Skip to main content

 

พี่ ปุ๊ ... 'ร ง ค์  ว ง ษ์ ส ว ร ร ค์”

ลือลั่นในทุกเรื่อง

อารมณ์ขันอยู่ เนือง เนือง

ปราชญ์เปลื่องในวิญญาณ์


พี่ ปุ๊ ... ค น น อ ก ค อ ก”

ดอกมาลีฮวนน่าบานจ๊ะจ๋า

ด่ำดื่มเพื่อพี่น้องทุกเพลา

เฮฮา กะ น้องพี่เพื่อน ยามจ๊ะเอ๋กัน

 
มีทั้งเฮฮา ทั้งส ร้า ง ส ร ร ค์

'ร ง ค์  ว ง ษ์ ส ว ร ร ค์ เฉิดฉัน

โลก เอกภพ จักรวาล รู้แบ่งปัน

ชีพอ้าย 'ร ง ค์ นั้นงดงามแล้ว !!!

 

"แ ส ง ดา ว ศ รั ท ธา มั่ น"
มีนาคม, 2552
คิมหันตฤดู, ล้านนาอิสระ, เจียงใหม่.


ภาพประกอบจาก http://www.tuneingarden.com/


บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน