Skip to main content

31_7_01

เด็กเจ้าของร้านขายสินค้าที่ทำจากเครื่องเงินแห่งหนึ่งในซาปา
ดูจากบุคลิกแล้ว
'คิดว่า' เธอน่าจะเป็นคนจากเมืองอื่นที่ย้ายมาทำมาหากินในซาปา ซึ่งร้านลักษณะนี้มีมากมายเหมือนแหล่งท่องเที่ยวในบ้านเราที่มีคนจากแหล่งอื่นเข้ามาลงทุน ในแง่นี้เป็นทั้งกลุ่มทุนรายย่อยและกลุ่มทุนขนาดใหญ่ ได้ยินข่าวมาเร็วๆ นี้ก่อนที่เวียดนามจะประสบภาวะเงินเฟ้ออย่างในปัจจุบันว่า รัฐบาลเวียดนามเปิดให้นักลงทุนต่างชาติทั้งรายย่อย-ใหญ่ เข้ามาลงทุนได้เต็ม 100% ครับ .. ใครทุนหนา รีบๆ เข้าเด้อ!!


31_7_02

เด็กสาวชาวม้งดำจะเป็นผู้ดูแลครอบครัว
หลังจากเสร็จงานนางานไร่ เด็กสาวโดยส่วนใหญ่จะเย็บปักร้อยลวดลายบนผืนผ้าสีดำ
(เป็นที่มาของชื่อว่า ม้งดำ) และเหมือนกับชนเผ่าพื้นเมืองในแหล่งอื่นๆ ของโลกหรือประเทศไทยในยุคที่ยังเรียกตัวเองว่า 'สยาม' เด็กสาวเหล่านี้นิยมมีครอบครัวเร็ว .. ก็ไม่รู้จะทำอะไรนี่ครับ แหะแหะ ล้อเล่นหน่ะครับ .. ความนิยมมีครอบครัวเร็วมาจากความต้องการแรงงานในการทำไร่ทำนาต่างหาก


31_7_03

ใบหน้าของ
'เรด ดาว' หรือ 'เรด เซา' อีกหนึ่งชนเผ่าที่อยู่ในซาปา นิยมใส่ฝันทองบ่งบอกถึงสถานะทางเศรษฐกิจ บางคนมีถึง 5 ซี่ ในแถวเดียวกัน โพกผ้าและแต่งกายในชุดสีแดงเป็นสีหลัก ขายกระเป๋าและผ้าผืน รวมทั้ง เทคนิคการขายที่เหมือนกับนักขายชนเผ่าอื่นๆ คือ ตื้อเท่านั้นที่จะทำยอด !!! จนต้องเดินหนีเพื่อปิดการซื้อขายนั่นแหละครับ


31_7_04

เด็กม้งดำจะออกมาขายสินค้าจำพวกกระเป๋าถัก
กำไรข้อมือ
-เท้าและเลี้ยงน้องไปด้วยอย่างนี้แหละครับ หนูน้อยคนนี้เดินซะหอบ หลังจากที่เธอถูกปฎิเสธโดยนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่ง ขณะที่ปากเธอยังพึมพัมๆ ว่า 'ทู บาย ฟอร์ มี๊... ' !!


31_7_05

เวลาอาหารเที่ยงของคุณยายม้งดำ
แกขายของที่นั่นและกินที่นั่น หน้าโบสถ์คริสต์ใจกลางเมืองซาปา เป็นโบสถ์คริสต์สมัยยุคอาณานิคมฝรั่งเศสที่ยังหลงเหลือและคนที่นี่ส่วนใหญ่จะนับถือศาสนาคริสต์ครับ
!!!


31_7_06

เรดเซา
อีกมุมมอง สวยดีครับ



31_7_07

อีกมุมมองของม้งดำ


31_7_08

31_7_09

เด็กสองคนนี้เป็นคนๆ เดียวกันครับ


31_7_10

จัตุรัสใจกลางเมืองซาปา
วันอาทิตย์จะเปิดพื้นที่เป็น เลิฟ มาร์เก็ต ครับ
!! ผมหมายความตามนั้นจริงๆ ทั้งหนุ่มสาว และไม่หนุ่มไม่สาว มารอท่าบรรยากาศนี้ตั้งแต่หกโมงเย็นแล้ว เหอเหอ


บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ความโกลาหลเริ่มต้น ,07.00 น. ,เจ้าหน้าที่หน่วยเลือกตั้งเตรียมงานของพวกเขาพร้อมกับการอารักขาของเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคง ,ฟายซาบัด แบ่งเขตการเลือกตั้งออกเป็น 2 ฝั่ง มีแม่น้ำค็อกช่าคั่นระหว่างเมือง ,ฝั่งหนึ่งเป็นเขตเมืองเก่า อีกฝั่งเป็นเขตเมืองใหม่
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ยาดาถูกส่งไปอำเภอบันดักชาน จังหวัดฟายซาบัด ,เมืองทางตอนเหนือติดกับทาจิกิสถาน ปากีสถานและมณฑลซินเจียง ประเทศจีน ที่ตั้งของชนกลุ่มน้อยชาวมุสลิมอูยกูที่เพิ่งเป็นข่าวดังไปทั่วโลกถึงปมขัดแย้งระหว่างเชื้อชาติกับชาวฮั่น
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทิวเขาเหยียดยาวระหว่างนั่งเครื่องบิน เป็นอีกหนึ่งโฉมหน้าของประเทศแห่งนี้ ภูเขาสีน้ำตาล ท้องทุ่งสีเขียว ข้าว ผลไม้และความสมบูรณ์ของสายน้ำ
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
08.00 น. ของวันเสาร์ ที่ 15 สิงหาคม 2552 เสียงระเบิดดังสนั่นใจกลางเมืองคาบูล์ ไกลออกไป 3 กิโลเมตร กระจกโรงแรมแคปิตอล อินน์ เขย่าประหนึ่งว่าจะแตกร้าวเสียตรงนั้น ทีมสังเกตุการณ์การเลือกตั้ง คนหนึ่ง หมอบกับพื้นห้องน้ำ อีกส่วนหนึ่งวิ่งขึ้นดาดฟ้าโรงแรม มองเห็น ควันไฟบริเวณสำนักงานใหญ่กองกำลังนานาชาติ นาโต้ ประจำอาฟกานิสถาน พวยพุ่งสู่ท้องฟ้า
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เดือนที่ผ่านมา สำนักข่าว BBC เสนอข่าวเหตุการณ์คาร์บอมบ์ที่เกิดขึ้นหน้าสำนักงานใหญ่กองกำลังนาโต้ภายในกรุงคาบูล ขณะกลุ่มตาลีบัน ออกแถลงการณ์จะทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางการเลือกตั้งใหญ่ทั่วประเทศและออกมายอมรับว่าตนเองเป็นผู้ก่อเหตุ ก่อนจะยืนยันว่า กองกำลังตะวันตกต้องถอนตัว
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เด็กชายหม่อง ทองดี อายุ 12 ปี นั่งพับกระดาษอยู่บนโต๊ะ เขารอผู้สื่อข่าวสัมภาษณ์ "วันนี้พับไปกี่แผ่นคะ" นักข่าวคนสวยถาม "หลายแผ่นคับ" เด็กชายแหงนหน้ามองขณะที่มือยังพับกระดาษ "เซ็นชื่อให้ด้วยนะ" นักข่าวคนเดิมยิ้ม เด็กชายหยิบปากกาขึ้นมาเขียนชื่อตัวเองลงบนปลายปีเครื่องบินกระดาษ ดูเหมือนเด็กชายหม่องจะไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่กำลังจะทำอะไรเขา ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
แมงมุมสีเหลือง --เหมือนมีดวงตาอยู่ที่ก้น ,จุดเล็กๆ สีดำสองจุดเด่นชัด คล้ายกับจ้องหน้าผมอยู่ตลอดเวลา ---มันกำลังกินแมลงปอขนาดหนึ่งนิ้ว บนใยสีเงินที่ถักอยู่ระหว่างกิ่งไม้แห้งๆ 2 กิ่ง อย่างเมามัน 
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ท้องฟ้าเพิ่งตื่นนอน ,ผมหยิบถุงน้ำปลาออกมาจากกระเป๋า รูดเอายางรัดปากถุงออกอย่างระมัดระวัง ถึงแม้จะเป็นน้ำปลาแท้ตราปลาหมึกแต่ให้มันทำหน้าที่น้ำปลาพริกคลุกข้าวสวยร้อน ๆ จะดูเหมาะสมกว่า ,ผีเสื้อกินเค็ม มันชอบ
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เช้าวันสุดท้าย ในดาก้า อีกวันที่อากาศแจ่มใส บนถนนสายหนึ่ง ใจกลางเมือง นักศึกษากลุ่มเล็กๆ จากมหาวิทยาลัยดาก้ากำลังทำงานของพวกเขา ชายหนุ่มหญิงสาวกลุ่มใหญ่กำลังมุงดูวงดนตรีพื้นบ้านริมถนนสายหลัก
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ยิ่งเข้าใกล้วันเลือกตั้งดูเหมือนเมืองจะวุ่นวายชนิดที่ไม่เคยวุ่นวาย บนถนน จากดาก้าไปจิตตะกอง ตัวเมืองจิตตะกอง ไม่เว้นแม้แต่ในเมืองเล็กๆ อย่างคากราชาริที่ใช้ขบวนรถจิ๊ปออกมาชุมนุมหาเสียงสนับสนุน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เช้าตรู่ หมอกยังไม่ทันจาง เพื่อนผมแซะตัวเองออกจากเตียงนอนเพื่อลงสัมภาษณ์ชาวบ้าน ประเด็นที่ต้องการ คือ ,รัฐบาลเตรียมความพร้อมให้แก่ประชาชนของตัวเองแค่ไหน ...