลอดเวลา 
บางคนมีเงื่อนไขระยะเวลาการอยู่ 
บางคนหนีตายจากแผ่นดินอื่น  แต่ยังออกไปร้องเพลงให้คนอื่นมีความสุข
ข้างในผมเศร้า และว้าเหว่ไปตามน้ำเสียงแววตาพวกเขา
เพลงปรารถนายามค่ำคืนดึกดื่นของพวกเขา  เป็นเรื่องง่ายๆ

จินตนาการของพวกเขานั้น  ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข

ความเห็น

Submitted by ถนอมรัก เดือน... on

ติดตามอ่านเรื่องที่เขียนบ่อยมาก ผู้เขียนมั่นคงในเป้าหมายการเขียนมาก ผมกำลังศึกษาทุกถ้อยคำที่ท่านเขียนอย่างตั้งใจนะครับ.

Submitted by ชนกลุ่มน้อย on

ขอบคุณครับ ขอบคุณความตั้งใจให้มาของอ้ายถนอมรัก พยายามเปลี่ยนท่วงทำนอง เนื้อหา เดือนหนึ่งๆให้มีโทนสีต่างกัน ด้วยความตั้งใจที่จะสื่อสารกับผู้เข้ามาอ่านครับ หวังไว้อย่างนั้นนะครับ

เพลงของลูกชายจ่าเพียร ชุมพล เอกสมญา (2)

ห้องครัวซ้อมดนตรี ถึงเพลงบันนังสตา
บ้านเช่าบ้านไม้เป็นบ้านชาวนาในหมู่บ้านแม่เหียะ ชานเมืองเชียงใหม่  
ห้องครัวคือห้องทำงาน  ห้องนอนบางเวลา  ห้องซ้อมดนตรี   ห้องนั่งเล่นและห้องรับแขก 

หมายเหตุบันนังสตา คืนหนึ่ง

สองทุ่ม   อังคารที่ 16 มีนาคม  2553   นักดนตรีในเชียงใหม่  และคนในแวดวงหนังสือ ศิลปะ  นัดรวมตัวกันที่ร้านสุดสะแนน  ร่วมรำลึกถึงการจากไปของ จ่าเพียร(พ.ต.อ สมเพียร เอกสมญา) วีรบุรุษแห่งเทือกเขาบูโด  ด้วยสายสัมพันธ์กับไวล์ดซี๊ด (ชุมพล  เอกสมญา) ลูกชายจ่าเพียรที่ผ่านมาเล่นดนตรีในเชียงใหม่อยู่เสมอๆ   เยียวยาจิตใจเมล็ดเถื่อนจากบันนังสตา 

ร่วมรำลึก ...   

ดนตรีของใต้สวรรค์ ร็องแง็งเร็กเก้ในกลิ่นอันดามัน (4)


ขอต่อยาวสาวความยืดถึงน้ามาดบางมุมดูหน้าดุ เวลาเดินเหมือนนุ่นลอยอีกหน่อย อย่างที่บอกไว้ บุรุษไร้นาม(และหนาม)ตามใจคนนี้ อย่าให้นั่งหน้าทับหน้าหนังกลองแล้วกัน ความจืดของหน้าจะถูกขับออกมาอย่างเผ็ดร้อน ไม่เรียบเฉยปล่อยวางอีกแล้ว บางด้านดูดุเทียบได้ใบหน้าเสือจ้องขบ กลับเกลี่ยเสียใหม่ เป็นเสียงทะลวงไส้พุงเร้าใจผิดหน้าผิดหูผิดตาไปทันที

ดนตรีของใต้สวรรค์ ร็องแง็งเร็กเก้ในกลิ่นอันดามัน (3)


 


เลสาปหน้าร้อนเปื่อยหมดแล้ว” ประโยคนี้ถ้าเขียนใหม่ตามภาษาบรรพบุรุษของใต้สวรรค์ ต้องบอกว่า เลสาปหน้าร้อนเปื่อยแผล็ดๆ เหตุที่เปื่อยเห็นด้วยตา ถ้าพูดผ่านปากของบ่าวทอง ต้องเริ่มต้นว่า“ที่จริง”เช่นเคย

ที่จริงมันไม่เปื่อยหร็อก ที่มันเปื่อยเพราะเลกลายเป็นโคลน เปื่อยแผล็ดๆไปทั้งเล” …