ไตรรงค์โบกพลิ้วปลิวไสว
ประชาธิปไตยสง่าสงบ
ยี่สิบสี่มิถุนาประชารบ
หลายศพเซ่นสู่สมบูรณา ฯ
เปลี่ยนผ่านการปกครองของประเทศ
รัชกาลที่เจ็ดทรงมอบระบอบว่า
ประชาธิปไตยอันลือชา
ทัดเทียมนานาอารยชน ฯ
วันนี้-เจ็ดสิบเจ็ดปีผ่านไป
สมบูรณาญาธิปไตย-ช่างฉงน
ประชาชียังเข่นฆ่าประชาชน
รัฐมนตรีมากล้นนั่งฟังเสียงปืน ฯ
สิทธิราช-สิทธิรัฐ
คือกำจัดศัตรูผู้ขัดขืน
สมบูรณา-คือจุดยืน
ที่หยิบยื่นอำนาจเด็ดขาดควร ฯ
เถลิงบัลลังก์บนหลังชาติ
ประมาทหลงตัวไปทั่วถ้วน
ตะปูตรึงตอกขาผู้ท้าทวน
ตะปูตรวนตัวไว้ไม่รู้ทัน ฯ
หนทางทอดไกลไปข้างหน้า
แต่กลับพาขบวนทัพกลับหลังหัน
ตะวันตกวกกลับเกินนับวัน
ประเทศไทยอยู่ไหนกันบนทางเทียว ฯ
ประชาธิปไตยในหนังสือ
แท้จริงคือตรงไหนแน่แค่เศษเสี้ยว
เนื้อแท้อันบริสุทธิ์ผุดผ่องเพียว
ช่วยกันเหลียวหาดูอยู่ไหนกัน ฯ
เราได้ผ่านยุคสมบูรณามาจริงหรือ
ความจริงคือผ่านมาหรือว่าฝัน
หรือเปลี่ยนอำนาจจากสถาบัน-
กษัตริย์นั้นสู่รัฐบาลไทย ฯ
แค่นี้หรือ? ประชาธิปไตยวานใครตอบ
ชายขอบกว่าเขตประเทศไหน
เจ็ดสิบเจ็ดปีที่ผ่านไป
คือสมบูรณาญาธิปไตย-ใช่กระมัง ฯ
ไตรรงค์โบกพลิ้วปลิวไสว
ปักดินแดนประชาธิปไตยอยู่ฟากฝั่ง
อีกฟาก-สมบูรณาไม่ราพลัง
ขณะไทยลอยถอยหลังอยู่กลางน้ำ!วลัญชัย ทูนเปลว
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก…
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า