@ เ ป็ น... ท่าน " ป รี ดี พ น ม ย ง ค์ "
ดำ ร ง คุ ณ ค่า ไ พ ศา ล
เป็นท่าน " ผู้ ป ระ ศา ส น์ กา ร "
" ม หา วิ ท ยา ลั ย ธ ร ร ม ศา ส ต ร์ และ กา ร เ มื อ ง "
เป็น นั ก อ ภิ วั ติ ปั ญ ญา ช น
รวมพล ป ฏิ วั ติ อันลือเลื่อง
สองพันสี่ร้อยเจ็ดสิบห้างามประเทือง
ป ล ด เ ป ลื้ อ ง ป ล ด ป ล่ อ ย วิ ญ ญา ณ ไ ท
ใครเล่าจักหาญกล้า?
โค่นล้มเจ้าศักดินาอมาตยาฯ เคยยิ่งใหญ่ไพร่ฟ้าหน้าซีดเซียวตรอมตรมใจ
ท่าน ขับไล่ เ ท ว ดา ส ม มุ ติ ลงจากบัลลังค์
แ ส น เ สี ย ดา ย ...
ยามมีอำนาจ สุดท้ายมิขลัง
ซากเดนศักดินารวมพลัง
ชิงชัง บ ด ข ยี้ ท่าน " ป รี ดี ฯ "
เถิดท่านฯ . . . ยังมีผู้อยู่หลัง
คงยัง ห ยั ด สู้ ผู้ ก ด ขี่
ด้วย " ยุทธศาสตร์ - ยุทธวิธี "
โ ช ติ ชี้ ช่ ว ง ฉา น วิ ญ ญา ณ คน
อนาคตแห่ง ไ ท ต้องไกลกว่า
ก้าวหน้า ห ล อ ม พ ลั ง ทุกแห่งหน
จุดหมายปลายทาง เ จิ ด อำ พ น
ม หา ป ระ ชา ช น ต้ อ ง กำ ชั ย !!!
ด้ ว ย จิ ต คา ร วะ
" แ ส ง ดา ว ศ รั ท ธา มั่ น "
ฤ ดู ฝ น , ล้า น นาอิ ส ระ , เ จี ย ง ใ ห ม่ .
กวีประชาไท
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก…
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
กวีประชาไท
*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว ไม่รู้อยู่ไหน ฯลฯ
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้ เป็นไฉน คนแต่ละคนไย ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง