Skip to main content
อีกครั้งที่ ‘เพื่อนผม' มันไปสังเกตุการณ์การเลือกตั้งในบังคลาเทศ (แล้วผมก็เอามาเขียน 555) (จริงๆ มันไปเมื่อนานมาแล้วสักครึ่งปีเห็นจะได้)


มันบอกว่า คำแนะก่อนการเดินทางสำหรับทริปส์นี้ คือ บังคลาเทศเป็นประเทศมุสลิมอันดับ 2 ของโลก หมายถึง การสำรวมกายวาจาใจในฐานะผู้หญิง ต้องปกปิดเนื้อตัวร่างกายตามหลักจารีตอันดีงามที่สั่งสมกันมาตั้งแต่ครั้งกระโน้น จะไปเดินสายเดี่ยวเฉิดฉายเหมือนย่านเซ็นเตอร์พ๊อยท์คงไม่ได้ เข้าทำนองเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามว่างั้นเหอะ


สายการบินไทยโฉบลงรันเวย์สนามบินกรุงดาก้า เมืองหลวงของประเทศ แดดอุ่นไม่ร้อนแผดเหมือนเมืองไทยแต่พอจะทำให้เหงื่อไหลไคลย้อยได้เช่นกัน ตรงกับคำแนะนำเพราะสิ่งแรกที่มันเห็น คือ ผู้หญิงสวมชุดคลุมเบอร์ก้า ตั้งแต่หัวจรดเท้า มองเห็นแต่ตา หากไม่คุ้นเคยคงเดาไม่ออกกันทีเดียวว่าใครเป็นใคร ส่วนผู้ชายจะสวมชุดยาวกรอมข้อเท้า สวมหมวก ขวักไขว่เหมือนในหนังแนวอาหรับราตรี


ในฐานะผู้หญิง มันตั้งข้อสังเกตุแนวสตรีนิยมว่า "แกเชื่อมะ ผู้หญิงจะเดินข้างหลังผู้ชายสองสามก้าว(เสมอ)" คำว่า เสมอนี่ผมเติมเองนะครับ


ระหว่างรอรับกระเป๋าเดินทาง สายพานลำเลียงค่อยๆ ทยอยข้าวของสัมภาระผู้โดยสาร เพื่อนผมมันหมุนคว้างๆ เพราะผู้คนซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากการประกอบพิธีฮัจญ์กรูกันเข้าไปมุงอยู่ตรงสายพาน ส่งเสียงโหวกเหวกเอะอะยื้อแย่งเพื่อให้ได้ข้าวของของตนก่อนใครอื่น "แล้วตูจะแย่งกะเขาได้มะเนี่ย"

....


ย่านที่พักถือเป็นย่านหรูที่สุดของเมืองเชียวนะแก (หรูเท่าที่จะหรูได้ในเมืองดาก้า) โรงแรมชื่อโรสวู้ด แถบที่เรียกกันว่า ‘กรูชาน' หมอกยามเช้าระเรี่ยผิวดิน หากมองจากโรงแรมจะเห็นตึกระฟ้าของเมืองโดดเด่นสลับกับชุมชนแออัด เมื่อถึงเวลา คนกลุ่มใหญ่จะพายเรือข้ามมาทำงานในเมือง


บังคลาเทศแยกตัวออกมาจากปากีสถาน ก่อนหน้านี้ ทั้งสองเคยเป็นประเทศเดียวกัน เรียกว่า ปากีสถานตะวันตก(ปากีสถานปัจุบัน)และปากีสถานตะวันออก(บังคลาเทศ) โดยมีอินเดียอยู่ตรงกึ่งกลาง มันบอกว่า หากย้อนไปอีก ทั้งสามประเทศเป็นผืนเดียวกัน ต่อเมื่อ ปากีสถานแยกตัวเองออกมาจากอินเดีย หลังจากนั้น บังคลาเทศจึงประกาศอิสระภาพ ก็นะ ‘คนมันถูกสาปให้มีอิสระภาพ' ผมเสริม


เปล่า มันเป็นเหตุผลทางด้านเชื้อชาติ ภาษาและวัฒนธรรม


งานนั้นมีคนแลกชีวิตเพื่ออิสระภาพมากกว่า 3 ล้านคน (ตัวเลขนี้เป็นที่ยอมรับจากแวดวงนักวิชาการทั่วโลก มันกระซิบ)


"เฮ้ย เราไม่ได้เข้าคอร์สประวัติศาสตร์นะเฟ้ย" ผมเริ่มค้าน

"เออ! จริงๆ เด็กผู้หญิงรุ่นใหม่เขาเลิกคลุมหน้าคลุมตากันแล้ว"

"..."

 

ฝั่งซ้ายของแม่น้ำ คือ ย่านชุมชนแออัด ส่วนฝั่งขวา คือ ย่านหรูที่ว่า เวลากลางคืน ในย่านชุมชนแออัดจะมองเห็นดวงไฟตะเกียงเป็นจุดๆ ส่วนฝั่งขวาจะเห็นไฟนีออนสว่างโร่



เช้าตรู่ บนถนนในกรูชานย่านหรูที่สุดของดาก้า



อนุสรณ์สถานของการประกาศอิสระภาพจากปากีสถาน



บรรยากาศการเลือกตั้งภายในกรุงดาก้า



พระราชวังสุลต่าน ‘ลาบั๊ก ฝอร์ด' โบราณสถานและสถานที่ท่องเที่ยวติดอันดับ



อีกมุมหนึ่งในลาบั๊ก ฝอร์ด



กำแพงลาบั๊ก ฝอร์ด



กำแพงลาบั๊ก ฝอร์ด ในมุมกว้าง มองเห็นชายหญิงมานั่งพักผ่อน



ยามเช้าบริเวณแยกไฟแดง กลางกรุงดาก้า



ชาร้อนๆ ครับ!!

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ความโกลาหลเริ่มต้น ,07.00 น. ,เจ้าหน้าที่หน่วยเลือกตั้งเตรียมงานของพวกเขาพร้อมกับการอารักขาของเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคง ,ฟายซาบัด แบ่งเขตการเลือกตั้งออกเป็น 2 ฝั่ง มีแม่น้ำค็อกช่าคั่นระหว่างเมือง ,ฝั่งหนึ่งเป็นเขตเมืองเก่า อีกฝั่งเป็นเขตเมืองใหม่
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ยาดาถูกส่งไปอำเภอบันดักชาน จังหวัดฟายซาบัด ,เมืองทางตอนเหนือติดกับทาจิกิสถาน ปากีสถานและมณฑลซินเจียง ประเทศจีน ที่ตั้งของชนกลุ่มน้อยชาวมุสลิมอูยกูที่เพิ่งเป็นข่าวดังไปทั่วโลกถึงปมขัดแย้งระหว่างเชื้อชาติกับชาวฮั่น
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทิวเขาเหยียดยาวระหว่างนั่งเครื่องบิน เป็นอีกหนึ่งโฉมหน้าของประเทศแห่งนี้ ภูเขาสีน้ำตาล ท้องทุ่งสีเขียว ข้าว ผลไม้และความสมบูรณ์ของสายน้ำ
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
08.00 น. ของวันเสาร์ ที่ 15 สิงหาคม 2552 เสียงระเบิดดังสนั่นใจกลางเมืองคาบูล์ ไกลออกไป 3 กิโลเมตร กระจกโรงแรมแคปิตอล อินน์ เขย่าประหนึ่งว่าจะแตกร้าวเสียตรงนั้น ทีมสังเกตุการณ์การเลือกตั้ง คนหนึ่ง หมอบกับพื้นห้องน้ำ อีกส่วนหนึ่งวิ่งขึ้นดาดฟ้าโรงแรม มองเห็น ควันไฟบริเวณสำนักงานใหญ่กองกำลังนานาชาติ นาโต้ ประจำอาฟกานิสถาน พวยพุ่งสู่ท้องฟ้า
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เดือนที่ผ่านมา สำนักข่าว BBC เสนอข่าวเหตุการณ์คาร์บอมบ์ที่เกิดขึ้นหน้าสำนักงานใหญ่กองกำลังนาโต้ภายในกรุงคาบูล ขณะกลุ่มตาลีบัน ออกแถลงการณ์จะทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางการเลือกตั้งใหญ่ทั่วประเทศและออกมายอมรับว่าตนเองเป็นผู้ก่อเหตุ ก่อนจะยืนยันว่า กองกำลังตะวันตกต้องถอนตัว
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เด็กชายหม่อง ทองดี อายุ 12 ปี นั่งพับกระดาษอยู่บนโต๊ะ เขารอผู้สื่อข่าวสัมภาษณ์ "วันนี้พับไปกี่แผ่นคะ" นักข่าวคนสวยถาม "หลายแผ่นคับ" เด็กชายแหงนหน้ามองขณะที่มือยังพับกระดาษ "เซ็นชื่อให้ด้วยนะ" นักข่าวคนเดิมยิ้ม เด็กชายหยิบปากกาขึ้นมาเขียนชื่อตัวเองลงบนปลายปีเครื่องบินกระดาษ ดูเหมือนเด็กชายหม่องจะไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่กำลังจะทำอะไรเขา ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
แมงมุมสีเหลือง --เหมือนมีดวงตาอยู่ที่ก้น ,จุดเล็กๆ สีดำสองจุดเด่นชัด คล้ายกับจ้องหน้าผมอยู่ตลอดเวลา ---มันกำลังกินแมลงปอขนาดหนึ่งนิ้ว บนใยสีเงินที่ถักอยู่ระหว่างกิ่งไม้แห้งๆ 2 กิ่ง อย่างเมามัน 
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ท้องฟ้าเพิ่งตื่นนอน ,ผมหยิบถุงน้ำปลาออกมาจากกระเป๋า รูดเอายางรัดปากถุงออกอย่างระมัดระวัง ถึงแม้จะเป็นน้ำปลาแท้ตราปลาหมึกแต่ให้มันทำหน้าที่น้ำปลาพริกคลุกข้าวสวยร้อน ๆ จะดูเหมาะสมกว่า ,ผีเสื้อกินเค็ม มันชอบ
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เช้าวันสุดท้าย ในดาก้า อีกวันที่อากาศแจ่มใส บนถนนสายหนึ่ง ใจกลางเมือง นักศึกษากลุ่มเล็กๆ จากมหาวิทยาลัยดาก้ากำลังทำงานของพวกเขา ชายหนุ่มหญิงสาวกลุ่มใหญ่กำลังมุงดูวงดนตรีพื้นบ้านริมถนนสายหลัก
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ยิ่งเข้าใกล้วันเลือกตั้งดูเหมือนเมืองจะวุ่นวายชนิดที่ไม่เคยวุ่นวาย บนถนน จากดาก้าไปจิตตะกอง ตัวเมืองจิตตะกอง ไม่เว้นแม้แต่ในเมืองเล็กๆ อย่างคากราชาริที่ใช้ขบวนรถจิ๊ปออกมาชุมนุมหาเสียงสนับสนุน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เช้าตรู่ หมอกยังไม่ทันจาง เพื่อนผมแซะตัวเองออกจากเตียงนอนเพื่อลงสัมภาษณ์ชาวบ้าน ประเด็นที่ต้องการ คือ ,รัฐบาลเตรียมความพร้อมให้แก่ประชาชนของตัวเองแค่ไหน ...