สมบูรณาญาธิปไตย

ไตรรงค์โบกพลิ้วปลิวไสว 
ประชาธิปไตยสง่าสงบ 
ยี่สิบสี่มิถุนาประชารบ 
หลายศพเซ่นสู่สมบูรณา ฯ 
 
เปลี่ยนผ่านการปกครองของประเทศ 
รัชกาลที่เจ็ดทรงมอบระบอบว่า 
ประชาธิปไตยอันลือชา 
ทัดเทียมนานาอารยชน ฯ 
 
วันนี้-เจ็ดสิบเจ็ดปีผ่านไป 
สมบูรณาญาธิปไตย-ช่างฉงน 
ประชาชียังเข่นฆ่าประชาชน 
รัฐมนตรีมากล้นนั่งฟังเสียงปืน ฯ 
 
สิทธิราช-สิทธิรัฐ 
คือกำจัดศัตรูผู้ขัดขืน 
สมบูรณา-คือจุดยืน 
ที่หยิบยื่นอำนาจเด็ดขาดควร ฯ 
 
เถลิงบัลลังก์บนหลังชาติ 
ประมาทหลงตัวไปทั่วถ้วน 
ตะปูตรึงตอกขาผู้ท้าทวน 
ตะปูตรวนตัวไว้ไม่รู้ทัน ฯ 
 
หนทางทอดไกลไปข้างหน้า 
แต่กลับพาขบวนทัพกลับหลังหัน 
ตะวันตกวกกลับเกินนับวัน 
ประเทศไทยอยู่ไหนกันบนทางเทียว ฯ 
 
ประชาธิปไตยในหนังสือ 
แท้จริงคือตรงไหนแน่แค่เศษเสี้ยว 
เนื้อแท้อันบริสุทธิ์ผุดผ่องเพียว 
ช่วยกันเหลียวหาดูอยู่ไหนกัน ฯ 
 
เราได้ผ่านยุคสมบูรณามาจริงหรือ 
ความจริงคือผ่านมาหรือว่าฝัน 
หรือเปลี่ยนอำนาจจากสถาบัน- 
กษัตริย์นั้นสู่รัฐบาลไทย ฯ 
 
แค่นี้หรือ? ประชาธิปไตยวานใครตอบ 
ชายขอบกว่าเขตประเทศไหน 
เจ็ดสิบเจ็ดปีที่ผ่านไป 
คือสมบูรณาญาธิปไตย-ใช่กระมัง ฯ 
 
ไตรรงค์โบกพลิ้วปลิวไสว 
ปักดินแดนประชาธิปไตยอยู่ฟากฝั่ง 
อีกฟาก-สมบูรณาไม่ราพลัง 
ขณะไทยลอยถอยหลังอยู่กลางน้ำ! 

วลัญชัย ทูนเปลว