ขณะรถแล่นไป เราพูดถึงแต่สิ่งที่อยู่ข้างหน้า และย้อนนึกถึงสิ่งที่ผ่านมา จนแทบไม่คิดถึงเรื่องขณะปัจจุบัน ทันทีที่รถมาถึงโค้งหนึ่งนั่นเอง พะเลอโดะหักหลบลงข้างทางอย่างกะทันหัน รถวิ่งไปบนพื้นขรุขระตึงๆตังๆ พร้อมกับดับไฟหน้ารถ ผมเห็นแต่ความมืดสลัว และตะคุ่มพุ่มไม้ ใบบังที่แสงจันทร์เสี้ยวพอให้มองเห็นได้
เหมือนว่าซอมีญอกับกะฌอจะเข้าถึงกลิ่นลอยมาล่วงหน้า ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เขาหายไปจากที่นั่ง หลบไปอยู่ที่ใดที่หนึ่ง ผมถามพะเลอโดะว่ามีอะไร ลุงเวยซาเช่นกัน นั่งลุกลี้ลุกลนหันซ้ายหันขวา สัมผัสได้ถึงสิ่งไม่ปกติ
“ข้างหน้ามีด่านตรวจ” พะเลอโดะพูดสั้นเพียงนั้น อย่างกับได้กลิ่นอันตรายบางอย่าง แล้วส่องไฟฉายจัดสิ่งของในรถเสียใหม่ มะพร้าวงอกหน่อสูงเท่าข้อศอก หน่อกล้วย ถุงข้าว ถุงเกลือ หม้อสนาม เปล ถุงนอน จอบเสียม มีดทำสวน ต้นไม้ในถุงเพาะชำอีกจำนวนหนึ่ง ทำให้ดูประหนึ่งเป็นรถคนสวนแถบนี้
“พะตี เขาถามให้บอกว่าไปโข่โละโกร” พะเลอโดะหันไปพูดกับลุงเวยซา ผมได้ยินลุงเวยซาพูด เหม่ เหม่ รับคำอยู่ในความมืด “พวกโง่ทั้งนั้น ยังเฝ้ายามกันอยู่” พะเลโดะพูดไปหัวเราะไป ผมเห็นความเด็ดขาด การตัดสินใจฉับพลัน และท่าทีไม่กลัวใครในเวลาสำคัญมาตลอด เหมือนเขาเคลื่อนไหวอยู่ในเขตสู้รบ โดยไม่มีอาวุธหรือกระสุนแม้แต่นัดเดียว
รถถอนตัวออกจากข้างทาง อย่างกับลุกขึ้นมาจากหลุมก้อนหิน ไฟหน้ารถสว่างโล่ไกลออกไป เห็นไฟฉายหลายกระบอกส่องขวางถนนอยู่แล้ว คนในชุดพรางอาวุธสงครามโบกมือไหวๆพร้อมโบกมือ พะเลอโดะหยุดรถ ไม่แสดงอาการตื่นกลัวใดๆ กลับนั่งสง่านิ่งสงบอย่างกับผู้บังคับบัญชากำลังตรวจกำลังพลแนวหน้า
“ไปไหน” เสียงหนึ่งดังง้วนสั้น ไฟฉายส่องแสงวาบเข้ามาในรถ พะเลอโดะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่เจือด้วยท่าทีอ่อนน้อมเจียมตน
“ไปสาละวินครับ”
เสียงคำถามดังมาทางด้านประตูรถที่ผมนั่ง
“มาจากไหน” เสียงนั้นดังมาจากความมืด
“เชียงใหม่” ผมตอบแล้วยิ้มมุมปาก
“ช่วงนี้มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ” พะเลอโดะโยนคำถาม
“ข้างในกำลังสู้รบ มาแถบนี้กลางคืนไม่ปลอดภัย” เสียงหนึ่งดังสอดขึ้นมา
“ลุงไปไหน ไปทำอะไร”
“โข่โละโกร” ลุงเวยซาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นๆ
พะเลอโดะพูดแทรกขึ้นมาว่า ลุงอยู่แม่เงาขอติดรถมาด้วย เอาต้นไม้ข้าวของไปฝากลูกหลาน
ไม่มีเสียงถามต่อ แสงไฟฉายสาดไปทั่วรถ ราวกับจะค้นหาสิ่งแปลกปลอมที่อาจแฝงตัวมากับฝุ่นในรถ ผมเสียอีกกลับใจเต้นตึงๆตังๆ ผมไม่รู้ว่าซอมีญอกับกะฌอไปแอบซ่อนอยู่ตรงไหนของตัวรถ เกิดเขาค้นหาเจอ จะมีอะไรเกิดขึ้นนับจากนี้ไป
“นี่อะไร”
เงียบกันชั่วอึดใจ แสงไฟฉายสาดไปจ่อหน่อมะพร้าว
“ไปได้ๆ ระวังๆ หน่อยแล้วกัน”
กลุ่มคนในชุดพรางหลีกทางให้ พะเลอโดะกล่าวขอบคุณ แสงไฟส่องไกลไปตามถนนที่คดเคี้ยวไปเรื่อยๆ