ตะวันยามเช้า สะท้อนประกายสีส้มแดงบนผืนทะเลกว้าง ,เสาสำหรับประกอบพิธีไหว้ผีบรรพบุรุษที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตชาวเลมอแกนกลายเป็นอดีตที่ต้องทำความเข้าใจและอนุรักษ์ไว้ ก่อนที่จะหายไปกับกาลเวลา
ก่าบาง ฉ่าปัน เป็นเรือขุดของชาวเลมอแกน วันนี้ จอดนิ่งสนิท เมื่อชาวเลเปลี่ยนไปใช้เรือหัวโทงนำนักท่องเที่ยวไปยังเกาะแก่งต่างๆ
สำหรับเด็กๆ ชาวมอแกน เรือ เป็นสิ่งหนึ่งคุ้นเคยและใช้เป็นสถานที่เล่นสนุกสนาน ,เด็กชายก้มลงเก็บเปลือกหอย แอบเอาไว้ในลำเรือเพื่อจะเอามาเล่นกับเพื่อนๆ
ชาวเล มอแกน อยู่กับทะเล แม้แต่เรือนที่อาศัยก็อยู่ติดกับทะเล ทุกอย่างของกิจวัตรประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำหรือขับถ่าย ล้วนแล้วทำอย่างเปิดเผย ,เด็กน้อยอาบน้ำชำระล้างหลังจากกลับจากออกทะเลหาปลาปูมาทั้งวัน ,ผิวดำมันปลาบกระทบสายน้ำสีขาว ดูเป็นเงา
สองพี่น้องไกวเปลญวนเล่นใต้ถุนบ้าน อย่างสนุกสนาน ,หากไม่ต้องไปโรงเรียนเด็กๆ มอแกนจะออกมาเล่นกันโดยไม่ยี่หระกับแสงตะวันที่แผดจ้า
เด็กสาวชาวมอแกนทาแป้งทานาคาคล้ายผู้หญิงพม่า 2 วัฒนธรรมที่ใกล้เคียงกันราวกับราวกับเป็นเครือญาติ
คุณแม่ลูกอ่อนอุ้มลูกมาอาบน้ำกลางลานบ้าน ,เธอเป็นคุณแม่มือใหม่ที่จะต้องเรียนรู้อีกมากมาย
เจ้าหนูเบียดตัวเนียมอาย เมื่อผมคว้าเทเลซูมจ่อไปยังใบหน้าระหว่างที่เขากำลังดูดนมแม่อย่างอิ่มหนำ
ซะละหมะ ผู้ใหญ่บ้านมอแกน อ่าวบอนใหญ่ ผู้เชี่ยวชาญด้านการเดินเรือและเคยเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ ,วันนี้ ทำได้เพียงไกด์พื้นเมืองและคนขับเรือจ้างนำนักท่องเที่ยวไปยังเกาะแก่งต่างๆ
ไกลออกไปกว่าเส้นขอบฟ้า เด็กชายชาวมอแกนมองไม่ออกว่า โลกทันสมัยกำลังทำอะไรกับพวกเขาบ้าง นอกจาก การได้เล่นสนุกสนานแล้ว เด็กๆ คิดเพียงว่า หากหิวต้องไปอ้อนแม่ขอกินนม