Skip to main content

ดินแดนอันไกลโพ้นเหนือความคิดฝัน ,เทือกเขาและดวงตะวันนิ่งงัน ราวกับภาพวาด

โตโยต้า ชนิดขับเคลื่อน
4 ล้อ ข้ามลำห้วยลูกแล้วลูกเล่า สายน้ำสาดกระจายฟูฝอยออกข้างตัวรถ ,ตามแรงทะยานและระบบรีดน้ำของยางมิชิลิน บอกกล่าวกันอย่างไม่เป็นทางการว่า จะต้องข้ามห้วยมากกว่า 28 ห้วย ,จึงจะไปถึงที่หมาย , ‘บ้านแม่แพะ’

ใครบางคนติดตลกออกมาดังๆ หลังกระบะว่า
“ดูไม่ออกว่ามีบ้านคน”
..........

เหนือลำห้วย ผืนป่าเขียวครึ้มเข้ายึดครอง ,เงียบขรึม ,ไร้สุ้มเสียง นานๆ ทีถึงจะมองเห็นหญิงชาวปาเกอญอจูงควายออกมากินหญ้าอ่อนหรือลูกไม้สีแดงสุกที่ร่วงจากต้นอยู่ริมห้วยแห้ง

บ้านแม่แพะมีลำห้วยแม่แงะไหลผ่าน ตั้งอยู่ในเขตอำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ,การเดินทางจากตัวอำเภอสู่หมู่บ้านแม่แพะ ใช้เวลามากกว่า
4 ชั่วโมง ,ข้ามเนินเขาและลงลำห้วย ระหว่างที่ราบหุบเขามีหมู่บ้านคนเรียงราย

บ้านของคนไร้รัฐ

วันเด็กไร้สัญชาติครั้งที่
8 จัดขึ้นที่บ้านแม่แพะ 1 ใน 100 หย่อมบ้านที่ต้องทำการสำรวจ ,เปิดห้องทะเบียนราษฎรเคลื่อนที่ รวบรวมข้อมูลให้อำเภอพิสูจน์สัญชาติโดยไม่มีเงื่อนไขตามมาตรา 23

จากตัวเมืองแม่สะเรียง ทางลาดยาง
10 กิโลเมตร ,ลับหายเข้าไปในผืนป่า เส้นทางที่เหลือเป็นถนนลูกรัง ฝุ่นคลุ้งในหน้าแล้งและแฉะเป็นหล่มโคลนในหน้าฝน,จนสิ้นสุดหลักเขตแดนไทยที่ตำบลเสาหิน รวมระยะทางประมาณ 97 กิโลเมตร ติดพื้นที่กันชนกลุ่มติดอาวุธดาวแดงเขตบ้านห้วยทราย ประเทศพม่า

กลุ่มติดอาวุธดาวแดงเป็นกลุ่มนักศึกษาพม่าที่หนีเข้าป่าช่วงปราบปรามหนัก ก่อนจะสวามิภักดิ์กองทัพและเฝ้าระวังป้องกันชายแดนให้กองทัพทหาร ,ด้วยการเก็บค่าด่านที่เปิดเป็นจุดผ่อนปรนการค้าชายแดนในอัตราหัวละ
50 บาท

ตำรวจตระเวนชายแดน ผู้เฝ้าด่าน ยืนยันด้วยการชี้ให้ดูรถบรรทุกสินค้าและน้ำมันปาล์มที่ขนส่งข้ามประเทศ
“เหลือเชื่อ รถบรรทุกสิบล้อเข้ามาถึงที่นี่” ใครคนเดิมอุทานอย่างตื่นตาตื่นใจ
..........

รอยทางลางเลือนอยู่ในฝุ่นสีขาว
บ้านแม่แพะ ดินแดนอันไกลโพ้นเหนือความคิดฝัน
หลังขุนเขาใต้ดวงตะวันที่นิ่งงัน
ดวงตาของพวกเขานิ่งงัน


ลำห้วยสีเขียวมรกตหายเข้าไปในผืนป่า ,สวยราวกับภาพวาดแต่สำหรับคนที่นั่น พวกเขารอคอยการยอมรับจากคนไทย
 
หนุ่มสาว นักบิด ข้ามลำห้วยมาร่วมงานวันเด็กไร้สัญชาติกันแบบนี้

 

ห้องทะเบียนราษฎรเคลื่อนที่ เปิดตัวกันอย่างเป็นทางการในลานโล่งบริเวณบ้านผู้ใหญ่บ้านพร้อมกับการทำประชาคมยืนยันว่าแต่ละครอบครัวอยู่อาศัยในพื้นที่มานานแล้ว


ตำรวจตระเวนชายแดนบ้านเสาหิน มาเป็นเพื่อนแขกผู้มาเยี่ยมเยือนเพื่อความอุ่นใจ แนวเนินทางด้านหลังเป็นหลักเขตแดนไทย-พม่า ,จุดสิ้นสุดพรมแดนที่ต้องรักษาความปลอดภัยกันยิ่งยวด


ลำห้วยแม่แงะหน้าหมู่บ้านแม่แพะ เป็นที่อาบน้ำของทั้งเด็กและผู้ใหญ่ รวมถึงแขกผู้มาเยี่ยมเยือน

 

กลุ่มอาสาสมัครทำทะเบียนราษฎร์ ช่วยเหลือทางอำเภอจัดทำระบบข้อมูล ทำงานกันค่อนดึก


รอยยิ้มเขินอายของเด็กหลังแสงเทียน


ยามเช้า ,อากาศหนาว เด็กน้อยหมวกแดงนั่งนิ่งบนลานบ้าน ดวงตาซุกซนของเธอไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นในหมู่บ้าน ,ทำไมผู้ใหญ่เข้ามาที่บ้านหนูเยอะจัง

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ความโกลาหลเริ่มต้น ,07.00 น. ,เจ้าหน้าที่หน่วยเลือกตั้งเตรียมงานของพวกเขาพร้อมกับการอารักขาของเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคง ,ฟายซาบัด แบ่งเขตการเลือกตั้งออกเป็น 2 ฝั่ง มีแม่น้ำค็อกช่าคั่นระหว่างเมือง ,ฝั่งหนึ่งเป็นเขตเมืองเก่า อีกฝั่งเป็นเขตเมืองใหม่
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ยาดาถูกส่งไปอำเภอบันดักชาน จังหวัดฟายซาบัด ,เมืองทางตอนเหนือติดกับทาจิกิสถาน ปากีสถานและมณฑลซินเจียง ประเทศจีน ที่ตั้งของชนกลุ่มน้อยชาวมุสลิมอูยกูที่เพิ่งเป็นข่าวดังไปทั่วโลกถึงปมขัดแย้งระหว่างเชื้อชาติกับชาวฮั่น
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ทิวเขาเหยียดยาวระหว่างนั่งเครื่องบิน เป็นอีกหนึ่งโฉมหน้าของประเทศแห่งนี้ ภูเขาสีน้ำตาล ท้องทุ่งสีเขียว ข้าว ผลไม้และความสมบูรณ์ของสายน้ำ
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
08.00 น. ของวันเสาร์ ที่ 15 สิงหาคม 2552 เสียงระเบิดดังสนั่นใจกลางเมืองคาบูล์ ไกลออกไป 3 กิโลเมตร กระจกโรงแรมแคปิตอล อินน์ เขย่าประหนึ่งว่าจะแตกร้าวเสียตรงนั้น ทีมสังเกตุการณ์การเลือกตั้ง คนหนึ่ง หมอบกับพื้นห้องน้ำ อีกส่วนหนึ่งวิ่งขึ้นดาดฟ้าโรงแรม มองเห็น ควันไฟบริเวณสำนักงานใหญ่กองกำลังนานาชาติ นาโต้ ประจำอาฟกานิสถาน พวยพุ่งสู่ท้องฟ้า
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เดือนที่ผ่านมา สำนักข่าว BBC เสนอข่าวเหตุการณ์คาร์บอมบ์ที่เกิดขึ้นหน้าสำนักงานใหญ่กองกำลังนาโต้ภายในกรุงคาบูล ขณะกลุ่มตาลีบัน ออกแถลงการณ์จะทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางการเลือกตั้งใหญ่ทั่วประเทศและออกมายอมรับว่าตนเองเป็นผู้ก่อเหตุ ก่อนจะยืนยันว่า กองกำลังตะวันตกต้องถอนตัว
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เด็กชายหม่อง ทองดี อายุ 12 ปี นั่งพับกระดาษอยู่บนโต๊ะ เขารอผู้สื่อข่าวสัมภาษณ์ "วันนี้พับไปกี่แผ่นคะ" นักข่าวคนสวยถาม "หลายแผ่นคับ" เด็กชายแหงนหน้ามองขณะที่มือยังพับกระดาษ "เซ็นชื่อให้ด้วยนะ" นักข่าวคนเดิมยิ้ม เด็กชายหยิบปากกาขึ้นมาเขียนชื่อตัวเองลงบนปลายปีเครื่องบินกระดาษ ดูเหมือนเด็กชายหม่องจะไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่กำลังจะทำอะไรเขา ...
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
แมงมุมสีเหลือง --เหมือนมีดวงตาอยู่ที่ก้น ,จุดเล็กๆ สีดำสองจุดเด่นชัด คล้ายกับจ้องหน้าผมอยู่ตลอดเวลา ---มันกำลังกินแมลงปอขนาดหนึ่งนิ้ว บนใยสีเงินที่ถักอยู่ระหว่างกิ่งไม้แห้งๆ 2 กิ่ง อย่างเมามัน 
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ท้องฟ้าเพิ่งตื่นนอน ,ผมหยิบถุงน้ำปลาออกมาจากกระเป๋า รูดเอายางรัดปากถุงออกอย่างระมัดระวัง ถึงแม้จะเป็นน้ำปลาแท้ตราปลาหมึกแต่ให้มันทำหน้าที่น้ำปลาพริกคลุกข้าวสวยร้อน ๆ จะดูเหมาะสมกว่า ,ผีเสื้อกินเค็ม มันชอบ
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เช้าวันสุดท้าย ในดาก้า อีกวันที่อากาศแจ่มใส บนถนนสายหนึ่ง ใจกลางเมือง นักศึกษากลุ่มเล็กๆ จากมหาวิทยาลัยดาก้ากำลังทำงานของพวกเขา ชายหนุ่มหญิงสาวกลุ่มใหญ่กำลังมุงดูวงดนตรีพื้นบ้านริมถนนสายหลัก
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ยิ่งเข้าใกล้วันเลือกตั้งดูเหมือนเมืองจะวุ่นวายชนิดที่ไม่เคยวุ่นวาย บนถนน จากดาก้าไปจิตตะกอง ตัวเมืองจิตตะกอง ไม่เว้นแม้แต่ในเมืองเล็กๆ อย่างคากราชาริที่ใช้ขบวนรถจิ๊ปออกมาชุมนุมหาเสียงสนับสนุน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
เช้าตรู่ หมอกยังไม่ทันจาง เพื่อนผมแซะตัวเองออกจากเตียงนอนเพื่อลงสัมภาษณ์ชาวบ้าน ประเด็นที่ต้องการ คือ ,รัฐบาลเตรียมความพร้อมให้แก่ประชาชนของตัวเองแค่ไหน ...