เพราะลูกแม่มีอายุเพียง 12 ปี เท่านั้นเอง สิ่งที่เกิดขึ้นกับลูก หากลูกยังคงรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล อาจจะไม่มีบันทึกนี้ ไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละวันอย่างนี้
ไม่มีหลวงพ่อมาสอนธรรมะให้ในแต่ละวัน
ลูกอาจไม่ได้อธิษฐานจิต ถวายอาหารพระ ไม่ได้ภาวนาแผ่เมตตา แผ่ส่วนบุญไปถึงเทวดา เจ้ากรรมนายเวร
ไม่มีการตรวจอาหารว่าแต่ละชนิดกินได้หรือไม่ ลูกอาจต้องกินทุกอย่างตามที่โรงพยาบาลจัดให้
อาจมี CDการ์ตูนให้ดู อาจมีหนังสือให้อ่าน แต่ลูกจะมีสมาธิดูและอ่านอย่างมีความสุขอยู่หรือ
อาจมีการนวดจากพ่อและแม่ตลอดเวลา แต่การพอกยาสมุนไพรคงทำไม่ได้
ที่นั่น ไม่มีเสียงสายฝน สายลม สายน้ำ ที่กระซิบกระซาบ กล่อมขวัญลูก
และ....ลูกอาจเจ็บปวด ร้องครวญครางเหมือนคนไข้คนอื่นๆ จนพ่อกับแม่กินไม่ได้นอนไม่หลับ ก็อาจเป็นได้
12/6/51
ตื่น 05.55 น.ฉี่ ถ่ายปกติ พ่อกับแม่นวดให้
ฟังเสียงบันทึกของหลวงพ่อ นอนหลับ แม่ไปทำกับข้าว พ่อว่าจะไปถือของช่วยหลวงพ่อแต่ไปไม่ทัน
ลูกเขียนว่า มีการตรวจอาหารในเช้านั้น สิ่งที่กินไม่ได้คือถั่วเขียว และผัดวุ้นเส้น เพราะคิดว่าวุ้นเส้นน่าจะทำจากถั่วเขียว และข้าวโพดข้าวเหนียวก็กินไม่ได้ นอกนั้นอาหารอื่นๆที่กินได้ เช่น น้ำผึ้ง น้ำเขียว มังคุด ลวกผักบุ้ง ลวกอ่อมแซ่บ ดอกฟักทอง มัน และข้าวโพดเหลือง
ดู CD การ์ตูนโรบินฮู้ด เช็ดตัว แม่กินข้าว คงเป็นหมกหน่อไม้ แจ่ว และกับอะไรบ้างไม่รู้
อ่านหนังสือเรื่อง อิกบิล เจ้าหนูทรนง ฉี่ ถ่าย
อาจารย์ชนินทร์มาเยี่ยม หลวงพ่อมาเทศนาธรรม สอนนานจนหลับ แม่นวดให้
หลวงพ่อกับอาจารย์ชนินทร์กลับ พ่อไปดงหลวงไปซื้อผลไม้
รายละเอียดในวันนั้น คือตรวจแกงคั่วปลา กินไม่ได้ แต่นึ่งปลากินได้ และอาหารเดิมๆที่ลูกกินคือ กินข้าวเหนียวกับน้ำผึ้ง น้ำมะพร้าว กินมังคุด แม่นวด กดลมปราณและขูดซาให้ลูก ลูกนอนหลับตื่นขึ้นมาราวๆ 4 โมงเย็น
จะ 4 โมงครึ่งแล้วแต่พ่อยังไม่มา น้านีไปทำกับข้าว ดู CDการ์ตูนธรรมะ ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน พ่อกลับมา ถ่ายรูปตอนใส่แว่น อ่านละคร ฉี่ ถ่าย ตรวจมันกับฟักทอง กินได้ กินมันนิดหน่อย กินฟักทองหนึ่งกลีบ เก็บไว้กินตอนดึกเพราะอร่อย เข้ามาด้านใน อ่านคำภาวนาอุทิศบุญ คำอธิษฐานบารมี กินยาธิเบต น้ำอุ่น แม่นวดหลังให้ หลับ ฉี่ 2 ครั้ง ถ่ายตอนตี 2 กินข้าวกับนึ่งปลา กินมัน กินฟักทอง นอนหลับสบาย ฝนตก
กิจวัตรประจำวันของลูก คือ กินอาหารเพื่อรักษาตัวเอง ทำบุญ อุทิศบุญ และภาวนา ฟังธรรมะจากหลวงพ่อ ฟัง CD ธรรมะ อ่านหนังสือ ที่ขอให้พ่อซื้อมาให้ (ส่วนใหญ่จะยังเป็นการ์ตูน ละครและนิยายประเภทสนุกสนาน)
ท่ามกลางบรรยากาศที่สงบเงียบ และสดชื่นด้วยสิ่งแวดล้อมที่เขียวขจี
วันนี้อากาศแจ่มใส เย็นสบาย ได้ยินเสียงนกร้อง เสียงแก่งน้ำ สงบ เงียบ คิดว่าจะอยู่ที่นี่นานพอสมควร
ลูกแม่ ประโยคนี้ทำให้แม่ถอนหายใจยาว ลูกยังมีความหวังเต็มเปี่ยมที่จะหาย แม้เราจะไม่เคยเอ่ยชื่อโรคร้ายของลูกออกมาเลย และลูกไม่เคยถามแม่เลยว่า ป่านเป็นโรคอะไร แต่ด้วยความเป็นเด็กใฝ่รู้ของลูก ลูกน่าจะรู้แล้วว่าลูกเป็นมะเร็ง เพราะในบันทึกต่อมา ลูกเขียนว่า โรคที่ลูกเป็นอยู่นั้น พบว่ากรณีของลูก คือรายที่ 3 ในประเทศไทย